Η πολύπαθη ελληνική σκηνή παρά τις όποιες παθογένειες της όχι απλά το παλεύει εδώ και χρόνια αλλά καταφέρνει να μεγαλώνει συνεχώς σε όλα τα επίπεδα. Οπότε μόνο έκπληξη δεν ήταν τα πολλά metal festival σε διάφορες πόλεις της χώρας και χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό στο Βόλο που συγκέντρωσε 21 μπάντες σε ένα τριήμερο γιορτή για την ελληνική σκηνή σε μια χρονιά που το συγκεκριμένο φεστιβάλ γιόρταζε τα 20 χρόνια διοργάνωσης και γι’ αυτό είχε στο πρόγραμμα ένα γεμάτο τριήμερο που είχε μια warm up μέρα με Aherusia, Meden Agan, Human Genom, Ephemeral, CORAX B.M., Industrial Area και τις δύο κύριες μέρες του φεστιβάλ που είχαν από οκτώ σχήματα η κάθε μία. Δυστυχώς υπήρχαν και ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής αλλά και στις δύο περιπτώσεις (Battleroar, Yoth Iria) οι διοργανωτές κάλυψαν το κενό με άλλα σχήματα.
Η πρώτη μέρα του Golden R. Festival 2022 είχε headliners τους NIGHTRAGE και μαζί τους απολαύσαμε SPITFIRE, ANORIMOI, AHERUSIA, POWER CRUE, BIO-CANCER, CONVICTED, DEIFIED.
Με τις πόρτες να ανοίγουν λίγο μετά τις 16:00 φτάσαμε στο Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας, μια περιοχή του βόλου γύρω στα τρία χιλιόμετρα βόρεια από το λιμάνι. Σαν περιοχή δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ελάχιστα μαγαζιά αλλά τα τοπικά τσιπουράδικα είναι αρκετά. Ένας γρήγορος καφές στην καφετέρια έξω από το χώρο και βουρ στην είσοδο για να παραλάβουμε βραχιολάκια και να πιάσουμε θέση γιατί στην 17:05 θα έβγαινε το πρώτο σχήμα.
“Forged! Brothers… Fight!”
Τον άχαρο ρόλο του opening act είχαν οι DEIFIED, ένα αθηναϊκό heavy/power metal σχήμα. Στην ουσία έχουν ένα EP στο ενεργητικό τους, το Chaos, Blood & War (2015) από το οποίο έπαιξαν το ομώνυμο αλλά προτίμησαν να δώσουν βάση στην επερχόμενη δουλειά τους. Άλλωστε είχαν μόλις 20 λεπτά στη διάθεση τους αλλά έπαιξαν σωστά, κινήθηκαν πάνω στη γνωστή epic θεματολογία και ευτυχώς δεν πτοήθηκαν από τον λιγοστό ακόμα κόσμο στο χώρο που τσέκαρε αν οι μπύρες στην καντίνα ήταν αρκούντως κρύες και φθηνές (αποδεκτή θερμοκρασία και 2,5e οπότε τσεκ εδώ), αν οι τουαλέτες ήταν καθαρές (με μόλις δύο δε γίνεται δουλειά, γρήγορα μετατράπηκαν σε battle zone, κλασικό πρόβλημα) αλλά και την απαραίτητη merch γωνιά όπου έβρισκες διάφορα καλούδια από τις μπάντες της ημέρας.
Deified video:
Deified setlist:
phovos / blessing / the betrayal (Ephialtes) / chaos, blood & war
“minds of war…”
Γρήγορη αλλαγή σκυτάλης ώστε στις 17:40 να βγουν στη σκηνή οι CONVICTED. Το σχήμα ξεκίνησε με ένα νέο κομμάτι και έδωσαν έτσι γρήγορα το μουσικό στίγμα τους, thrash metal και hardcore λογική χωρίς στολίδια. Το ότι είναι από το Βόλο βοήθησε να έχουν μπροστά τους φίλους και γνωστούς που δε δίστασαν να χτυπηθούν μαζί τους παρά τον καυτό ακόμα ήλιο, το σήκωνε άλλωστε η core γκρούβα που έβγαζαν. H Ευαγγελία σταθερή στα ρυθμικά ριφ ενώ στα lead o Αποστόλης θύμιζε (και οπτικά) τον Kerry King. Το 25λεπτο σετ του συγκροτήματος είχε χώρο για δύο συνθέσεις από το ομώνυμο άλμπουμ του 2010 αλλά και τρεις νέες από την επερχόμενη δουλειά τους που θα λέγεται “Seeds of Deception”
Covnicted video:
Covnicted setlist:
sanitized / objection / inside of me / chasing my tail / code red / cop killer
“ear piercing thrash…”
Στις 18:20 ανέβηκαν στη σκηνή οι BIO-CANCER και έδωσαν πόνο για τριάντα λεπτά καταιγιστικού thrash όπως κάθε φορά που τους συναντώ. Με τα κομμάτια του σετ να είναι μοιρασμένα ανάμεσα στα δύο Lps τους η αθηναϊκή πεντάδα έπαιξε δίχως έλεος και με έντονη ενέργεια. Γρήγορο τέμπο και άγρια κοφτά κιθαριστικά ριφ κρατούσαν στην τσίτα τον κόσμο ενώ τα ιδιαίτερα high-pitched φωνητικά σίγουρα δεν κάνουν για όλους αλλά προσωπικά δεν μπορώ να τους φανταστώ αλλιώς.
