Στο χώρο έφτασα ελάχιστα λεπτά μετά την έναρξη της εμφάνισης των Ιταλών The Price. Δυναμικό ξεκίνημα με τον κόσμο να τους χειροκροτάει θερμά. Το ύφος τους θα το χαρακτήριζα alternative/progressive rock με μία κρίση ταυτότητας, αφού μέσα στα κομμάτια που έπαιξαν ήταν και δύο σε ξεκάθαρο groove metal στυλ. Κακούς δεν τους λες πάντως, αφού η ώρα πέρασε ευχάριστα μαζί τους. Πιστεύω πάντως ότι πρέπει να κατασταλάξουν λίγο στο τι θέλουν να παίζουν.
Η συνέχεια ανήκε στους Φινλανδούς (με Άγγλο frontman) Wheel οι οποίοι επέλεξαν να εμφανιστούν με μαύρες κουκούλες. Τις κατέβασαν λίγο πιο μετά βέβαια, αφού πιθανώς πέθαναν από τη ζέστη όπως κι εμείς. Ο κλιματισμός εκείνο το βράδυ μάλλον έπινε μπύρες αντί να μας δροσίσει. Πέραν αυτού, οι Wheel είχαν πιο ξεκάθαρα προσέγγιση στη μουσική τους, αφού σε σημεία θύμιζε εκνευριστικά τους Tool. Στην αρχή μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ το progressive metal/rock της μπάντας, αλλά τα μεγάλα κομμάτια τους (νομίζω έπαιξαν μόλις τρία στην μισάωρη εμφάνισή τους) από ένα σημείο κι ύστερα με κούρασαν αρκετά.
Η αναμονή για τους headliners φάνηκε να κρατάει για πάντα, μέχρι που επιτέλους τα φώτα έσβησαν, το “Covenant” σήμανε την έναρξη και το ταξίδι με την ξεχωριστή μουσική των Soen ξεκίνησε. Ο ήχος στην αρχή μου τα χάλασε, αφού η κιθάρα του Cody Ford ακουγόταν χαμηλά, αλλά δεν άργησε να επανέλθει στα σωστά επίπεδα. Η μπάντα ήταν σε άψογη φόρμα. O Stefan Stenberg στο μπάσο, ο Lars Åhlund στον τετραπλό ρόλο που είχε σε πλήκτρα/κιθάρα/δεύτερα φωνητικά/κρουστά, ο άψογος Cody που ένιωθε κάθε νότα που έπαιζε, ο τεράστιος Martin Lopez στα drums και φυσικά ο εκπληκτικός Joel Ekelöf στα φωνητικά.
Τι να πω για αυτή τη φωνάρα με το τόσο ήρεμο και χαμογελαστό πρόσωπο; Αρχικά, τον έβλεπες ανάμεσα στο κοινό να παρακολουθεί τα support σχήματα. Στο “Covenant” και σε άλλο ένα τραγούδι (νομίζω το “Lascivious” ήταν), η ερμηνεία του έκανε τον κόσμο να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα και επευφημίες την ώρα που τραγουδούσε. Ένας κόσμος βέβαια που φάνηκε πόσο διψασμένος ήταν για τη μπάντα, αφού συμμετείχε τραγουδώντας δυνατά τους στίχους των ρεφρέν ενώ τους αποθέωνε μετά από τη λήξη κάθε τραγουδιού. Στο τέλος του “Jinn” έγινε και sing-along στη μελωδία με την οποία κλείνει το κομμάτι. Στο ήρεμο σημείο του τρομερού “Martyrs”, για κάποιο περίεργο λόγο κανείς δε μιλούσε αφού το μόνο που ακούγαμε ήταν τα πλήκτρα του Lars και τη φωνή του Joel. Εξαιρετική στιγμή, αφού δόθηκε ο απαραίτητος σεβασμός, ενώ τη σιωπή του κοινού έσπασε ο ήχος από τα…παγάκια στο bar.
Όσο για το setlist, είναι λογικό να θέλαμε κι άλλα κομμάτια, αλλά κάτι τέτοιο περνάει σε δεύτερη μοίρα. Είδαμε για πρώτη φορά μια μπαντάρα σε μια αψεγάδιαστη εμφάνιση. Η δισκάρα “Lotus” (από τις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς) εκπροσωπήθηκε από έξι κομμάτια, το “Lykaia” από τέσσερα, το “Cognitive” από δύο και το “Tellurian” από ένα. Οι Soen έκλεισαν με μία υπέροχη εκτέλεση του “Lotus” και μας άφησαν να παρακαλάμε για παραπάνω.
Setlist: Covenant, Opal, Rival, Tabula Rasa, Lascivious, Jinn, Opponent, Lucidity, Martyrs, Slithering, Savia, Sectarian, Lotus
Η νέα συναυλιακή σεζόν ξεκίνησε με εξαιρετικό τρόπο. Μαγική εμφάνιση από τους Σουηδούς, άριστη συμπεριφορά και ανταπόκριση από τους οπαδούς που γέμισαν ικανοποιητικά το χώρο και πολύ φθηνό εισιτήριο. Κάτι μου λέει πως θα τους ξαναδούμε, αφού την επόμενη φορά με τα τόσα καλά λόγια που θα ακουστούν, θα ψηθεί κι άλλος κόσμος.
Γιώργος Τερζάκης
{galleryLiveReports/2019/Soen}{/gallery}
