Μετά από ένα εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ (“Cursed”) που ήταν στα καλύτερα του 2021 οι Lucid Sins επιστρέφουν και εντυπωσιάζουν και πάλι. Για όσους δεν τους ξέρουν πρόκειται για ένα duo από τη Γλασκόβη, με τον Andreas Jonsson να είναι πίσω από το μικρόφωνο, τις κιθάρες και τα πλήκτρα και τον Ruaraidh Sanachan να αναλαμβάνει τύμπανα, mellotron και δεύτερες φωνές.
Το ηχόχρωμα τους είναι μέρος του occult rock revival που μας πάει πίσω στην περίοδο late 60s – early 70s, πολύ κοντά δηλαδή σε αυτό που έκανε ο Pelander με τους Witchcraft, έχοντας όμως τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το έξυπνο στη συνταγή των Lucid Sins, είναι πως χρησιμοποιούν σωστές δόσεις από διαφορετικά υλικά και έτσι, πότε είναι κοντά στο folk rock των Fairport Convention, πότε σε πιο straight forward ηλεκτρικές συνθέσεις τύπου Blue Öyster Cult, πότε σκοτεινιάζουν όπως οι Black Widow ενώ το ψυχεδελικό στοιχείο υπάρχει ως αίσθηση παντού. Και ανάμεσα σ΄ αυτά σου πετάνε κάποιες πανέμορφες κέλτικες μπαλάντες (το “Sanctuary Stone” είναι διασκευή στους Midwinter) και απογειώνουν έτσι το τελικό αποτέλεσμα.
Μεγάλο ρόλο παίζουν και οι πινελιές κάποιων guests στο δίσκο, τα φωνητικά της Hanna Tuulikki στο “The Raven’s” (πανέμορφη σύνθεση) και το “Sanctuary Stone”, το κλαρινέτο του Alex Ward στο “Catch The Wind”, το hammond του Stuart Coleman στο “Take Me With You” είναι χαρακτηριστικά σε μια δουλειά που είναι γεμάτη από όμορφους ρυθμούς, από ωραίες εκπλήξεις (όπως τα μη συνηθισμένα όργανα), από τη ζεστή παραγωγή και τις εναλλαγές στα κομμάτια, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνουν ούτε ένα filler και πραγματικά εντυπωσιάζει η μετάβαση από πιο -in your face- rock κομμάτια σε βραδύκαυστα ψυχεδελικά διαμαντάκια. Ε μετά από όλα αυτά και σε συνδυασμό πως το όλο πακέτο περιλαμβάνει όμορφους στίχους και εξώφυλλο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια να μην τους αγαπήσεις και προσωπικά να το βάλω χωρίς δεύτερη σκέψη, στα καλύτερα άλμπουμ του 2023.
