Το φεστιβάλ συνδυάζει μεγάλα ονόματα του σκληρού ήχου αλλά και αρκετά του πιο μελωδικού. Φυσικά ήταν αδύνατο να τα προλάβω όλα μιας και που ξεπερνούσαν τα 100 ονόματα. Συγχαρητήρια για την συνέπεια του προγράμματος .Δεν υπήρξε μπάντα που δεν τήρησε το πρόγραμμα και αυτό λέει πολλά για τους διοργανωτές και το επίπεδο του φεστιβάλ. Για όποιον δεν είχε πρόγραμμα ή φοβόταν μην χάσει κάποια μπάντα υπήρχε και εφαρμογή στο κινητό που σε ενημέρωνε σε πόση ώρα θα βγει η επόμενη μπάντα.
Το φεστιβάλ ξεκινούσε από τη Πέμπτη με κάποια πιο μικρά ονόματα του Βελγίου και τη Παρασκευή έμπαινε δυναμικά με πρώτο όνομα τους Dead Daisies. Το όνομα μπορεί ακόμα να μην σας λέει πολλά αλλά τα μέλη της μπάντας σίγουρα θα σας πουν. Στη μεγάλη σκηνή του GRASPOP ανεβήκαν οι John Corabi (Motley Crue/RATT),Dizzy Reed(Gn‘R), David Lowy (Red Phoenix/Mink), Tommy Clufetos (Ozzy Osbourne, Black Sabbath), Richard Fortus (Gn’R) και ο Marco Mendoza (Whitesnake,Thin Lizzy). Ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς , παρόλο που ήταν η πρώτη μπάντα, και μέχρι το τέλος χόρεψε μαζί τους χωρίς να επηρεάζει κανέναν το ότι τα κομμάτια ήταν άγνωστα ακόμα για τους περισσότερους. Στο σετ λιστ προσθέσανε και 4 covers που αναγράφονται παρακάτω.
Mexico, Evil Is Goin’ On (Howlin’ Wolf cover),Midnight Moses (The Sensational Alex Harvey Band cover),Make the Best of It ,Hush (Joe South cover),Lock ‘n’ Load ,With You and I ,Devil Out of Time ,Your Karma, Helter Skelter (The Beatles cover)
Επόμενη μπάντα του φεστιβάλ οι Σουηδοί H.E.A.T. , τους οποίους είχα τη τύχη να παρακολουθήσω για 4η φορά live και 3ή φορά με τον εκρηκτικό frontman Erik Grönwall να δημιουργεί το απόλυτο χάος επι σκηνής αλλά και κάτω απ’τη σκηνή μιας και που κατέβηκε να χτυπηθεί με το κοινό βγάζοντας συνέχεια selfies με τις κάμερες των φαν ,ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσε χωρίς να χάνει νότα. Παρόλο που ο Ερικ έκλεβε τη παράσταση η υπόλοιπη μπάντα έδινε το καλύτερο της εαυτό κάνοντας τους H.E.A.T. ίσως και μια από τις καλύτερες live μπάντες των τελευταίων χρόνων με συνεχή ανάπτυξη .
Tearing Down the Walls, Beg Beg Beg (With Deep Purple’s ‘Highway Star’ snippet), Living on the Run, Tonight, Point of No Return, Mannequin Show, It’s All About Tonight
Aνεβηκε αρκετά το hard rock επίπεδο όταν στη σκηνή εμφανίστηκαν οι Thunder, μια μπάντα έκπληξη για το γενικότερο στυλ του φεστιβάλ αλλά και μια μπάντα που σίγουρα δεν είναι εύκολο να πετύχεις live .Aκούστηκαν κάποια από τα πιο γνωστά κομμάτια τους αλλά δυστυχώς έλειπε ένα από τα καλύτερα τους και αγαπημένα μου το’’Loser ‘’.Η μπάντα ακουγόταν αρκετά προβαρισμένη αν και αρκετά χαλαρή για το συγκεκριμένο φεστιβάλ και τη συγκεκριμένη σκηνή που έπαιξαν. Θα προτιμούσα να είχα ακούσει περισσότερα κομμάτια τους .Η συγκίνηση βέβαια του να ακούς live το ‘’Love Walked In’’ ,σίγουρα ήταν μεγάλη για όλους.
