Θα σας μεταφέρουμε την όλη εμπειρία από την αρχή της. To Hellfest είναι το μεγαλύτερο festival της Γαλλίας για τον ακραίο ήχο και λαμβάνει χώρα σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Clisson και βρίσκεται λίγο παραπάνω από μισή ώρα με αμάξι από την Nantes. Στη Nantes βρίσκεται το κοντινότερο αεροδρόμιο στο festival, όποτε αφού προμηθευτείς το εισιτήριο σου θα πρέπει να κλείσεις τα αεροπορικά σου εισιτήρια με προορισμό την Nantes και αν έχουν περάσει και για σένα τα χρόνια που ήσουν άνετος/η σε ένα camping με 50.000-60.000 κόσμο, καλό είναι να ψάξεις και διαμονή στην Nantes γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις στην Clisson. Το ιδανικό είναι κλείσεις με παρέα 4-5 ατόμων για να νοικιάσετε ένα αμάξι και να είσαι τελείως αυτόνομος/η για τις μεταφορές που θα χρειαστεί να κάνεις.
Αφού λοιπόν έχεις οργανώσει τα πάντα στην εντέλεια μετράς τις μέρες σαν φαντάρος, μπαίνεις και βλέπεις ξανά και ξανά το πρόγραμμα με την σειρά εμφανίσεων για να δεις ποια συγκροτήματα θα δεις, ποια θα θυσιάσεις και ποια δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου. Συμβουλή, μην τρελαθείς με το πρόγραμμα, υπάρχει επικό app του festival που επιλέγεις τα συγκροτήματα που θες να δεις και σε ενημερώνει 15 λεπτά πριν την εμφάνιση τους ενώ στο merch μπορείς να βρεις βιβλιαράκι με τον χάρτη του festival, το πρόγραμμα όλων των ημερών και ότι άλλο μπορεί να χρειαστείς από πληροφορίες, δωρεάν . Αλλά εκτός από την ευκολία του ότι δεν χρειάζεται να θυμάσαι τίποτα απ’ έξω ή να κρατήσεις δικές σου σημειώσεις, θα χρειαστεί να αλλάξει αρκετές φορές το αρχικό πλάνο. Λίγο ότι κάποιο συγκρότημα που ήθελες να δεις δεν ήταν τελικά και τόσο καλό, λίγο η κούραση, λίγο ότι ακούς να γίνεται πανικός με κάποιο συγκρότημα που νόμιζες ότι δεν σε ενδιαφέρει, λίγο η πείνα, θα δημιουργηθεί πολλές φορές η απορία του “τώρα τι κάνω;”. Άρα απόβαλε ψυχαναγκασμούς και μην δεθείς με το πρόγραμμα που θα φτιάξεις. Σημασία έχει στο τέλος να περάσεις καλά και όχι να δεις τα ΠΑΝΤΑ.
Ο καιρός θα περάσει πολύ γρηγορότερα απ’ όσο είχες φανταστεί και η μέρα που θα πάρεις τον δρόμο για το αεροδρόμιο θα φτάσει χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει. Δεν ξέρω αν είστε το ίδιο τυχεροί με εμάς και με το που προσγειωθείτε βρείτε ένα τσούρμο Έλληνες, αλλά είναι σίγουρο ότι πολλοί θα είναι αυτοί που επισκεφτούν το μεγάλό γεγονός της Γαλλίας από την χώρα μας. Κάτι που για εμάς το έκανε λίγο πιο ζεστό και μας έδωσε μια αίσθηση οικειότητας. Μετά τα διαδικαστικά, παραλαβή του αμαξιού, check in στα ξενοδοχεία, προετοιμασία με τα απαραίτητα, ξεκινήσαμε προς το festival. Αφού φτάσαμε κοντά στο χώρο, σχεδόν σοκαριστήκαμε με το πόσο κόσμο είχε. Αλλά το Hellfest σέβεται τους οπαδούς του και έχει την σωστή οργάνωση και εγκαταστάσεις να διαχειριστεί έναν τέτοιο όγκο. Βρήκαμε να παρκάρουμε μακριά αλλά εύκολα. Περίπου δεκαπέντε λεπτά περπάτημα μας χώριζαν πλέον από τις πύλες του. Στην διαδρομή ο κόσμος που περπατούσε παράλληλα μαζί μας γινόταν όλο και περισσότερος. Όλος αυτός ο κόσμος σε έκανε να νιώθεις σαν υπέρ ήρωας που έχει χάσει τις δυνάμεις του. Δεν ήσουν πλέον ο διαφορετικός που είχες συνηθίσει στην καθημερινότητα σου αλλά ένα κομμάτι ενός όμοιου συνόλου.
