Άρτια διοργάνωση από την Angels PR Music Promotion (μόνο στην τήρηση του προγράμματος θα έπρεπε να είναι λίγο πιο αυστηροί) που μετέφερε το φεστιβάλ σε έναν νέο χώρο, το HolyWood stage, ένας χώρος ο οποίος προσφέρει σωστές συνθήκες (χώροι, ήχος, φωτισμός και μακάρι όλα τα club να είχαν πρόσβαση για ΑμΕΑ όπως αυτό).
“Just as an angel cried for the slaughter…”
Το event άνοιξαν οι Ιταλοί REASONS BEHIND αδυνατώντας όμως να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα μιας και ο κόσμος ήταν λιγοστός εκείνη την ώρα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Ely (¨ελάτε πιο κοντά, δε δαγκώνω¨) που βγήκε στη σκηνή με ένα φουτουριστικό κορμάκι. Μελωδικό metal με αρκετά συμφωνικά στοιχεία και τα synths να δίνουν το κάτι διαφορετικό (αλλά θα προτιμούσα είναι η αλήθεια λιγότερα προηχογραφημένα). Το σχήμα οδηγεί ο Gabriele Sapori που υπογράφει και τις συνθέσεις (μαζί με τον Dario Trentini στα πλήκτρα). Το setlist βασίστηκε στο The Alpha Memory ενώ το κομμάτι που ξεχώρισε ήταν η διασκευή τους στο Abraham’s Daughter των Arcade Fire.
Setlist:intro / fireflies in the wind / a hidden thread / beyond the black / Abraham’s daughter / shades of neon / living a lie / binary stars
“Let them run, let them love…”
Mε τον κόσμο να αρχίζει σιγά σιγά να έρχεται στο μαγαζί στη σκηνή ανέβηκαν οι DISILLUSIVE PLAY. Κινούμενοι σε περισσότερο hard n heavy rock πλαίσια (και το σωστό γρέζι από την Αντιγόνη) ανέβασαν τη διάθεση με ένα 30λεπτο setlist που ήταν όλο βασισμένο στο άλμπουμ “Open Arms”. Koρυφαία στιγμή τους το όμορφο Her Lonely Mind λίγο πριν το τέλος που είναι και το αγαπημένο μου στο δίσκο.
Setlist:white dove / alpha / in the blink of a life / stealing you away / open arms / her lonely mind / watered soil
“Feel it on our skin, the time is running…”
Στη συνέχεια οι PROJECT RENEGADE παρουσίασαν το μείγμα alternative/nu metal όπως αυτό αποτυπώθηκε στο ep Cerebra (κορυφή το pressure που είναι και το πιο γνωστό αφού είχαν κάνει και video γι’αυτό) αλλά και κάποια νέα κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ τους. Tα νέα κομμάτια είναι εξίσου καλά και με πολλές διαφορετικές επιρροές αντλώντας στοιχεία από διαφορετικές metal εκφάνσεις (εξού και ο όρος-ομπρέλα alternative). Με σωστό groove και τη Μαριάννα Φλώρου να νιώθει και τη μπάντα να έχει ωραίο ενιαίο outfit πάνω στη σκηνή (φιγούρα η μάσκα του Ody που χτυπιόταν στα τύμπανα) πήραν το χειροκρότημα από τον κόσμο.
Setlist:liber8 / pressure / natural born killer / one of the crowd / new joker / outro
“Come child, into our cursed embrace…”
Oι DIMLIGHT ήταν η έκπληξη του φεστιβάλ για μένα. To πιο βαρύ σχήμα της βραδιάς ήταν εντυπωσιακά δεμένο (έχουν άλλωστε 4 albums στο ενεργητικό τους), έπαιξαν κομμάτια σε ένα ύφος που κινείται μεταξύ συμφωνικού(με έντονα dark/gothic elements) και death metal και χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή γυναικείας φωνής (εξαιρετική η Mora) με αντρικά growls. Aξίζει να τσεκάρετε το album Kingdom of Horros που κυκλοφόρησε πέρσι.
Setlist: the red king / invoking the hunter / beryl eyes / shatterd idols / torrents of blood / beyond the gates of horror / clash of immortals / lapis animae / we, the bones
“She’s a maniac, maniac on the floor”
Οι MEDEN AGAN είναι γνωστοί πλέον στο κοινό μιας και έχουν ανοίξει για πολλά σχήματα τα προηγούμενα χρόνια αλλά εδώ ήταν το δικό τους headline show. Το σχήμα του Κουτσογιαννόπουλου (κιθάρα) παρουσίασε ένα χορταστικό setlist, βασισμένο στην τελευταίο τους δισκογραφική δουλειά Catharsis (7 κομμάτια) αλλά και μια γερή δόση από το πολύ καλό Lacrima Dei (4 κομμάτια) και το Nemesis (1 κομμάτι). Η διασκευή στο Maniac του Michael Sembello (αχ αυτά τα 80ς, θ’ ανέβω πατάρι να βρω βιντεοκασσέτα Flashdance). Εξαιρετική η Δήμητρα Παναρίτη στη φωνή, αν και στα πρώτα δυο κομμάτια ο ήχος δεν ήταν καλός.
Setlist:catharsis / the purge / cleanse their sins / whispers in the dark / shrine of wisdom / no escape / maniac(cover) / everlasting pain / embrace the sorrow / portal of fear / nemesis / divine wrath / lustful desires / weaver of destinty
Το κλείσιμο της βραδιάς ήρθε με τις τραγουδίστριες όλων των σχημάτων να ανεβαίνουν μαζί στη σκηνή μέσα σε εορταστικό κλίμα για το Enjoy The Silence των Depeche Mode.
Κείμενο/φωτογραφίες: Konstantinos Mindcrimek