Bio-Cancer video:
Bio-Cancer setlist:
ear piercing thrash / boxed Out / f(r)iends or fiends / tormenting the Innocent / you scream you die / bulletproof
“stay heavy…”
Κανονικά στη συνέχεια θα βλέπαμε τους Battleroar αλλά ο covid είχε άλλα σχέδια και έτσι ακυρώθηκε η εμφάνιση τους. Στη θέση τους ήρθαν οι POWER CRUE, ένα από τα παλαιότερα σχήματα της ελληνικής metal σκηνής. Έχοντας 35 λεπτά στη διάθεση τους παρουσίασαν ένα σετ σχεδόν παρόμοιο με αυτό στο Horns Up στα Τρίκαλα μία εβδομάδα πριν. Κλασικό heavy power που αυτή τη φορά τους χάρηκα περισσότερο μπορώ να πω αφού και οι συνθήκες ήταν καλύτερες αλλά και οι ίδιοι πιο ορεξάτοι, με το χαμόγελο να φωτίζει τα πρόσωπα όλων των μελών και αυτό να μεταφέρεται και στο κοινό.
Power Crue video:
Power Crue setlist:
believe / torture / dark path / never again / last command / pleasure for flesh / stay heavy
“crossing the seas of my soul…”
Λίγο μετά τις 20.00 ανέβηκαν στη σκηνή οι AHERUSIA, μάλιστα αυτή ήταν η δεύτερη εμφάνιση τους αφού πήραν μέρος και στο warm up την προηγούμενη μέρα στο Lab Art. To ότι πίσω από τα τύμπανα βλέπαμε το πανό των Spitfire έμοιαζε κάπως άκυρο πάντως και γενικά αυτό ήταν ένα θέμα σε όλο το φεστ (καταλαβαίνω ότι πρέπει να μειωθεί ο χαμένος χρόνος αλλά μπορούν να παίζουν εναλλακτικά κάποια ουδέτερα banner όπως κάποιο του φεστ ή κάποιο εντελώς μαύρο, anyway, λεπτομέρειες θα μου πείτε).
Το θέμα είναι ότι οι Aherusia άλλαξαν εντελώς τα ηχογρώματα του φεστιβάλ αφού αυτή η μπάντα τραβάει τα βλέμματα όλων με το ιδιαίτερο στυλ της. Τρομερή εμφάνιση για μία ακόμη φορά, με black ξεσπάσματα να πλέκουν γαϊτανάκι πάνω σε παραδοσιακές κλίμακες και την (όχι τόσο συχνή στα χωράφια μας) χρήση της ελληνικής γλώσσας ενώ και ο κόσμος έδειξε να τους γουστάρει κρίνοντας από τις ένθερμες αντιδράσεις. Εξαιρετικοί μουσικοί όλοι τους ενώ το κάτι παραπάνω έδωσαν τα γυναικεία φωνητικά από την Ιόνυ Μοσχοβάκου. Το πότε πέρασαν τα σαράντα λεπτά ούτε που το κατάλαβα και ελπίζω σύντομα να τους ξαναδώ σε ένα full set (δεν ήμουν την προηγούμενη μέρα στο warm up), άλλωστε το νέο τους άλμπουμ ετοιμάζεται και σε λίγο καιρό θα σπινάρει στα πλατό μας. Μπαντάρα!
Aherusia video:
Aherusia setlist:
archipelagos / lux occulta / ασκι κατάσκη / ανάβασις / αντ’ άμαν παλικάρι / arbor martyrum
“αποβλάκωcic…”
Και ενώ ακόμα προσπαθούσα να συνέλθω από την εμφάνιση των Aherusia τα παλαβά παιδιά των ANORIMOI ανέβηκαν στη σκηνή. Δεν το κρύβω πως ποτέ δε μου άρεσαν οι μπάντες με χαβαλεδιάρικους στίχους αλλά από παλιά υπήρχε κόσμος που γούσταρε και στηρίζει την όλη φάση και αυτό εξηγεί την ύπαρξη αρκετών σχημάτων στο χώρο. Οπότε, δε θεωρώ περίεργο το πόσος κόσμος τραγούδαγε μαζί με την μπάντα όλους τους “ύμνους” που μπόρεσαν να χωρέσουν στα 45 λεπτά που είχαν στη διάθεση τους. Με την “ποίηση” του Κόμη Vargsteiner και όλα τα υπόλοιπα κλισέ που τους συνοδεύουν ήταν σίγουρα διασκεδαστικοί ενώ είναι ξεκάθαρο πως και παικτικά είναι σωστοί (αν και τελικά αυτό λίγη σημασία έχει).