Μετά από λίγο περπάτημα είσαι επιτέλους εκεί και τα πάντα γύρω σου είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να στο επιβεβαιώνουν. Μνημεία σε σχήμα κιθάρας, μαγαζιά σε σχήμα πεταλάκι/εφέ για έγχορδα, αφίσες flyers. Τα πάντα αποπνέουν metal. Μπαίνεις με συνοπτικές διαδικασίες και συναντάς μια μικρή πόλη που θυμίζει άγρια δύση και έχει ότι μπορεί να φανταστεί ένας οπαδός αυτής της μουσικής. Δωρεάν παλιά arcade, street food, merch shops, clothes/shoes shops, άπειρα μικρά event ξέχωρα απ’ αυτά του προγράμματος και το πρώτο απ’ τα δύο χαρακτηριστικά δέντρα του Hellfest που στέκεται επιβλητικά σαν να σε καλωσορίζει στο festival. Εδώ βρίσκεται και η είσοδος για τον main χώρο του festival. Με μικρή καθυστέρηση που δημιουργείται με σκοπό να τηρηθούν όλοι οι κανόνες ασφαλείας και να ελεγχθούν όλοι όσοι μπαίνουν στο χώρο, μπαίνεις επιτέλους μέσα στο μέρος που θα ζήσεις και θα αναπνεύσεις για τις υπόλοιπες τρεις ημέρες. Στο μέρος που θα σου χαρίσει καταπληκτικές εικόνες για να θυμάσαι. Στο μέρος που ακόμα και όλο το μουσικό κομμάτι να αφαιρούσες θα είχε να σου προσφέρει πάρα πολλές εμπειρίες.
Στα πρώτα βήματα που θα κάνεις θα θες να εξοικειωθείς λίγο με το χώρο, να δεις που είναι τι. Έξι stages, ένα μέρος για να φας με κουζίνες απ’ όλο τον κόσμο, πιρούνια σε σχήμα horns και σιντριβάνι σε σχήμα flying V. Τουαλέτες και μέρη για άραγμα, ξεκούραση και προστασία από τον ήλιο. Hellfest merch stands, bands merch stands, bars. Αν και για τους λάτρεις της μπύρας το festival σας έχει σκεφτεί και έχει πλανόδιους πωλητές που τους βρίσκεις παντού σκορπισμένους. Ο κόσμος έχει απλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του χώρου. Πραγματοποιούνται συνέχεια events είτε από παράγοντες του festival, είτε από τον ίδιο τον κόσμο. Παρατηρείς πως όχι μόνο δεν αποτελείς πλέον τον περίεργο της καθημερινότητας σου, αλλά αντιθέτως είσαι ο πολύ συνηθισμένος. Θα δεις πάρα πολύ κόσμο ντυμένο gothic, post-apocalyptic, cyber punks, ζώα, pokemon, power rangers και η λίστα μεγαλώνει καθώς περνάνε οι μέρες και κάθε πρώτη μπύρα μοιάζει να ναι η πέμπτη γιατί δεν έχει φύγει ακόμα η επήρεια της προηγούμενης ημέρας. Κάθε μέρα είναι χαρά και παιχνίδια και κάθε νύχτα ντύνεται στις φλόγες και δημιουργεί την τέλεια ατμόσφαιρα για να δεις τα μεγάλα ονόματα. Πάμε τώρα να δούμε πως έγιναν τα πράγματα επί σκηνής.
Ημέρα 1η
Sonata Arctica : Το πρώτο συγκρότημα που συναντήσαμε μπαίνοντας ήταν οι Φιλανδοί power metallers. Το μελωδικό σετ των Φιλανδών που στερούταν από παλμό και κορυφώσεις, σε συνδυασμό με το ότι ακόμα προσπαθούσαμε να εμπεδώσουμε ότι είμασταν εκεί, δεν τους κατέστησε ικανούς να μας τραβήξουν το ενδιαφέρον.
Setlist : 1. Closer to an Animal, 2. Black Sheep, 3. The Day, 4. No Dream Can Heal a Broken Heart, 5. Full Moon, 6.Life
Godsmack : Η συνέχεια δόθηκε σε ένα συγκρότημα που δεν είχαμε ασχοληθεί με την μουσική τους. Οι Αμερικάνοι ήταν ικανοί να ανεβάσουν τον κόσμο πάρα την πρωινή ώρα που έδρασαν. Ο ήχος και το παίξιμο ήταν πολύ καλά και δουλεμένα και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ευχάριστο ακόμα και αν δεν ήσουν οπαδός τους.
Setlist : 1. When Legends Rise, 2.1000hp, 3. Awake, 4. Unforgettable, 5. Something Different, 6. Say My Name, 7. Batalla de los Tambores, 8. Bulletproof, 9. I Stand Alone
Power Trip : Επιτέλους είχε φτάσει η ώρα που θα βλέπαμε μια από τις επιλογές μας. Οι Τεξανοί thrashers είχαν όλο το πακέτο. Old-school thrash, σκηνική παρουσία, ένταση και attitude. Τα mosh-pit και crowd-surfing πήραν φωτιά και το στεγασμένο stage που φιλοξένησε το show τους έμοιαζε ιδανικό για να αρχίσουμε να νιώθουμε σιγά σιγά σα το σπίτι μας.
