Τα έντομα και μερικά άλλη ζωικά είδη έχουν σύνθετα μάτια. Κάθε μάτι αποτελείται από επιμέρους μικρότερες επιφάνειες, όπως – περίπου – μια κερήθρα αποτελείται από μικρά «κελιά». Ο όρος “Ommatidia” χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτά τα επιμέρους σωματίδια… Ξέρω, κάποιες φορές είναι εκπληκτικό το πώς σκέφτεται ένας άνθρωπος όταν ψάχνει ένα καλό όνομα για την μπάντα του…
Οι Γάλλοι εφορμούν με το πρώτο τους άλμπουμ και η ιστορία πίσω από τη γέννησή τους είναι η ιστορία ενός συγκροτήματος που διαλύθηκε (εν προκειμένω οι The Old Dead Tree), είναι η ιστορία κάποιων μουσικών που προσπάθησαν να τα κάνουν όλα από την αρχή, είναι η ιστορία κάποιων άλλων μουσικών που έτρεξαν να βοηθήσουν… Οι εναπομείναντες Nicolas Chevrollier και Vincent Danhier (κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα) ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον τραγουδιστή Guillaume Richard (Dustbowl – τους έχουμε παρουσιάσει εδώ στο Rockpages), τον κιθαρίστα Gilles Vardon (Jarell) και τον drummer Olivier Rouget (SINN).
«Ωραία» θα μου πείτε… «Και λοιπόν; Και λοιπόν τι»; Ε, «λοιπόν», αυτό που βγαίνει είναι αξιοπρεπέστατο Dark Rock/Goth, με χαμηλές κιθάρες, πεζιμιστικά ρεφρέν, καθαρά φωνητικά και ατμόσφαιρα. Ένα λεπτό, δεν το γράφω καλά… ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ! Έτσι… Τα παιδιά έχουν και την βούληση και τη θέληση να παίξουν αυτό το είδος και να παίξουν καλά. Οι Paradise Lost είναι σίγουρα μια εκ των επιρροών, απ’ την άλλη πάλι, έχοντας τον Guillaume στις τάξεις τους, δεν θα μπορούσαν να παρεκκλίνουν του ιδιώματος. To “In Recoil” των Dustbowl, θυμίζουμε, είναι ένα πρώτης τάξεως μαύΡο(κ) δείγμα.
Το “Learning on complete affinity” είναι χαρακτηριστικό κομμάτι για αυτή τη δουλειά. Σκοτεινό, με εφέ στη φωνή, με κιθάρες που θρηνούν, με δίκασα κατά διαστήματα, με χαλαρά και βαρβάτα, είναι από μόνο του μια ιστορία. Τις υπόλοιπες, εξίσου ενδιαφέρουσες, ιστορίες θα τις ακούσετε παίρνοντας το άλμπουμ.
