Στα 74 του χρόνια, ο Graham Bonnet συνεχίζει να εντυπωσιάζει τους πάντες με την στεντόρεια φωνή του η οποία διατηρείται σε αξιοθαύμαστα επίπεδα. Αυτό από μόνο του είναι ικανό να ανεβάσει αξιολογικά τη νέα του δουλειά η οποία είναι, ούτως ή άλλως, πολύ καλή. Για όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Βρετανού τραγουδιστή από το 2016 και μετά (κυρίως) τότε σίγουρα ξέρουν ακριβώς τι να περιμένουν από το “Day Out In Nowhere” αφού δεν παρουσιάζει ρηξικέλευθες διαφοροποιήσεις σε σχέση με το “The Book” ή το “Meanwhile Back In The Garage”, τα albums, δηλαδή, που είχαν προηγηθεί.
Εντούτοις, μπορούμε σίγουρα να επισημάνουμε δύο αξιοσημείωτα στοιχεία που θα λέγαμε ότι κάνουν και τη διαφορά στο νέο δίσκο. Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι η ξεκάθαρη απόφαση του Bonnet να κυκλοφορήσει ένα album που γειτνιάζει μουσικά με το ύφος των πρώιμων Alcatrazz το οποίο φυσικά θυμίζει και Rainbow. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι έχει καλέσει ορισμένους επιφανείς μουσικούς που προσδίδουν ένα έξτρα αγοραστικό δέλεαρ. Don Airey, Jeff Loomis, Roy Z είναι τα τρία «δυνατά» ονόματα που συμμετέχουν στο “Day Out In Nowhere” και αφήνουν το δικό τους στίγμα. Επιπλέον, ο Bonnet γράφει μερικούς από τους καλύτερους στίχους της καριέρας του στα “Uncle John” και “David’s Mom”.
Συνολικά, μιλάμε για ένα album που παίρνει θετικό πρόσημο και σίγουρα θα αρέσει σε όλη την παλιά φρουρά οπαδών του classic rock. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει κάποιος να ξεχωρίσει το δίσκο και να μπει στη διαδικασία αγοράς του…θέλω να ελπίζω πως ναι!
Highlight: Όταν βλέπεις αγαπημένους μουσικούς στη δύση της καριέρας τους να κυκλοφορούν τόσο καλά albums, σίγουρα νιώθεις περήφανος αν μη τι άλλο…