Setlist : 1. Soul Sacrifice, 2. Executioner’s Tax (Swing of the Axe), 3. Nightmare Logic, 4. Firing Squad, 5. Crucifixation, 6. Hornet’s Nest, 7. Murderer’s Row, 8. Waiting Around to Die, 9. Manifest Decimation
Demons and Wizards : Την σκυτάλη παίρνει η Αμερικανό/Γερμανική συμμαχία. Δημιουργείται η αίσθηση ότι το πρώτο μεγάλο σχήμα έχει ανέβει στο σανίδι αφού ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερος και με πιο έντονη συμμετοχή. Με κάθε γρύλισμα του Hansi και με κάθε τρίηχη πενιά του Schaffer, ο κόσμος ανταποκρινόταν με φωνές, χορούς και Horns Up in the Air ! Πολύ ωραία εμφάνιση.
Setlist : 1. Rites of Passage, 2. Heaven Denies, 3. Poor Man’s Crusade, 4. Crimson King, 5. Burning Times, 6. Welcome to Dying, 7. The Gunslinger, 8. Terror Train, 9. Blood on my Hands, 10. Fiddler on the Green
Diamond Head : Ταυτόχρονα σε ένα μικρότερο stage παραδίπλα την δικιά τους ιστορία ξεδίπλωναν οι παλαίμαχοι από την Αγγλία. Τα κοφτερά riff του Tatler, άρτια παιγμένα και με τέλειο ήχο ήταν ικανά για να ενώσουν τις φωνές 5000 ατόμων και να τις κάνουν να ακουστούν μέχρι τις μεγάλές σκηνές απ’ έξω. AM I EVIL? YES I AM! Η πρώτη μεγάλη στιγμή του fest.
Setlist : 1. Borrowed Time, 2. Bones, 3. Death by Design, 4. Belly of the Beast, 5. The Messenger, 6. Helpless, 7. It’s Electric, 8. Am I Evil ?
Dream Theater : Το μεγάλο σύμβολο DT εμφανίστηκε στις γιγαντοοθόνες και ο όχλος προσπαθεί να στριμωχτεί στις μπροστινές σειρές για να δει το παιχτικό φαινόμενο της πεντάδας. Μπορεί ο Portnoy να είναι από τις περιπτώσεις μουσικών που μοιάζουν αναντικατάστατοι, ο Mangini όμως, κάθε άλλο από μια απλή καλή αναπλήρωση είναι. Η τετράδα αποδίδει τέλεια αλλά έντονη είναι και η δυσκολία τoυ Labrie να ακολουθήσει. Κούραση ή προβλήματα με τον λαιμό ; Το κακό είναι ότι φαίνεται να το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι και παρόλο που παιχτικά ήταν άρτιοι, παλμός και ένταση δεν υπήρχαν.
Setlist : 1. Untethered Angel, 2. As I Am, 3. Fall Into the Light, 4. Barstool Warrior, 5. Peruvian Skies, 6. The Dance of Eternity, 7. Lie, 8. Pale Blue Dot
Dropkick Murphys : Την συνέχεια θα δώσουν οι Αμερικάνοι από τη Μασαχουσέτη, ένα σχήμα κομμένο και ραμμένο για τέτοια φεστιβάλ, αφού ήταν οι πρώτοι που ξεσήκωσαν τον κόσμο και τον έκαναν να χοροπηδάει στους ρυθμούς τους καθ΄ όλη τη διάρκεια του σετ τους. Σε συνδυασμό με την ανταπόκριση του κόσμου, πολύ απολαυστικό show.
Setlist : 1. Cadence to Arms, 2. The Boys Are Back, 3. Going Out in Style, 4. Blood, 5. Prisoner’s Song, 6. Johnny, I Hardly Knew Ya, 7. Caught in a Jar, 8. The Walking Dead, 9. Don’t Tear Us Apart, 10. First Class Loser, 11. Out of Our Heads, 12. I Fought the Law, 13. Cruel, 14. The Irish Rover, 15. The State of Massachusetts, 16. You’ll Never Walk Alone, 17. Rose Tattoo, 18. Until the Next Time, 19. I’m Shipping Up to Boston
Pestilence : Επιστροφή στα μικρότερα stages, στα και οποία και θα παραμείνουμε μέχρι το τέλος της βραδιάς σε ένα σερί εμφανίσεων φωτιά και λαύρα! Πρώτοι εξ΄ αυτών οι Pestilence. Η αλήθεια είναι ότι τον φοβόμασταν λίγο τον Mameli και κατά πόσο θα μπορέσει να ανταποκριθεί live, μετά από μια κακή εμπειρία που είχαμε στην προτελευταία εμφάνισή τους στην Αθήνα πριν κάποια χρόνια. O Mameli είχε έρθει όμως με πολλά κέφια και αν δεν τους αδικούσε ο αρκετά κακός ήχος θα είχαμε αποζημιωθεί πλήρως.