Anorimoi video:
Anorimoi setlist:
καριόλα / ο πανίσχυρος μεγιστάνας των νίντζα / 12.000 / Κάμα σούτρα / ο Μήτσος ο Λάννιστερ / πέος παρηγοριάς / το μέγεθος μετράει / άσε κάτω το δίκανο γιαγιά / στο πρώτο ραντεβού
“can’t you see I’m burning for you…”
Στις 22:05 ένα από τα ιστορικότερα ελληνικά σχήματα παίρνει θέση επί σκηνής. Οι θρυλικοί Spitfire μας φωνάζουν “stand and fight” και για τα επόμενα 60 λεπτά μας χαρίζουν ένα χορταστικό σετ με πολλά θρυλικά κομμάτια αλλά και κάποια από το εντελώς φρέσκο “Denial To Fall” το οποίο μοιάζει να έχει κάνει καλό γκελ στους οπαδούς τους. Προσωπικά τους χάρηκα περισσότερο στα παλιά για να είμαι ειλικρινής αφού δεν είχα προλάβει να ακούσω αρκετά το νέο άλμπουμ που έχει μια πιο μοντέρνα προσέγγιση, αλλά οκ, αυτό είναι και θέμα γούστου του καθενός.
Προς το τέλος ο διοργανωτής του φεστιβάλ Αντώνης Κουμιώτης βράβευσε τον Ηλία Λογγινίδη για την προσφορά του τόσα χρόνια, μια βράβευση που έγινε από τον Μάριο Ηλιόπουλο (Nightrage) ο οποίος είχε βραβευτεί την προηγούμενη χρονιά, ένα τυπικό μα ωραίο link μεταξύ των μουσικών από διαφορετικές γενιές που δείχνει και τονίζει τη συνέχεια της σκηνής.
Spitfire video:
Spitfire setlist:
Stand and fight / ready to attack / guilty dreams / denial to fall / underground / gates of fire / lady of the night / taste the fire / wasted / lead me on / street fighter
“time to wipe away all that we became…” Και κάπου μετά τις 23.00 έφτασε η ώρα για να δούμε τους headliners της βραδιάς. Δεν ήταν η πρώτη φορά για τους NIGHTRAGE στην πόλη του Βόλου αλλά θα ήταν η πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο χώρο που έμοιαζε όμως κάπως άχαρος αφού προφανώς μόνο πολύ εμπορικά ονόματα θα το γέμιζαν πάνω και κάτω από τις κερκίδες. Δυστυχώς αυτό ήταν ένα θέμα για το φεστιβάλ αφού δεν κατάφερε να μαζέψει τον κόσμο που περιμέναμε κάποιοι (και αυτό, ας μην κρυβόμαστε, συνεχίζει να είναι ένα θέμα εντός της ελληνικής σκηνής).
Όσοι ήμασταν εκεί δε χάσαμε πάντως και οι headliners ήταν μια χαρά. Ο ηγέτης της μπάντας είναι ο Μάριος Ηλιόπουλος που είναι και ο μόνος από τα ιδρυτικά μέλη του σχήματος (πλάκα πλάκα πάνε 22 χρόνια!). Πέρα από ικανός μουσικός είναι και low profile σαν άτομο, ήταν άλλωστε από νωρίς εκεί στο χώρο και μιλούσε με όλους. Έκαναν μπάσιμο με το “so far away” μέσα από το “Insidious” του 2011, ένα από τα τελευταία άλμπουμ που είχα ακούσει από αυτούς για να είμαι ειλικρινής, μια λάθος κίνηση αφού τα νέα κομμάτια ακούγονται και βγαίνουν πολύ ωραία ζωντανά. Το σετ όμως έκανε πέρασμα από διάφορα άλμπουμ και ενθουσίασαν τους οπαδούς, αφού σχεδόν σε κάθε κομμάτι μπροστά στη σκηνή άνοιγαν μικρά mosh pit ενώ και τα καπνογόνα έδιναν και έπαιρναν. Ο Ronnie Nyman κινητικότατος χωρίς να χάνει σε ανάσες ενώ τραγουδούσε με ορμή ενώ ο Μάριος έκανε τα δικά του στις χορδές της κιθάρας χαρίζοντας μας το γνωστό μελωδικό death metal του σχήματος. Ωραία εμφάνιση γενικά με μόνο πρόβλημα τη μικρή διάρκεια, σκάρτη μια ώρα συνολικά.
Nightrage video:
Nightrage setlist:
intro/so far away / abyss rising / being nothing / the venomous / by darkness drawn / insidious / falsifying life / embrace the nightrage / affliction / scathing / from ashes into stone / nauseating oblivion / spiral / the tremor / outro/lytrosis
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