Dirty Love,River of Pain, Black Water, Wonder Days, Love Walked In, The Thing I Want, I Love You More Than Rock ‘N’ Roll
Ξεφύγαμε από το hard rock στυλ και είχαμε τη τιμή να δούμε live μια από τις πρώτες Μέταλ μπάντες με ραπ φωνητικά, τους Body Count. O Ice T γνωστός αρκετά στο Ραπ κοινό φάνηκε να είναι και αρκετά αγαπητός στο μέταλ. Έκανε χιούμορ με τον κόσμο με τον οποίο είχε απόλυτη άνεση και μας σύστησε και στον γιο του που είχε έρθει να τραγουδήσει μαζί του ολίγων τι αγχωμένος. Τα ‘πιτ’ άρχισαν με το που ξεκίνησαν να παίζουν. Αξιοσημείωτο όταν απευθύνθηκε σε ένα πιτσιρικά στη πρώτη σειρά και του είπε’’ Θα μπορούσες να είσαι σε συναυλία του Justin Bieber αλλά επέλεξες να είσαι εδώ, οπότε από εδώ και πέρα θα λες παντού ότι ο ICE T είναι ο θείος σου και αν ποτέ σε πειράξει κανείς θα απαντήσεις “Talk Shit,Get Shot’’. Μια πολύ επιτυχημένη εισαγωγή για να παίξουν το συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο θα βρείτε και στο youtube από την αρχή.
Body Count’s in the House, Body M/F Count, Masters of Revenge, Bowels of the Devil, Necessary Evil ,Manslaughter ,Drive By ,Voodoo ,There Goes the Neighborhood, Body Count, KKK Bitch, Disorder (The Exploited cover)Talk Shit, Get Shot ,Cop Killer
Καθώς ήρθε το απόγευμα και έπεσε αρκετά ο ελάχιστος ήλιος του Βελγίου εμφανίστηκαν στη σκηνή ο Slash και η άριστη παιχτικά μπάντα του Myles Kennedy & The Conspirators. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι τη παράσταση έκλεψε η ιδιαίτερη φωνή του Myles που προσωπικά θεωρώ μια άψογη επιλογή του SLASH. Επιτέλους μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα να ακούω κομμάτια των Guns ‘n’ Roses μιας και που ο Axl με είχε απογοητεύσει πλήρως και τις δυο φορές που τον παρακολούθησα. Μοναδικό το συναίσθημα να ακούς το ‘’Sweet Child O’ Mine’’ από τον δημιουργό του .O Slash αν και λιγομίλητος και εμφανώς κάπως πιο νηφάλιος από ότι περιμένεις εξακολουθούσε να είναι η μασκότ της βραδιάς με το μοναδικό στυλ του που όλοι αγαπήσαμε.
You’re a Lie, Nightrain (Guns N’ Roses),Avalon ,Back from Cali,You Could Be Mine (Guns N’ Roses),The Dissident ,World on Fire ,Anastasia ,Sweet Child O’ Mine (Guns N’ Roses),Slither (Velvet Revolver),Paradise City (Guns N’ Roses)
Το μουσικό κλίμα αγρίεψε και επιταχύνθηκε απότομα όταν στη δεύτερη κεντρική σκηνή ανέβηκαν οι Σουηδοί In Flames που προσπάθησαν και μάλλον τα κατάφεραν να ξεπεράσουν το ρεκόρ crowd surfing σε συναυλία τους. Μέχρι τότε πάντως είχαν μετρήσει 77 crowd surfers.Εγώ έχασα το μέτρημα. Οι In Flames σταθήκανε πιο πολύ στα τελευταία άλμπουμ πράγμα λογικό μιας και που είχαν αρκετά νέο ηλικιακά κοινό. Ο Anders Fridén παρόλο που εμφανίστηκε με ένα αρκετά πιο φλώρικο στυλ και κούρεμα από ότι τον μάθαμε κατάφερε και τον πιο άσχετο να τον κάνει μέρος του χαμού. Εκπληκτική επικοινωνία με το κοινό παρα την μέτρια απόδοση των κομματιών. Βέβαια, σε αυτό μπορεί να έφταιγε λίγο και ο ήχος ή το σημείο που βρισκόμουν οπότε δεν θα είμαι απόλυτη. Πάντως κάποια κομμάτια δυσκολεύτηκα αρκετά να τα αναγνωρίσω.