Setlist : 1.Non Physical Existent, 2. Suspended Animation, 3. Dehydrated, 4.The Secrecies of Horror, 5. Twisted Truth, 6. The Process of Suffocation, 7. Chronic Infection, 8. The Trauma, 9. Reduced to Ashes, 10. Out of the Body, 11. Land of Tears
Venom Inc: Οι Venom Inc. σε μια απόδοση σταθερής αξίας και το headbanging δίνει και παίρνει. Ο Mantas και η παρέα του μας μεταφέρουν όλους μαζί σε διαβολικά μονοπάτια. Λυσσαλέα εμφάνιση που σε έπιανε από το πρώτο λεπτό μέχρι το τέλος και είμαστε πλέον σίγουροι ότι τα μικρά stages με τα ονόματα και την ατμόσφαιρα που αποπνέουν είναι ο χώρος που ανήκουμε.
Setlist : 1. Ave Satanas, 2. Rip Ride, 3. Forged in Hell, 4. War, 5. Lady Lust, 6. Witching Hour, 7. Bloodlust, 8. Black Metal, 9. Countess Bathory, 10. Live Like an Angel (Die Like a Devil), 11. Don’t Burn the Witch, 12. Metal We Bleed
Possessed: Possessed με νέα δισκάρα αντάξια των προκατόχων της, μας δείχνουν πώς παίζεται το σωστό, λυσσασμένο death metal. Ο κόσμος έχει στοιβαχτεί για να τους απολαύσει και εκείνοι δεν μας απογοητεύουν ούτε στιγμή. Ο Jeff είναι απίστευτος και αποδίδει τέλεια, τιμώντας το σανίδι.
Setlist : 1. No More Room in Hell, 2. Pentagram, 3. Tribulation, 4. Demon, 5. Evil Warriors, 6. The Heretic, 7. Abandoned, 8. Storm in My Mind, 9. The Eyes of Horror, 10. Graven, 11. The Exorcist, 12. Fallen Angel, 13. Death Metal
Tom Warrior’s Triumph of Death performs Hellhammer: Την ιδέα να ενσαρκώσουν την μουσική των Hellhammer live την είχαν οι Tom Warrior και Martin Eric Ain. Με τον δεύτερο να μην βρίσκεται πλέον ανάμεσα μας, o Warrior ίσως και ως φόρο τιμής, ανέλαβε μόνος του το εγχείρημα, να μεταφέρει επί σκηνής την μουσική ενός εκ των ιστορικότερων και επιδραστικότερων συγκροτημάτων για τον ακραίο ήχο. Τα κομμάτια αν και εκτελέστηκαν ελαφρώς πιο αργά, αποδόθηκαν με την επιβλητικότητα και τη σοβαρότητα που τους άρμοζαν. Η νεκρική παρουσία του Tom ολοκλήρωνε την εμφάνιση.
Setlist: 1. The Third of the Storms (Evoked Damnation), 2. Massacra, 3. Maniac, 4. Blood Insanity, 5. Decapitator, 6. Crucifixion, 7. Reaper, 8. Buried and Forgotten, 9. Aggressor, 10. Revelations of Doom, 11. Messiah, 12. Visions of Mortality, 13. Triumph of Death
Carcass: Από τις μπάντες που θέλαμε να δούμε πολύ στο fest και πολύ καλά κάναμε! O Jeff Walker και οι υπόλοιποι εκτέλεσαν τα κομμάτια με… χειρουργική ακρίβεια και παρόλη την κούραση που μας έχει επισκεφθεί, μας έδωσαν ένα πολύ καλό boost για την μπάντα που θα ακολουθούσε στη συνέχεια.
Setlist: 1. 316L Grade Surgical Steel, 2. Buried Dreams, 3. Exhume to Consume, 4. Reek of Putrefaction, 5. Incarnated Solvent Abuse, 6. Unfit for Human Consumption, 7. Cadaver Pouch Conveyor System, 8. Captive Bolt Pistol, 9. Genital Grinder, 10. This Mortal Coil, 11. Death Certifiicate, 12. Black Star/Keep on Rotting in the Free World, 13. Corporal Jigsore Quandary, 14. Heartwork, 15. Carneous Cacoffiny
King Diamond: Ο λόγος για τον οποίο πήραμε την απόφαση να κάνουμε το ταξίδι στην Nantes είχε επιτέλους φτάσει! Ώρα 01:05, κούραση και αγωνία κάνουν αγώνα δρόμου μεταξύ τους για το ποια θα επικρατήσει. Έχουμε πιάσει κάγκελο και αναμένουμε… Τα φώτα χαμηλώνουν… intro, ο Βασιλιάς βγαίνει στην σκηνή πάνω στην τροχήλατη καρέκλα του. Οι πρώτες νότες από το The Candle αντηχούν και η παράσταση ξεκινά…. ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ! Έχουμε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Δεκαπέντε ξανά. Νομίζουμε ότι ονειρευόμαστε. Δακρύζουμε και χαμογελάμε ταυτόχρονα και ειλικρινά δεν πιστεύουμε ότι ζούμε αυτή τη στιγμή. Ο, τι και να πούμε θα είναι λίγο για αυτή την εμφάνιση. Βασιλιάς μια ζωή!
