Οι Σουηδοί είναι ένα side project του Tommi – Holappa των Dozer, οι οποίοι αισίως μετράνε 20 χρόνια παρουσίας με μοναδικό σταθερό μέλος τον ίδιο. Το συγκρότημα έχει περάσει μεγάλες αλλαγές στο line up του παρόλα αυτά το “Hear the rivers” αποτελεί το τρίτο άλμπουμ του σχήματος που διατηρεί τα ¾ του σταθερά, και αυτό είναι σημαντικό. Νέο μέλος, ο Hans Fröhlich στο μπάσο, ο οποίος μαζί με Arrid Hällagard (φωνητικά) και Sebastian Olsson (τύμπανα), ολοκληρώνουν την τετράδα και φαντάζουν πλέον ως ένα απολύτως ολοκληρωμένο συγκρότημα, που ο όρος side project το αδικεί κατάφορα. Ειδικότερα αν ακούσετε το “Hear the rivers” που συνειδητά, και με την καλή έννοια, εμπορευματοποιεί τον ήχο τους ενσωματώνοντας κάποια στοιχεία από The Black Keys. Οι επιρροές τους είναι εμφανείς και με το ξεκίνημα του άλμπουμ, με δυνατή fuzzαριστή παραγωγή ακούς ότι θα ήθελαν να έχουν κυκλοφορήσει οι The Black Keys, Witchcraft και Clutch, το 2018.
Τα τύμπανα μπαίνουν, κουνάς το κεφάλι αριστερά δεξιά, καπάκι το παραμορφωμένο μπάσο και κλονίζεσαι ολόκληρος για να έρθει μια riffara που σε οδηγεί σε σπρωξίματα με αόρατους fan. Όλα θα ήταν απλά συμπαθητικά αν δεν ακολουθούταν και από ένα τέλειο εθιστικό ρεφραίν. Αυτό είναι το “Let it out”, που μπροστά του το “Lonely Boy” των The Black Keys ωχριά (είναι πολύ γρηγορότερο βέβαια). Το “Sweet is the sand” είναι φουλ southern και είναι σημαντικό που μπαίνει σε κλάσματα δευτερολέπτου και δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα. Το “A point of secret” έχει αυτή την Pelanderική γλυκιά διαστροφή και θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε ένα “Legend II” ως συνέχεια του σπουδαίου “Legend” του 2012. “Good Ol’Goat”, κάντο όπως οι Clutch. Η φοβερή αυτή τετράδα είναι μόνο η αρχή. Οι συνθέσεις του “Here the rivers” από εκεί και πέρα είναι ακόμη πιο πολύπλοκες, σοφιστικέ και δίνουν την τελική ετυμηγορία για ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ. “The rumble and the weight”, “We are the pawns” και “The rivers lullaby” συνεχίζουν να έχουν εν μέρει τους Witchcraft ως οδηγό, και πετυχαίνουν υποδειγματικά ένα συνδυασμό διασκέδασης και πλούσιων μελαγχολικών μελωδιών. Ότι ακριβώς χρειαζόταν δηλαδή το hard/stoner rock και οι Greenleaf για να πάνε ένα βήμα μπροστά.
Φιλόδοξο, περίτεχνο και πιασάρικο το “Hear the rivers” αποτελεί μια εξαιρετική, προκλητικά εμπνευσμένη δουλειά που καθιερώνει τους Greenleaf από side project σε σταθερά του είδους.
