Υπάρχουν καλλιτέχνες που πάντα θα σέβομαι και θα θαυμάζω την εργασιακή τους ηθική. Ένας από αυτούς είναι ο Mat Sinner ο οποίος είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς μουσικούς των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Και μπορεί οι δίσκοι του να μην χαρακτηρίζονται από τον ρηξικέλευθο χαρακτήρα τους αλλά διακρίνονται –ως επί το πλείστον, τουλάχιστον- από μία αδιαμφισβήτητη ποιότητα. Βέβαια, αν ρωτήσετε και τον ίδιο τον Sinner δε νομίζω ότι ποτέ επεδίωξε κάποια ριζοσπαστική τομή στο heavy metal. Έτσι στο μόνιμο εναλλάξ κυκλοφοριών ανάμεσα σε Primal Fear και Sinner, το 2019 ήταν η σειρά του προσωπικού, ομώνυμου οχήματος των Sinner. Και το “Santa Muerte” δεν αποτέλεσε καμία απολύτως έκπληξη ή μάλλον για να ακριβολογούμε δεν αποτέλεσε ΣΧΕΔΟΝ καμία έκπληξη.
Η βασική διαφορά στη νέα δουλειά των Sinner είναι η μόνιμη παρουσία στο συγκρότημα της Ιταλίδας 24χρονης τραγουδίστριας Giorgia Colleluori η οποία μοιράζεται τα βασικά φωνητικά μαζί με τον ίδιο τον Sinner. Ε, το λες και μία έκπληξη αυτό. Ομολογώ δεν είμαι μεγάλος fan των γυναικείων φωνητικών αφού με εξαίρεση τη Noora Louhimo, τη Marta Gabriel και τις παλιές κλασικές αξίες της δεκαετίας του 80 (δεν πιστεύω να θέλετε και ονόματα) οι υπόλοιπες με αφήνουν μάλλον αδιάφορο. Ωστόσο η Colleluori κάνει ΟΚ τη δουλειά της και σίγουρα έχει ανανεώσει την όλη ατμόσφαιρα. Επίσης, στο δίσκο καλεσμένοι σε 2 τραγούδια είναι οι Ronni Romero & Ricky Warwick. Διόλου άσχημα.
Αμιγώς μουσικά μην περιμένετε τίποτα ριζικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν των Sinner. Δηλαδή, Thin Lizzy και άγιος ο Θεός αφού ο Mat πάντα έβγαζε προς τα έξω τις Lizzy επιρροές του. Ο Dennis Ward στην καρέκλα του παραγωγού κάνει αξιοπρεπέστατα τη δουλειά του αν και θα θέλαμε να τον δούμε ξανά πιο ενεργό με τους Pink Cream 69. Συνολικά το “Santa Muerte” απευθύνεται ξανά στους φανατικούς οπαδούς της μπάντας και του τευτονικού hard rock. Οι υπόλοιποι δεν θα χάσετε και τίποτα…
Highlight: Η Giorgia Colleluori είναι καθηγήτρια φωνητικής.