P.S. τα εξτραδάκια στο setlist που δίνουν το δικαίωμα σε εμάς τους νεότερους να υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε δει κάτι που δεν έχουν δει οι παλιότεροι, το σπανιότατα παιγμένο The Lake και Behind These Walls για πρώτη φορά live.
Setlist: 1. The Candle, 2. Voodoo, 3. Arrival, 4. A Mansion in Darkness, 5. Masquerade of madness, 6. Halloween, 7. Welcome Home, 8.The Invisible Guests, 9. Tea, 10. Sleepless Nights, 11.Behind These Walls, 12. The Lake, 13. Burn, 14. Black Horsemen
Ημέρα 2η
Moonspell: Η 2η μέρα ξεκίνησε αργά για εμάς, λόγω του ότι δεν είχαμε και τόσο ενδιαφέρον για τα πρώτα ονόματα. Οι Moonspell είχαν ωραία εμφάνιση και κάποιος θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει χαριτολογώντας ως τους Πορτογάλους Rotting Christ. Ξεσήκωσαν τον κόσμο και ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για τη 2η μέρα.
Setlist: 1. Em Nome Do Medo, 2. 1755, 3. In Tremor Dei, 4. Opium, 5. Breathe (Until We Are No More), 6. Ruinas, 7. Todos Os Santos, 8. Alma Mater, 9. Full Moon Madness
Whitesnake : Μια από τις ιστορικότερες hard rock μπάντες, πήρε τη θέση της στο σανίδι, σχετικά νωρίς θα σκεφτόταν κάποιος που έχει στο μυαλό του μόνο το μέγεθος της μπάντας και δεν τους έχει παρακολουθήσει ζωντανά τα τελευταία χρόνια. Όμως ξεκινώντας να παίζουν καταλάβαινες πως παρά την προσπάθειά τους να ξεσηκώσουν τον κόσμο, το καλό και δεμένο παίξιμό τους, το main attraction του συγκροτήματος, ο Coverdale, δεν είναι σε επίπεδο πλέον να σε συγκινήσει.
Setlist: 1. Bad Boys, 2. Slide it In, 3. Love Ain’t No Stranger, 4. Hey You (You Make Me Rock), 5. Slow an’ Easy, 6. Guitar Solo, 7. Shut Up & Kiss Me, 8. Drum Solo, 9. Is This Love, 11. Here I Go Again, 12. Still of the Night
Candlemass: Αυτή τη φορά δεν ακύρωσαν, ευτυχώς για εμάς. Επιστροφή των Leif και Langquist στις θέσεις τους, σε σχέση με την τελευταία φορά που τους είχαμε δει εμείς και εκεί θέλουμε να παραμείνουν. Άψογη εμφάνιση και όσον αφορά το line up αλλά και παιχτικά.
Setlist: 1. The Well of Souls, 2. Dark Reflections, 3. Mirror Mirror, 4. Astorolus – The Great Octopus, 5. Bewitched, 6. Dark Are the Veils of Death, 7. A Sorcerer’s Pledge, 8. Black Trinity, 9. Solitude
Def Leppard: Επιστροφή στα main stages για λίγο ακόμα hard rock. Πολύ καλή εμφάνιση από τους Βρετανούς, με ωραία ατμόσφαιρα και ανεβαστικό setlist, αλλά για κάποιο λόγο νιώθαμε ότι ο κόσμος δεν ανταποκρινόταν στο κάλεσμα της μπάντας και ήταν κάπως υποτονικός θα λέγαμε.
Setlist: 1. Rocket, 2. Animal, 3. Let it Go, 4. When Love and Hate Collide, 5. Let’s Get Rocked, 6. Armageddon It, 7. Two Steps Behind, 8. Love Bites, 9. Bringin’ on the Heartbreak, 10. Switch 625, 11. Hysteria, 12. Pour Some Sugar on Me, 13. Rock of Ages, 14. Photograph
ZZ Top: Ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα πριν τους headliners της ημέρας. Οι ZZ Top κρατούν καλά την σκυτάλη του Αμερικάνικου νότου (yee haw) και μας μεταφέρουν για λίγο στις όχθες του Μισισίπη. Με ένα ποτ πουρί από τα γνωστότερά τους τραγούδια και παίζοντας πραγματικά καλά μας κρατούν συντροφιά για αρκετή ώρα.
