Δεν ήταν γραφτό τελικά να πραγματοποιηθεί αυτή η συναυλία όπως θα θέλαμε αφού πέρασε από τόσα κύματα, από ακυρώσεις και αναβολές. Και πάνω που σκεφτόμασταν ότι όλα θα πάνε καλά οι Green Carnation δυστυχώς δεν μπόρεσαν να έρθουν λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας του μπασίστα τους Stein Roger Sordal. Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δεν μπορούσαν να βρουν αντικαταστάτη, οπότε στη θέση τους μπήκε ο Michael Krumins που κάποτε αποτέλεσε και μέλος τους.
Ξεκίνημα με το ακουστικό set των Moonspell σε ένα Fuzz που ήταν απελπιστικά άδειο για το μέγεθος του συγκροτήματος. Ο Fernando Ribeiro στα φωνητικά, ο Pedro Paixão στα πλήκτρα και ο Ricardo Amorim στην ακουστική κιθάρα μας χάρισαν μία πολύ όμορφη παράσταση. Από τη μία, οι ακουστικές παραλλαγές των τραγουδιών που επέλεξαν ήταν εξαιρετικές, είτε μιλάμε για το υπέρ-κλασικό “Alma Mater”, είτε για το ξεχασμένο “Mute” από «τον δίσκο που μισούν όλοι» όπως είπε ο Fernando. Έπαιξαν και μία διασκευή από ένα πορτογαλικό folk συγκρότημα, την οποία είχαν κυκλοφορήσει στο “Darkness And Hope” του 2001. Από την άλλη, ανάμεσα στα τραγούδια λέγανε διάφορες ιστορίες από την πορεία τους, κάτι που φάνηκε ότι άρεσε πάρα πολύ στο κοινό. Ο Fernando έχει τρομερό χάρισμα στο επικοινωνιακό κομμάτι και φάνηκε από την άνεσή του, την πλήρη απουσία κόμπλεξ καθώς και το χιούμορ του. Κάποιος Åkerfeldt πρέπει να τον δει και να κρατάει σημειώσεις για το πώς να λες αστεία στη σκηνή και να μην είσαι πιο κρύος και από παγόβουνο. Κορυφαίες ατάκες τα «όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα δεν σκεφτόμασταν ότι θα γίνουμε διάσημοι ή πλούσιοι…και το καταφέραμε» και το (αμετάφραστο) «I cut my hair because I have a μπιφτέκι and soon I will be a καράφλας». Μετά από μία ώρα που φάνηκε σαν δεκάλεπτο, έφυγαν προσωρινά για να δώσουν τη θέση τους στον Michael Krumins.
Setlist: Domina, Breathe (Until We Are No More), Mute, Nocturna, Os Senhores Da Guerra (Madredeus cover), Alma Mater
Τον Νορβηγό κιθαρίστα τον είχα δει όταν άνοιξε για τους Soen, τέλη Μαΐου στο Gagarin, και οι εντυπώσεις μου ήταν οι ίδιες. Η ακουστική instrumental μουσική που παίζει δεν είναι για μία σκηνή σαν αυτή. Σε ένα πιο μικρό συναυλιακό χώρο ή σε ένα bar θα ταίριαζε πολύ καλύτερα. Τα κομμάτια που παρουσίασε θα βρίσκονται στον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο “Infinity” που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2023 και για όσο βρέθηκε στο σανίδι χρησιμοποίησε ηλεκτρική κιθάρα, ακουστική κιθάρα καθώς και μπουζούκι! Να και κάτι που δεν περίμενα ποτέ να δω σε metal συναυλία. Ο Michael είναι ένας χαμογελαστός και cool τύπος που αγαπάει πολύ τη χώρα μας, έχει συνθέσει ενδιαφέροντα πράγματα αλλά η εμφάνισή του με κούρασε γρήγορα για τον λόγο που είπα πιο πριν. Πιστεύω ατυχής επιλογή για support.
Setlist: Infinity, 7/8, Loneliness, Adio, Transition, Red Soul, Stardust, Diamorphosis
Μετά από μία όχι και τόσο μεγάλη καθυστέρηση, οι Moonspell βγήκαν πάλι στη σκηνή για το ηλεκτρικό show το οποίο ήταν ανεπανάληπτο. Η εμφάνισή τους ήταν ε-ξαι-ρε-τι-κή. Θα μιλάμε καιρό γι’ αυτή και θα την έχουμε σαν βάση σύγκρισης για τις επόμενες που θα δούμε. Ο ήχος κρύσταλλο, η μπάντα αλάνθαστη και το ταξίδι για τα τριάντα χρόνια τους μας πήγε σχεδόν σε όλους τους δίσκους τους, αφού μόνο δύο έμειναν χωρίς εκπρόσωπο. Τι να πεις για το μεγαλείο του “Night Eternal” και του “Finisterra”; Τα “In And Above Men” και “From Lowering Skies” από το…παραμελημένο “The Antidote” ήταν από τα highlights της βραδιάς, αν και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι οι Moonspell ήταν ένα highlight από την αρχή μέχρι το τέλος. Τόσο καλοί ήταν. Πόσοι πραγματικά περίμεναν να ακούσουν τα “Mephisto” και “Abysmo”; Μεγάλη ανατριχίλα στο τραγούδι που χωρίς αυτό, όπως είπαν και οι ίδιοι, η καριέρα τους δεν θα ήταν ίδια και μιλάω για το τιτάνιο “Opium”, δηλαδή ίσως το καλύτερο riff στην ιστορία του gothic metal. Έπαιξαν μέχρι και από το πρώτο τους EP, κάτι που δε νομίζω ότι θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να το ξαναζήσουμε. Προς το τέλος, ο πολύ καλός φίλος του συγκροτήματος Σάκης Τόλης τους έκανε παρέα στη σκηνή για μία συγκλονιστική εκτέλεση του “Alma Mater” και για τον αιώνιο ύμνο “Full Moon Madness” που έκλεισε την εμφάνισή τους με τον κόσμο να τους αποθεώνει γι’ αυτό που μας παρουσίασαν.
Setlist: The Greater Good, Extinct, Night Eternal, Finisterra, In And Above Men, From Lowring Skies, Opium, Abysmo, Butterfly FX, Breathe (Until We Are No More), Apophthegmata, Mephisto, Vampiria, Alma Mater, Tenebrarum Oratorium I, The Southern Deathstyle, Full Moon Madness
Εν κατακλείδι, οι Πορτογάλοι μας χάρισαν ένα αξέχαστο βράδυ. Κρίμα πραγματικά που ήρθε τόσος λίγος κόσμος να απολαύσει το μεγαλείο τους. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα. Μόνο ένα παράπονο έμεινε. Η ώρα έναρξης μεταφέρθηκε μισή ώρα μπροστά επειδή ο Michael Krumins έπαιξε λιγότερο χρόνο από τον προγραμματισμένο των Green Carnation. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όσος κόσμος έμεινε μέχρι το τέλος και δεν είχε έρθει με δικό του όχημα, να μην πρόλαβε μετρό και αναγκαστικά έπρεπε να πάρει ταξί. Δεν γκρινιάζω για την Δευτέρα, δεν γίνεται πάντα να βλέπουμε συναυλίες Σαββατοκύριακο, ειδικά όταν μία μπάντα περιοδεύει και περνάει από τρεις-τέσσερις προορισμούς κάθε εβδομάδα, αλλά αυτό το πράγμα με την ώρα λήξης πρέπει κάποια στιγμή να διορθωθεί.
Γιώργος Τερζάκης
φωτο: Νίκος Δρακόπουλους
