Ο δεύτερος δίσκος είναι πιθανότατα ο πιο σημαντικός για ένα συγκρότημα. Είναι αυτό που αποκαλούμε make or break και μπορεί να δημιουργήσει αλλά και να καταστρέψει μία καριέρα. Οι Sacral Rage λοιπόν βρίσκονται σε αυτό το σταυροδρόμι και δείχνουν να το γνωρίζουν πολύ καλά. Δεν βιάστηκαν καθόλου να ηχογραφήσουν το διάδοχο του Illusions In Infinite Void. Αντιθέτως πήραν το χρόνο τους προκειμένου να τελειοποιήσουν τη μουσική πρόταση του Beyond Celestial Echoes. Παρακολουθώντας το συγκρότημα από τη δημιουργία του, γνωρίζω πολύ καλά πως απαρτίζεται από μουσικούς που δεν επαναπαύονται σε αυτά που έχουν παρουσιάσει ούτε αρκούνται απλά στη διατήρηση κεκτημένων. Αντιθέτως βρίσκονται σε μία διαρκή καλλιτεχνική ανησυχία με το συλλογικό μυαλό της μπάντας να αναζητά διακαώς την εξέλιξη και την πρόοδο.
Με αυτά στο νου, ξεκίνησα την ακρόαση του άλμπουμ. Το σοκ δεν άργησε να έρθει. Ακόμα και τώρα, αρκετές ακροάσεις μετά, δυσκολεύομαι να τιθασεύσω τις σκέψεις μου. Ένα πράγμα είναι σίγουρο πάντως. Το BCE είναι το επόμενο βήμα. Αντιπροσωπεύει την εξέλιξη 4 μουσικών, τη συνθετική και εκτελεστική ωρίμανση αυτής της ομάδας η οποία παραμένει αναλλοίωτη από το ξεκίνημα (πράγμα πολύ σημαντικό και σπάνιο στις μέρες μας). Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα των Vektor, μιάς μπάντας που έχει σαφή ηχητική συγγένεια με τους SR, για να κάνω πιο σαφές το τι έχουν καταφέρει οι δεύτεροι στο BCE. Όπως η ομάδα του DiSanto κατάφερε να τιθασεύσει την άναρχη ενέργεια του Black Future και να την διοχετεύσει στο Outer Isolation χωρίς όμως συμβιβασμούς και εκπτώσεις, έτσι το Αθηναϊκό κουαρτέτο κρατάει ανέπαφα όλα τα κρίσιμα στοιχεία του Illusions και τα ενισχύει προκειμένου να παράξει το κοντρολαρισμένο χάος του BCE. Με κάποιο μαγικό τρόπο το Beyond Celestial Echoes καταφέρνει να ακούγεται πιο προσβάσιμο ενώ στην πραγματικότητα μέσα στις συνθέσεις του εξελίσσονται πολλά περισσότερα και πιο σύνθετα στοιχεία.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα είναι η ηχητική αναβάθμιση του μπάσου και η ανάδειξή του στον κομβικό ρόλο που του αναλογεί και δένει αρμονικά με τη Vektor-ικού τύπου τυμπανιστική βηματοδοσία. Η κιθαριστική δουλειά είναι για μία ακόμα φορά εξωπραγματική. Τα riff διαδέχονται το ένα το άλλο με ρυθμούς που αποδεικνύονται πρόκληση για τα αυτιά και το μυαλό. Στο ήδη πλούσιο κομμάτι των φωνητικών, το ρεπερτόριο έχει εμπλουτιστεί με King Diamond-ικής έμπνευσης ελεγείες και επιβλητικές πολυφωνίες που συμβάλλουν τα μέγιστα στη δημιουργία μίας, επιτρέψτε μου, ψαρωτικής ατμόσφαιρας. Υπάρχει μία καθαρότητα στον ήχο, μία μεταλλική γυαλάδα που ενισχύει το διαστημικό αίσθημα που θέλει να περάσει το γκρουπ. Μυστηριώδεις ήχοι εμφανίζονται στο φόντο στέλνοντας παγερές δονήσεις στη ραχοκοκαλιά. Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και βάλτε το δίσκο να παίξει μέσα από ακουστικά. Αποκλείστε τους εξωτερικούς ήχους και βυθιστείτε στο μαύρο και κρύο κενό του. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πω πως είχα πολύ καιρό να συνδεθώ και να οπτικοποιήσω τα τραγούδια μίας νέας κυκλοφορίας. Αισθάνθηκα πραγματικά καλωδιωμένος σε μία εικονική πραγματικότητα που μου προσέφερε οράματα στα όρια της αληθοφάνειας.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναφερθώ σε ξεχωριστά κομμάτια γιατί το BCE δεν είναι ένας δίσκος με hits αλλά ένα μεγαλεπήβολο έργο που ακούγεται στην ολότητά του. Η χύτρα των Sacral Rage ανακατεύει μία πλειάδα από προφανή συστατικά αλλά αυτό που κάνει την πραγματική διαφορά είναι τα μυστικά καρυκεύματα που προσθέτει η μπάντα και η προσεκτική ζύμωση προκειμένου να παρουσιάσει μία ολόδική της μουσική δημιουργία.