Setlist: 1. Got Me Under Pressure, 2. I Thank You, 3. Waitin’ for the Bus, 4. Jesus Just Left Chicago, 5. Gimme All Your Lovin’, 6. Pearl Necklace, 7. I’m Bad, I’m Nationwide, 8. O Gotsa Get Paid, 9. My Head’s in Mississippi, 10. Sixteen Tons, 11. Beer Drinkers & Hell Raisers, 12. Just Got Paid, 13. Sharp Dressed Man, 14. Legs, 15. La Grange, 16. Tush
KISS: Τελευταία περιοδεία για την hottest band in the World και φυσικά έχουμε προετοιμαστεί για ένα τρομερό partyyyy! Mε το που σκάνε στη σκηνή καταλαβαίνεις γιατί κάποιες μπάντες δεν είναι τυχαία τόσο μεγάλες και έχουν επηρεάσει κόσμο και κοσμάκη. Ασυγκράτητος Paul Stanley χορεύει και ερμηνεύει πάνω στις 15ποντες μπότες σαν να μην τον έχει αγγίξει ο χρόνος! Τι κινήσεις… ειλικρινά δεν ξέρουμε αν μπορεί να τα κάνει κάποιος άλλος αυτά στην ηλικία του. Star Child, όνομα και πράμα! Gene, Tommy και Eric ακολουθούν κατά πόδας προσφέροντας φαντασμαγορικό show. Κομφετί, πυροτεχνήματα, εικόνες, βίντεο και γενικά χορταίνει το μάτι και το αφτί σου! Και όπως έχουν πει και οι ίδιοι, «μετά τους KISS, το να ανεβαίνεις απλά στη σκηνή δεν είναι αρκετό». Αυτό ακριβώς λοιπόν έκαναν μέχρι και την τελευταία τους περιοδεία.
Setlist: 1. Detroit Rock City, 2. Shout It Out Loud, 3. Deuce, 4. Say Yeah, 5. I Love It Loud, 6. Heaven’s on Fire, 7. War Machine, 8. Lick It Up, 9. Calling Dr. Love, 10. 100,000 Years, 11. Cold Gin, 12. God of Thunder, 13. Psycho Circus, 14. Let Me Go, Rock ‘N’ Roll, 15. Love Gun, 16. I Was Made for Lovin’ You, 17. Black Diamond, 18. Beth, 19. Crazy Crazy Nights, 20. Rock and Roll All Nite
Ημέρα 3η
Death Angel: Οι Καλιφορνέζοι thrashers ήταν το πρώτο συγκρότημα που συναντήσαμε την τρίτη μέρα. Ωραία ξεκινήσαμε και πάλι. Επιβλητικό, δυναμικό thrash, καλοπαιγμένο, με τέλεια απόδοση που ξεσήκωσε τον κόσμο από τις πρώτες κιόλας ώρες του festival. Σηματοδοτήθηκε έτσι ότι η μέρα αυτή ανήκει στο thrash.
Setlist: 1. Thrown to the Wolves, 2. Voracious Soouls, 3. Father of Lies, 4. The Dream Calls for Blood, 5. The Pack, 6. Humanicide
Yob: Ένα πολύ ιδιαίτερο μουσικό σχήμα. Δεν είπαν πολλά, άφησαν τη μουσική τους να μιλήσει γι’ αυτούς. Αποδόθηκε άψογα το setlist τους, με τη σωστή ατμόσφαιρα.
Setlist: 1. Quantum Mystic, 2. Unmask the Spectre, 3. The Screen, 4. Breathing From the Shallows, 5. Atma
Lucifer’s Child: Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε ένα από τα ανερχόμενα και πιο ελπιδοφόρα σχήματα της ελληνικής σκηνής, υπηρετώντας το τελετουργικό black metal όπως το έχουν ορίσει σχήματα όπως οι Watain και οι Rotting Christ. Ο χώρος, κάτω από το στεγασμένο stage γέμισε σχεδόν αμέσως και το κοινό υποδέχθηκε τους Lucifer’s Child πολύ θερμά. Η εμφάνιση τους ήταν άψογη και προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Παίξιμο, σκηνική παρουσία, ατμόσφαιρα και ήχος έπιασαν επίπεδο μεγάλης μπάντας και αυτό φάνηκε και από την αντίδραση του κόσμου.
Setlist : 1. Black Heart, 2. Haraya, 3. Fall of the Rebel Angels, 4. Through Fire We Burn, 5. He, Who Punishes and Slays, 6. El Dragon, 7. The Order, 8. Viva Morte
Clutch: Ακόμα μία μπάντα για μεγάλο και ανοιχτό χώρο που σε κάνει να περνάς καλά. Από τις πρώτες κιόλας νότες έβλεπες τα σώματα να κινούνται. Η μπύρα να ρέει και το πάρτι των Clutch ξεκινάει.
Setlist : 1. Ghoul Wrangler, H.B. Is In Control, 3. The Mob Goes Wild, 4. Vision Quest, 5. Gimme the Keys, 6. Noble Savage, 7. The Face, 8. Evil, 9. A Quick Death in Texas, 10. Electric Worry, 11. X-Ray Visions, 12. Firebirds!
