Ακριβώς στην ώρα τους βγήκαν στη σκηνή οι On Thorns I Lay, ένα συγκρότημα με μεγάλη δισκογραφία (σε λίγο καιρό κυκλοφορεί το όγδοο full length τους με τίτλο “Aegean Sorrow”), με ποικιλία στη μουσική που έχει παρουσιάσει αλλά και με ένα μεγάλο διάλειμμα πριν αρκετά χρόνια. Εδώ όμως επέλεξαν να αφήσουν τις πιο μελωδικές δουλειές τους και επέλεξαν μόνο κομμάτια στο πιο γνωστό τους ύφος, αυτό του atmospheric doom/death metal. Επιβλητική εμφάνιση, δεμένοι και με πολύ καλό ήχο έδειξαν ότι έλειψαν από τη σκηνή και μετά από μισή ώρα και κάτι κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού. Η προ τριετίας επιστροφή τους δείχνει πλέον να είναι μόνιμη.
Η ώρα περνούσε αργά μέχρι να ολοκληρωθούν οι τελευταίες λεπτομέρειες. Ο χώρος είχε γεμίσει όταν τα φώτα έκλεισαν και έπειτα από ένα σύντομο intro οι Satyricon ανέβηκαν στη σκηνή εν μέσω αποθέωσης. Οι Satyr και Frost επέλεξαν άλλους τέσσερις μουσικούς για να τους συνοδεύσουν σε αυτή την περιοδεία, (δύο κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα) ένας από τους οποίους είχε ξαναπαίξει πριν οχτώ ολόκληρα χρόνια στον ίδιο χώρο με τους Nevermore. Μιλάω για τον Ούγγρο Attila Voros, ο οποίος θα παίξει και με τους Sanctuary στην αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους. Η αρχή έγινε όπως προβλεπόταν με το “Midnight Serpent” και η ένταση που έβγαζε το συγκρότημα ήταν τρομερή. Φοβερός ήχος και απόδοση από τους Νορβηγούς που έδειξαν από την πρώτη στιγμή τις προθέσεις τους.
Εξαιρετικός ο Satyr, αλλά ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο κτήνος που ακούει στο όνομα Frost. Ο τύπος γκρεμίζει άνετα σπίτι με το παίξιμό του, το οποίο δεν είναι μόνο γρήγορο και κτηνώδες, αλλά γεμίζει ιδανικά και τα τραγούδια με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Από τους πιο εμβληματικούς drummer της metal σκηνής. Το setlist είχε κυρίως κομμάτια που αναμενόταν να προκαλέσουν τον περισσότερο πανικό (στα “Black Crow On A Tombstone” και “Repined Bastard Nation” έγινε της μουρλής) ενώ δεν έλειψε και η έκπληξη με το “Walk The Path Of Sorrow” από το ντεμπούτο του συγκροτήματος. Μία ωραιότατη ροχάλα στη μούρη όσων διαβάζουν αναλυτικά το setlist πριν να πάνε σε μια συναυλία, καθώς δεν υπήρχε στις προηγούμενες εμφανίσεις τους, ενώ το ίδιο έγινε και με το “Die By My Hand” το οποίο έκανε κάποιους να φωνάζουν απεγνωσμένα για τα κομμάτια που είχαν μελετήσει να ακούσουν. Μάταια όμως. Δε σας χάλασε. Η συναυλία συνεχιζόταν με φρενήρη ρυθμό και οι Satyricon επέλεξαν για το τέλος τα πιο γνωστά κομμάτια τους, ολοκληρώνοντας έτσι μια θριαμβευτική εμφάνιση μετά από περίπου 100 λεπτά πάνω στο σανίδι.
Η αλήθεια είναι πως πήγα στο Fuzz μην γνωρίζοντας τι να περιμένω να δω αφού δεν κρύβω ότι οι τελευταίες δουλειές τους δεν με είχαν ενθουσιάσει τόσο πολύ. Μετά από αυτό το βράδυ όμως, σκεφτόμουν ότι δεν έχει καμία σημασία τι στυλ θεωρείται ότι παίζουν. Πες τους black metal, πες τους extreme metal, πες τους και noise rock με jazz επιρροές, βάλε τους ό,τι ταμπέλα θες. Αυτό που μετράει είναι ότι οι Satyricon έχουν χαράξει το δικό τους δρόμο στη μουσική σκηνή, αδιαφορώντας για επικρίσεις και κάνοντας αυτό που γουστάρουν. Μαγκιά τους. Ήρθαν, έδωσαν μια καταιγιστική εμφάνιση, έκοψαν κώλους και έφυγαν. Τόσο απλά.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτο: Αφροδίτη Ζαγγανά
Setlist: Midnight Serpent, Our World It Rumbles Tonight, Black Crow On A Tombstone, Deep Calleth Upon Deep, Walker Upon The Wind, Repined Bastard Nation, Die By My Hand, Now Diabolical, Walk The Path Of Sorrow, To Your Brethren In The Dark, The Ghost Of Rome, Transcendental Requiem Of Slaves, Mother North, The Pentagram Burns, Fuel For Hatred, K.I.N.G.