Only for the Weak ,Everything’s Gone ,Bullet Ride ,Where the Dead Ships Dwell ,Paralyzed ,Alias ,Deliver Us ,Cloud Connected ,Drifter ,The Quiet Place ,Delight and Angers ,Rusted Nail ,The Mirror’s Truth ,Take This Life ,My Sweet Shadow
Έφτασε και η ώρα για το μεγαλύτερο όνομα της πρώτης μέρα του GMM festival και τη σκηνή γεμίσανε οι KISS και ο ογκώδης και αμέτρητος εξοπλισμός τους. Οι Kiss εμφανίστηκαν στη σκηνή μακιγιαρισμένοι και ντυμένοι όπως ακριβώς τους μάθαμε από τα βίντεο .Τίποτα λιγότερο. Ισα ίσα αρκετά περισσότερα από ότι φανταζόμουν. Aπο την αρχή οι εκρήξεις πέφτανε βροχή στη σκηνή αφου η ζέστη από τις φωτιές έφτανε μέχρι το κοινό.Την ώρα του bass solo του Gene Simmons τον σήκωσε ψηλά ένα σχοινί και τον μετέφερε σε μια πλατφόρμα στο ταβάνι από όπου και συνέχισε να παίζει φτύνοντας ψεύτικο αίμα .Ο Paul Stanley αν και μας απογοήτευσε αρκετά με την απόδοση του στα κομμάτια και πόσο μάλλον στο ‘’I Was Made For Loving You’’ ,ξεσήκωσε τον κόσμο με τα χορευτικά του και την επιτυχημένη απόπειρα του να φτάσει στο κοινό πετώντας από πάνω μας κρεμάμενος από ένα λεπτό σχοινί που έφτανε μέχρι απέναντι στο πύργο του ηχολήπτη .Φυσικά δεν έλειψαν οι γερανοί που ανύψωσαν τον Eric Singer κατά τη διάρκεια του σόλο του όπως και οι δυο πλατφόρμες που ανυψώθηκαν και ‘’έστειλαν’’ τον Simmons και τον Thayer μέχρι τη μέση του κοινού. Άλλο να το βλέπετε βέβαια. Αν και για αρκετούς ίσως κάποια μέρη του show φάνηκαν αρκετά cheesy ,δεν πτοήθηκαν γιατί άλλωστε αυτή είναι η μαγεία των KISS ,η υπερβολή .Σίγουρα μετά από αυτό το show απέκτησαν πολλούς οπαδούς ακόμα και τους αποχερετησαν με βροχη κομφετί. Άλλωστε γιαυτό ήταν είναι και θα είναι ‘’THE HOTTEST BAND IN THE WORLD’’ .Αξίζει να παρακολουθήσετε τα βίντεο που έχουν ανέβει από το φετινό tour. Να σημειώσω μάλιστα ότι οι Kiss περιοδεύουν με τους Dead Daisies στο συγκεκριμένο tour.
INTRO: Good Times Bad Times (Led Zeppelin), Detroit Rock City ,Deuce ,Psycho Circus ,Creatures of the Night ,I Love It Loud ,War Machine, Do You Love Me ,Hell or Hallelujah ,Guitar and Drum Solos ,Calling Dr. Love ,Lick It Up (feat. “Won’t Get Fooled Again” ), Bass Solo, God of Thunder, Cold Gin, Love Gun, Black Diamond
Encore: Shout It Out Loud, I Was Made for Lovin’ You, Rock and Roll All Nite, God Gave Rock ‘n’ Roll To You II
Η βραδιά κλείνει με την εμφάνιση του Marilyn Manson στη δεύτερη κεντρική σκηνή του φεστιβάλ 15 λεπτά αμέσως μετά το τέλος των Kiss Μια εμφάνιση που περίμενα πως και πώς μιας και που είναι από του αγαπημένους μου performer από όταν ήμουν 14 χρονών. Δυστυχώς απογοητεύτηκα αρκετά. Θες το playlist που έλειπαν αρκετά αγαπημένα κομμάτια, θες η βαρεμάρα του να ξεσηκώσει το κοινό. Θες τα μεγάλα κενά από το ένα κομμάτι στο άλλο χωρίς κανέναν νόημα… Θες η φωνή του που με πολύ προσπάθεια τη διέκρινες… Όλα αυτά συντέλεσαν σε ένα αδιάφορο και βαρετό live που πιο πολύ αγγαρεία φάνηκε παρα διασκέδαση. Κρίμα πραγματικά γιατί αλλιώς τον θυμάμαι στα βιντεάκια που χάζευα από παλιές του εμφανίσεις. Γέρασε μου φαίνεται και κυρίως στο μυαλό. Δεν παύει όμως να έχει βγάλει ένα πολύ καλό άλμπουμ το οποίο σας συνιστώ να μην αποπειραθείτε να το ακούσετε live.
Intro: Requiem (Wolfgang Amadeus Mozart),Deep Six ,Disposable Teens ,mOBSCENE ,No Reflection ,Third Day of a Seven Day Binge ,Sweet Dreams (Are Made of This) (Eurythmics), Angel With the Scabbed Wings ,Tourniquet ,Rock Is Dead ,The Dope Show ,Lunchbox ,Antichrist Superstar ,Personal Jesus (Depeche Mode),The Beautiful People
Μαρίζα “Crash”