Testament: Chuck Billy και More than meets the eye. Η επιβλητική παρουσία του πανύψηλου frontman, το κέφι με το οποίο βγήκαν στην σκηνή και ο ατελείωτος χαμός που δημιουργούσε ο κόσμος ήταν ο καταλληλότερος συνδυασμός για το δεύτερο thrash μέρος της ημέρας. Μικρό-προβλήματα στην φωνή του Chuck δεν πείραξαν κανέναν με τέτοια απόδοση.
Setlist: 1. Brotherhood of the Snake, 2. The Pale King, 3. More than Meets the Eye, 4. Practice What You Preach, 5. The New Order, 6. Electric Crown, 7. Into the Pit, 8. Over the Wall, 9. Disciples of the Watch, 10. The Formation of Damnation
Stone Temple Pilots: Στην συνέχεια δεν έπαιζε κάτι που θέλαμε να δούμε πολύ, όποτε επειδή βρήκαμε να αράξουμε κοντά στην μεγάλη σκηνή, τυχαία είδαμε και τους Αμερικάνους. Δεν μας αφορούσαν ιδιαίτερα στα 90ς όταν μεσουρανούσε το grunge, πλέον και χωρίς τον Scott Weiland είδαμε μια μπάντα που έπαιζε απλό ραδιοφωνικό ροκ, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο.
Setlist: 1. Wicked Garden, 2. Crackerman, 3. Vasoline, 4. Big Bang Baby, 5. Big Empty, 6. Plush, 7. Interstate Love Song, 8. Roll Me Under, 9. Dead & Bloated, 10. Sex Type Thing
Anthrax: Τρίτο thrash μέρος για την ημέρα και το Hellfest παίρνει φωτιά. Ο τρελαμένος Belladona οργώνει την σκηνή, παίζει με τις κάμερες, πειράζει τους κάμερα-μαν και δεν αφήνει τον κόσμο σε ησυχία. Απόδοση και συναίσθημα με την λύσσα συγκροτήματος που έχει ξεκινήσει εδώ και κάνα δυο χρόνια, παίξιμο και ήχος μεγάλης μπάντας. Το σετ τους ξεκίνησαν και τελείωσαν με το riff του Cowboys from Hell, αφού μια μέρα πριν την εμφάνιση τους έκλεισε ένας χρόνος από τότε που έφυγε από κοντά μας ο Vinnie Paul, όπως είχαν κάνει και στην Μαλακάσα με τους Big 4, τότε που διασκεύασαν το Heaven and Hell για να τιμήσουν τον μεγάλο DIO. Πάντα οπαδοί, πάντα άνθρωποι.
Setlist: 1. Caught in a Mosh, 2. Got the Time, 3. Efilnikufesin (N.F.L.), 4. I Am the Law, 5. Now It’s Dark, 6. In the End, 7. Antisocial, 8. Indians
Lynyrd Skynyrd: Συνέχεια με τους Αμερικάνους από την Φλόριντα και ο νότος καλά κρατεί τις μουσικές του παραδόσεις. Σε έναν ροκ-μπλουζ συνδυασμό και με άψογο παίξιμο οι Lynyrd Skynyrd δίνουν αυτό ακριβώς που ζητάει το Skynyrd Nation που έχουν δημιουργήσει.
Setlist: 1. Workin’ for MCA, 2. Skynyrd Nation, 3. What’s Your Name, 4. That Smell, 5. Gimme Back My Bullets, 6. The Needle and the Spoon, 7. Saturday Niight Special, 8. Simple Man, 9. Gimme Three Steps, 10. Call Me the Breeze, 11. Sweet Home Alabama, 12. Free Bird
Lamb of God: Αμέσως μετά, με απόσταση δευτερολέπτων, οι ασυγκράτητοι LOG περίμεναν την τελευταία νότα των Lynyrd για να ξεκινήσουν την κατεδάφιση του Hellfest. Αφού απέδωσαν τα δέοντα στους Lynyrd για το πόσο σημαντική είναι η μουσικής τους για τους Αμερικάνους, αφού μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τους Slayer και τους αποχαιρέτησαν με σεβασμό και λακωνικότητα, σειρά πήρε η μουσική τους, χωρίς πολλά πολλά, που σου έπαιρνε το κεφάλι. Ένας ασταμάτητος Randy, που έτρεχε πάνω κάτω σε όλο το σετ είχε ξεσηκώσει όλο το φεστιβάλ, που δεν σταμάτησε το κοπάνημα. Άψογη απόδοση, μπάντας μεγάλου επιπέδου, που ταιριάζει απόλυτα σε ένα τέτοιο festival.
