Οι Saliva είναι από τις ελάχιστες μπάντες του πάλαι ποτέ κραταιού nu metal κινήματος που συνεχίζω να παρακολουθώ ύστερα από 20 και πλέον χρόνια. Σίγουρα, το γεγονός ότι έχουν μία ξεκάθαρη μελωδική πλευρά με πολύ πιασάρικα τραγούδια έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να «κολλήσω» μαζί τους και παρά τα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα τους, έχουν καταφέρει να αντέξουν στον αδηφάγο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας. Η τραγική –όσο και πρόωρη- απώλεια του κιθαρίστα και ιδρυτή των Saliva, Wayne Swinny, σκόρπισε θλίψη στους χιλιάδες fans της μπάντας και έτσι το “Revelation” κουβαλάει, τουλάχιστον στα μάτια μου, και ένα έντονο συναισθηματικό φορτίο.
Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: όσοι γουστάρουν την εποχή των Saliva με τον Bobby Amaru πίσω από το μικρόφωνο τότε θα αγαπήσουν το “Revelation”. Με άλλα λόγια, όσοι έχουν αγκαλιάσει την πιο μελωδική πλευρά των Saliva με τις λιγότερες nu metal εξάρσεις, θα βρουν πολλά στοιχεία στο νέο δίσκο που θα τους αρέσουν σε υπέρμετρο βαθμό. Από την άλλη, όσοι περιμένουν έναν ήχο στο ύφος του “Every Six Seconds” ή του “Back Into Your System”, τότε μάλλον θα προσπεράσουν…
Ωστόσο, το “Revelation” είναι κατά τη γνώμη μου ένα νοσταλγικό σταυροδρόμι όπου το παρόν διασταυρώνεται με το παρελθόν και το μέλλον των Saliva. Ο λόγος; Υπάρχουν τραγούδια σαν το “Crows” και το “How To Be Human” που θα ενθουσιάσουν τους die-hard fans των Saliva. Την ίδια στιγμή, τα “Fractures” και “How To Live” είναι ξεκάθαρα δείγματα της μετά-Josey Scott εποχής των Saliva. Τέλος, υπάρχει και το μέλλον που αντιπροσωπεύεται άριστα στο “Come Back Stronger” και τολμώ να πω ότι έτσι θέλω να παίζουν οι Saliva στα επόμενα albums και εφόσον αποφασίσουν να συνεχίσουν…
Πολλά μπράβο και συγχαρητήρια στους Αμερικανούς που αρνούνται να τα παρατήσουν παρά τις αντιξοότητες!
Highlight: R.I.P. Wayne Swinny!
