Αν ο Duff έπρεπε ντε και καλά να φτιάξει ένα σχήμα και να κυκλοφορήσει κάτι, θα έπρεπε πιστεύω να κάτσει και να ασχοληθεί περισσότερο μ’ αυτό. Το “The Taking” δεν τιμά σε καμία περίπτωση το παρελθόν του και φυσικά δεν προδιαθέτει για το παραμικρό. Θα περιοριστώ σε τετριμμένα σχόλια όπως άγευστο, άνευρο, ανέμπνευστο και σε πολλά άλλα με το “α” το στερητικό μπροστά τους. Είναι ένα album που πιστέψτε με, δύσκολα ακούγεται έστω και για πρώτη φορά μέχρι το τέλος. Στο σύγχρονο Αμερικάνικο metal έχω να προτείνω δεκάδες άλλες κυκλοφορίες και είμαι υποχρεωμένος να καυτηριάσω τέτοιες προχειροδουλειές, όταν μάλιστα προέρχονται από μουσικούς από τους οποίους έστω και φαινομενικά υπάρχουν απαιτήσεις.
Εδώ ο Duff και οι συνεργάτες του φαίνεται ότι προσπάθησαν ν’ ακολουθήσουν τη συνταγή των Velvet Revolver, μόνο που το πικάπ χάνει στροφές…
Μήπως δε μπορεί τελικά ο Duff; Και πόσο τυχαίο είναι άραγε το γεγονός ότι σε όσες κυκλοφορίες των Guns ή μελών τους δε συμμετέχει ο Slash είναι από μέτριες και κάτω, συν το ότι και εμπορικά έχουν πάει άπατες;
