Τη συγκεκριμένη συναυλία την περίμενα πάρα πολύ καιρό. Δεν ξέρω ακριβώς τι είχε γίνει και δεν πήρα χαμπάρι την πρώτη επίσκεψη των Αυστριακών στη χώρα μας το 2016, αλλά αυτή τη φορά δε γινόταν να την χάσω.
Στο Temple ακόμα έμπαινε κόσμος όταν βγήκαν στη σκηνή οι Message In A Cloud. Η μπάντα που δημιουργήθηκε αρχικά σαν ένα side-project του κιθαρίστα Νίκου Λουκόπουλου (Decemberance, Constrictor) κυκλοφόρησε πέρυσι το πρώτο της full-length album “Anassa” (υπό τους ήχους του οποίου γράφονται αυτές οι γραμμές) και ετοιμάζει ήδη το δεύτερο. Η πρώτη μου επαφή μαζί τους καταλαβαίνετε ότι ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Πάρα πολύ ωραίο instrumental post-rock/metal με υπέροχες ταξιδιάρικες μελωδίες και μικρά ξεσπάσματα με blast beats να δηλώνουν και μία black metal επιρροή. Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι «μπράβο» και αναμένω ήδη με αγωνία την επόμενη εμφάνισή τους και την επόμενη δουλειά τους. Δείτε ένα βίντεο με την εμφάνισή τους κάνοντας κλικ εδώ!
Για τη συνέχεια, ένα συγκρότημα που ήταν απόλυτα λογικό να βρίσκεται στη support θέση αφού ανήκουν στο δυναμικό της ίδιας εταιρείας με τους headliners, την Art Of Propaganda. Μετά από δύο ανεξάρτητες κυκλοφορίες, το ομώνυμο EP του 2010 και το full-length “Omonoia” του 2014, το αθηναϊκό κουιντέτο έβγαλε το δεύτερό του album “Throes” μέσω της γερμανικής εταιρείας. Είχε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να βλέπω την έκπληξη στα πρόσωπα όσων δεν τους ήξεραν πριν το συγκεκριμένο live, κάτι το οποίο οφείλεται στο απίστευτο λαρύγγι της Ειρήνης. Βάζει κάτω για πλάκα το μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιστών στην post-hardcore/sludge σκηνή, οι οποίοι νομίζουν ότι το μόνο που χρειάζονται είναι το τρίπτυχο γενειάδα/τατουάζ/μπυροκοιλιά. Πέραν αυτού όμως, οι Allochiria γράφουν πολύ καλή μουσική και έδωσαν μία ιδιαίτερη παράσταση την οποία συνόδευαν με την προβολή της Ιαπωνικής cult horror ταινίας “Tetsuo: The Iron Man” του 1989 στο background. Δείτε ένα βίντεο με την εμφάνισή τους κάνοντας κλικ εδώ!
Εδώ να πω ότι ο ήχος ήταν άψογος και στα δύο σχήματα, ενώ ο κλιματισμός στο Temple μας βοήθησε να μην πεθάνουμε από τη ζέστη. Ο χώρος είχε γεμίσει, η ώρα δεν έλεγε να περάσει με τίποτα μέχρι που επιτέλους οι Harakiri ανέβηκαν στη σκηνή. Το “Heroin Waltz” από τον τελευταίο τους υπερδίσκαρο “Arson” ήταν ένα ιδανικό ξεκίνημα, αν και ο ήχος έπασχε λίγο καθώς οι κιθάρες ακούγονταν χαμηλά. Ευτυχώς αυτό έφτιαξε πολύ γρήγορα και μπορούσες να ακούσεις ξεκάθαρα τα πάντα. Τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια τους αποδόθηκαν στην εντέλεια, μεταφέροντας όλα τα συναισθήματα και την ανατριχίλα που χαρίζουν οι studio δουλειές τους.
Χωρίς την παραμικρή επικοινωνία με το κοινό, που στην περίπτωσή τους νομίζω έτσι κι αλλιώς δεν θα χρειαζόταν, απλά πήγαιναν από τη μία κομματάρα στην επόμενη χαρίζοντάς μας μία μοναδική εμπειρία η οποία είναι δύσκολο να περιγραφεί σε όσους δεν έχουν περάσει ατελείωτες ώρες με τη μουσική τους. Μία άψογη εμφάνιση από μία σπουδαία μπάντα, με το μόνο αρνητικό να βρίσκεται στη διάρκεια, αφού δεν ξεπέρασε τα 80 λεπτά.
Setlist: Heroin Waltz, Funeral Dreams, Lungs Filled With Water, Jhator, You Are The Scars, Tomb Omnia, The Graves We’ve Dug, Calling The Rain
Γιώργος Τερζακης
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Mindcrimek
