Τρίτο άλμπουμ για τους Καλιφορνέζους και όσοι δεν γνωρίζουμε για αυτούς, καλό θα είναι να ρίξουμε μια ματιά και να ακούσουμε και λιγάκι. Ψάχνοντας να μάθω τι μέρος του λόγου είναι αυτοί οι τυπάδες, διαβάζω ότι πρόκειται για post-Metal συγκρότημα από το Los Angeles. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά μ’ αυτές τις ταμπέλες, οπότε λέω να πάω παρακάτω.
Οι άνθρωποι παίζουν Progressive, δυσκολεύουν όσο μπορούν τους ρυθμούς… «Ούτε να τους μετρήσεις δεν μπορείς», όπως λέει κι ένας φίλος. Μιλάμε για πολύ ψαγμένους μουσικούς. Αν ακούσετε τα τύμπανα, θα πάθετε σαράντα δύο εγκεφαλικά μαζεμένα! Θα ήθελα απλά να βρίσκομαι σε μια γωνίτσα στο στούντιο και να βλέπω πως ηχογραφεί αυτός ο άνθρωπος… Εξωφρενικοί ρυθμοί, εξωγήινη προσέγγιση… Σαν να μπήκε ένα Cyborg με τις ικανότητες του Zonder και του Portnoy και να θέλησε να παίξει «επί δέκα» ό,τι παίζουν οι Tool!
Γιατί το μοτίβο εκεί οδηγεί. Στο Toolικό με κάποια κάφρικα φωνητικά και κάποιες μελωδικές γραμμές εναλλάξ. Όσοι πιστοί των Tool, ελάτε από δω, δεν θα χάσετε… Οι υπόλοιποι θα ψάχνετε και θα ψάχνεστε και όσοι είστε μουσικοί και δη drummer, έχετε να ρίξετε βρυσίδι… Ο τύπος σολάρει χωρίς έλεος!
Μεγάλη ευαισθησία στους στίχους, πολλοί έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, άλλοι με ιστορικά θέματα, υπάρχουν και φανταστικές ιστορίες, γενικά η κουλτούρα που «παίζει» είναι εντυπωσιακή. Όχι, δεν είναι πιο εντυπωσιακή από τη μουσική τους, γιατί – απλά – αυτή είναι υπεράνω κριτικής. Ακόμα κι αν δεν σ’ αρέσει, σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό…
