Πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με τη μουσική τους όταν τους είδα ζωντανά να ανοίγουν ένα show των Kreator στην Αθήνα. Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν το περιεχόμενο των στίχων, γιατί μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση…”fuck the fuckin’ fucker, fuck you all, fuck off, fuck fuck fuck fuck fuck fuck, motherfucker” ή κάπως έτσι, για να σας βάλω στο κλίμα. Διαπιστώνω τώρα ότι ο «λυρισμός» δεν θυσιάστηκε χάριν καμίας προόδου.
Ως προς το αμιγώς μουσικό μέρος έχουμε να κάνουμε με ένα πάντρεμα των Sepultura (εποχής “Roots” και μετά), Soulfly, Slipknot και Pantera. Οι Ούγγροι έγραψαν κομμάτια με πολύ ενέργεια, ασταμάτητο ρυθμό, κοφτερές κιθάρες και blasts, αλλά στα φωνητικά του Zoltan Farkas υπάρχουν core στοιχεία. Όλα αυτά αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο από τη δυνατή και καθαρή παραγωγή. Στο τέλος προέκυψε ένα άλμπουμ απλό μεν, πολύ «άγριο» δε. Προσωπικά δεν συμπαθώ τα nu-thrash/ thrashcore/groove core ιδιώματα, συνεπώς δεν συμπαθώ και το “Redemption”. Μπορώ να φανταστώ όμως την πιτσιρικαρία να τα «σπάει» ακούγοντας αυτό το άλμπουμ.
