Οι Rumjacks δεν άργησαν να ανέβουν στη σκηνή και το έκαναν με τσίτα τα γκάζια και σε φουλ φόρμα, με τον μπασίστα Johnny McKelvey μπροστάρη στην επαφή με το κοινό με τον χαρακτηριστικά Αυστραλέζικο αθυρόστομο τρόπο του!
To ότι έπαιζαν σε διπλάσιο κοινό από ότι την τελευταία φορά που μας είχαν επισκεφτεί είχε μεγάλο αντίκτυπο στα παλικάρια που αντέδρασαν όπως άρμοζε στην περίσταση, πυροδοτώντας δηλαδή το ήδη εκρηκτικό κλίμα μέσα στο Piraeus 117 Academy. Τραγούδια-highlights όπως τα ‘A Fistful O’ Roses’, ‘Patron Saint O’ Thieves’, ‘Jolly Executioner’, ‘Saints Preserve Us’, ‘Wild Mountain Thyme’ καθώς και το YouTube hit ‘An Irish Pub Song’, ώθησαν τους οπαδούς σε χορό, pogo και γενικότερη τρέλα, μεταμορφώνοντας τους σε σαματατζήδες Κέλτες ταραχοποιούς στη στιγμή. Μετατρέποντας το ‘My Time Again’ σε επίδοξο σταδιακό ύμνο, αποδίδοντας φόρο τιμής στις reggae ρίζες τους με το “Kathleen” και μιλώντας στις καρδιές του κοινού γεμάτοι ενθουσιασμό από την λατρεία που λάμβαναν, έδωσαν μια σημαδιακή αξία σε αυτή την σχέση αγάπης, κάνοντας αυτή τη συναυλία να ξεχωρίζει.
Ωστόσο, ο ήχος από το PA στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων αφαιρώντας μέρος της απόλαυσης. Ειδικά τα φωνητικά και η φλογέρα του Frankie McLaughlin θάβονταν από τα τύμπανα και τις κιθάρες, ενώ οι μεσαίες και υψηλές συχνότητες έπαιρναν κεφάλια σε αρκετά σημεία κουράζοντας τα αυτιά. Κι όμως με την ενέργειά της η μπάντα υπερίσχυσε των προβλημάτων κρατώντας το κοινό αιχμαλωτισμένο, παρόλο που δεν μπορούσε να τους ακούσει όσο καλά θα πρεπε.
Οι Rumjacks έχουν γίνει ένα σημείο αναφοράς στην αναγέννηση του Celtic rock.
Michael Grammatopoulos – Murphy
φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης i-jukebox.gr