Setlist: 1. Omerta, 2. Ruin, 3. Walk With Me in Hell, 4. Now You’ve Got Something to Die For, 5. 512, 6. Engage the Fear Machine, 7. Blacken the Cursed Sun, 8. Hourglass, 9. Descending, 10. Laid to Rest, 11. Redneck
Cannibal Corpse: Τρέχοντας φεύγουμε για να προλάβουμε καλή θέση σε ένα απ’ τα στεγασμένα stages για να προλάβουμε ένα ακόμα αγρίμι επί σκηνής. Ο Corpsegrinder σκάει που και που ένα πλατύ χαμόγελο και καταλαβαίνεις πόσο πολύ ευχαριστείται τον χαμό που γίνεται στο κατάμεστο χώρο. Ο οχετός έχει ανοίξει, το σχήμα δεν σταματάει ούτε δευτερόλεπτο το headbanging και ο κόσμος αποθεώνει μια από τις πιο τίμιες μπάντες του είδους τους.
Setlist: 1. Evisceration Plague, 2. Scourge of Iron, 3. Code of the Slashers, 4. Red Before Black, 5. Devoured by Vermin, 6. Unleashing the Bloodthirsty, 7. A Skull Full of Maggots, 8. Kill or Become, 9. I Cum Blood, 10. Make Them Suffer, 11. Stripped, Raped and Strangled, 12. Hammer Smashed Face
Slayer: FUCKIN’ SLAYER!! Τίποτα άλλο! Τελευταίο κεφάλαιο του thrash για την ήμερα και ΝΑΙ η ημέρα ανήκε στο thrash. Σε συνδυασμό του ότι ήταν κομμάτι του farewell tour τους, η εμφάνιση τους ήταν συναισθηματικά πάρα πολύ φορτισμένη και από την πλευρά του κόσμου και από την πλευρά του σχήματος. Δύο τεράστια φλεγόμενα σύμβολα των Slayer στεκόντουσαν επιβλητικά στην σκηνή και έμοιαζαν σαν να είχαν δώσει από την φλόγα τους σε όλο το festival, που ντυνόταν κάθε βράδυ στις φλόγες έτσι και αλλιώς, αλλά εκεί το ξέχναγες και νόμιζες πως πήρε όλο φωτιά μόνο για τους Slayer. Τι να πρωτοσχολιάσεις. Το παίξιμο; Την απόδοση; Το feeling; Ο χρόνος κυλάει και εσύ να θες να τον παγώσεις. Το αντίο του τεράστιου Araya είναι βαρύ και δεν σηκώνεται εύκολα…λίγο μας ξεγελάει η τύχη που φεύγουμε με μια από τις 4 μπαγκέτες του Bostaph, κερδισμένη ανάμεσα σε 60.000+ κόσμο, αλλά μετά από λίγο πάλι σκέφτεσαι δεν γίνεται να μην το ξαναζήσω αυτό…
Setlist: 1. Repentless, 2. Evil Has No Boundaries, 3. World Painted Blood, 4. Postmortem, 5. Hate Worldwide, 6. War Ensemble, 7. Gemini, 8. Disciple, 9. Mandatory Suicide, 10. Chemical Warfare, 11. Payback, 12. Born of Fire, 13. Seasons in the Abyss, 14. Hell Awaits, 15. South of Heaven, 16. Raining Blood, 17. Black Magic, 18. Dead Skin Mask, 19. Angel of Death
Tool: Οι Tool ήταν το καλύτερο σβήσιμο για την ημέρα, μετά από τόση ένταση ένα ταξιδιωτικό σχήμα με ατμόσφαιρα ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν. Οι γιγαντοοθόνες δεν είχαν κοντινά πλάνα του συγκροτήματος όπως είχαν οι περισσότεροι, αλλά ένα πλήρες show από το ανατριχιαστικό κόσμο που έχουν δημιουργήσει. Τέλειος ήχος και φωτισμός, συναίσθημα και άρτια απόδοση. To Hellfest κλείνει τις αυλαίες του, βιώσαμε την εμπειρία, ζήσαμε τον ρυθμό του και οι μεγάλες κουραστικές μέρες τώρα φαίνονται μικρές και απορείς πως έφυγαν τόσο γρήγορα.
Setlist: 1. Ænema, 2. The Pot, 3. Parabol, 4. Parabola, 5. Descending, 6. Schism, 7. Invincible, 8. Intolerance, 9. Jambi, 10. Forty Six & 2, 11. Part of Me, 12. Vicarious, 13. Stinkfist
Για τις τρεις μέρες το Hellfest πρόσφερε πάνω από 140 συγκροτήματα. Εμείς καταφέραμε να δούμε περίπου 30, ήπιαμε με φίλους, φάγαμε/δοκιμάσαμε περίεργες κουζίνες, περιπλανηθήκαμε σε events, είδαμε σταθερές αξίες, είδαμε απωθημένα και ζήσαμε μια ολοκληρωμένη εμπειρία που μόνο ένα τέτοιο event προσφέρει. Το προτείνουμε για κάθε φίλο αυτής της μουσικής σαν κάτι που πρέπει να ζήσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του.
Δημήτρης Καρτάλογλου, Δήμητρα Σουμπάκα
