Νομίζω δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος τίτλος από το “A Dramatic Turn of Events” για τον καινούριο δίσκο των Dream Theater. Είναι ο πρώτος δίσκος χωρίς τον ντράμερ Mike Portnoy, με την φυγή του οποίου οι Dream Theater δεν έχασαν μόνο τον ντράμερ τους. Έχασαν ένα από τα βασικά συνθετικά μέρη, μια ηγετική φυσιογνωμία, ο οποίος δεν ασχολιόταν μόνο με την μουσική πλευρά αλλά και με το promotion, την παραγωγή, με την σκηνοθεσία των live εμφανίσεων και πολλά πολλά άλλα. Παρόλ’αυτά, αν περιμένατε ότι οι Dream Theater θα τα… “έβαφαν” μαύρα μετά την αποχώρησή του ή θα βρίσκονταν σε “αδιέξοδο” μετά από 26 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας, κάνετε λάθος! Ίσως αυτή η αλλαγή σκηνικού τους έκανε περισσότερο καλό παρά κακό. Εξάλλου μας έδειξαν στις 2 Αυγούστου στη συναυλία τους στο Terra Vibe ότι είναι ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΙ μουσικοί, με ένα άκρως εγκεφαλικό οπτικοακουστικό show 2 ωρών το οποίο ήταν τουλάχιστον εκπληκτικό!!!
Το συγκρότημα δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να καλύψει το θέμα. Αντιθέτως για την αντικατάσταση του Portnoy δημοσίευσαν στον ίντερνετ τις οντισιόν που έκαναν με 7 ντράμερ σε μια μορφή ντοκιμαντέρ. Η επιλογή του αντικαταστάτη του Mike είναι ένας άλλος Mike (τουλάχιστον δεν θα φωνάξουν λάθος όνομα ποτέ κατά την διάρκεια της πρόβας!), ο Mike Mangini. Επιλέχθηκε ως αντικαταστάτης και ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις για τον νέο δίσκο των Dream Theater.
Η νέα δουλειά των Dream Theater δείχνει ότι όχι μόνο θα επιβιώσουν χωρίς τον Mike Portnoy αλλά ίσως ανθήσουν κιόλας. Σίγουρα ο Mangini μπορεί να αντικαταστήσει τον Portnoy στο σκαμπό πίσω από τα drums. Και γενικότερα όλα τα μέλη της μπάντας δείχνουν να παίζουν πιο απελευθερωμένα. Tο νέο άλμπουμ είναι ένα Αριστούργημα (με Α κεφαλαίο!) όσο κι αν κακοφαίνεται στον Portnoy που έπρεπε να φύγει για να ξαναφτιάξουν έναν τόσο “ελεύθερο” δίσκο…
Το άλμπουμ έχει 9 τραγούδια με συνολικά 76 λεπτά μουσικής. Κάτι που σημαίνει ότι είχαν όρεξη να δουλέψουν. Συνολικά και τα 76 λεπτά από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο είναι εξαιρετικά. Φαίνεται τα μέλη των D.T. να παίζουν ένα παιχνίδι νότα προς νότα. Αν θα πρέπει να το συγκρίνουμε με τα προηγούμενα άλμπουμ το μόνο που λείπει είναι λεπτομέρειες. Μικρές πινελιές που θα τις καταλάβουν μόνο αυτοί που ψείριζαν τα άλμπουμ των Theater. Δεν μπορέσαμε να ξεχωρίσουμε κανένα κομμάτι περισσότερο ή λιγότερο, ούτε μπορέσαμε να τα βάλω ένα προς ένα κάτω από το μικροσκόπιο και να τα ψάξουμε απ’ όλες τις πλευρές. Είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ, μελωδικά progressive για εγκεφαλική χρήση… Κάποιοι λένε ότι είναι η συνέχεια του Metropolis 2… Ας μην το συγκρίνουμε με κανένα, γιατί αυτό που μας “έμαθαν” οι Dream Theater είναι να μην συγκρίνουμε ποτέ τα άλμπουμ τους, γιατί το καθένα είναι διαφορετικό και να μην βάζουμε ταμπέλες…
Αυτός ο δίσκος δεν έχει επιρροές από Muse, Radiohead κλπ. Είναι ένας εκπληκτικός κλασικός Theater δίσκος. Το “A Dramatic Turn Of Events” διακρίνεται για τις συνθέσεις και την… “ελευθερία” του. O Mangini σε κομμάτια σαν το “Bridges in the Sky” και το “Breaking All Illusions” είναι εξαιρετικός και αποδεικνύει ότι σωστά επιλέχθηκε για αντικαταστάτης του Portnoy, αν και δεν συμμετείχε καθόλου στη σύνθεση του δίσκου. Τα τύμπανα είναι στο βάθος και αναδεικνύουν τις συνθέσεις με ώριμες και δυναμικές αλλαγές, χωρίς να μοιάζει παιχτικά στον προκάτοχό του. Τα riffs καταπληκτικά και τα solo είναι κλασσικές πινελιές Petrucci, ο Labrie είναι σε πολύ καλή φόρμα, ο Rudess πλέον κατέχει μεγαλύτερη ελευθερία συνθετικά και έχει χρωματίσει με μια πληθώρα ήχων τα κομμάτια και ο Myung με τη διακριτική του παρουσία που συμπληρώνει άψογα τις μελωδίες, όπως πάντα ολιγομίλητος αλλά ουσιαστικότατος!! Έχει γράψει και τους στίχους για το “Breaking All Illusions”. Είναι η πρώτη φορά που συνεισφέρει στιχουργικά από το “Metropolis pt.2.
Την καινούρια δισκογραφική δουλεία των Theater θα την λατρέψουν όλοι, είναι συνολικά ένας πολύ καλός δίσκος χωρίς να γίνεται βαρετός ανά σημεία.
Υ.Γ. Το άλμπουμ cover μπορείτε να το συνθέσετε αν πάρετε το εξώφυλλο του “…Famous Last Words…” των Supertramp και προσθέσετε το εξώφυλλο του “The first Chapter” των Circus Maximus”.
