Πριν λίγο καιρό παρουσιάσαμε τον πρώτο σόλο δίσκο του Wino (The Obsessed, Saint Vitus, Spirit Caravan κα)… Το “Adrift” ήταν μια ακουστική περιπέτεια και ο δημιουργός, τραγουδιστής και κιθαρίστας ξαναγύρισε στο full band ηλεκτρικό… Τούτο το συγκρότημα είναι η ενσάρκωση ενός σωρού τζαμαρισμάτων που πραγματοποιούνταν εδώ και είκοσι χρόνια περίπου! Όταν πρωτογνώρισε τον – επίσης κιθαρίστα – Jim “Sparkie” Karow. «Βρισκόμασταν και παίζαμε παρέα. Ούτε drums ούτε τίποτα, μόνο εμείς και οι κιθάρες μας»! Η χημεία λειτούργησε και εξακολούθησε να λειτουργεί για χρόνια… Ώσπου βρήκαν το rhythm section που ήθελαν στα πρόσωπα των Matthew Clark (τύμπανα – Ostinato) και Brian Daniloski (μπάσο – Ex Meatjack).
Mid tempo, κάπου πιο αργό, βαριές κιθάρες, δυναμικά ακόρντα… Η φωνή τώρα βγαίνει πιο θανατερή, σηκώνεται, γρεζάρει… Ο ίδιος ο Wino αναφέρει σαν σημεία αναφοράς για το άλμπουμ τους Sabbath, τους King Crimson και μια από τις μπάντες του, τους The Hidden Hand. Υπάρχουν doom στοιχεία, υπάρχει και πολλή βρωμιά στα γκάζια, υπάρχουν και κάτι «καθαρά», άλλο πράμα. Για παράδειγμα, αν ακούσετε τη γέφυρα στο “La Hechicera de la Jeringa”, θα περιμένετε να σκάσει ο Ozzy και θα ‘χετε και χίλια δίκια! Για να έλθει στο καπάκι η Ροκεντρολιά μελωδία του “Deranged Rock N’ Roller” και να σας τρελάνει με τον τσαμπουκά και τη Motorhead τσαγανάδα. Όποιος έφερε τον Wino εδώ για το “Adrift” δεν τον ξαναφέρνει με τους δεκατριάρηδες; Παρεμπιπτόντως, ο αριθμός 13 είναι ένας από τους αγαπημένους του, ενώ, πέρα από το άλμπουμ, έχει κυκλοφορήσει κι ένα εφτάιντσο, με δύο τραγούδια, τα οποία μάλιστα ΔΕΝ περιλαμβάνονται στο δίσκο.
