Τρίτο άλμπουμ των Spiritual Beggars με τον Apollo στα φωνητικά, ο οποίος φαίνεται να έχει βρει το σπίτι του και το συγκρότημα τον απόλυτο εκφραστή του ρετρό classic rock ύφους του.
Μετά το δοκιμαστικό “Return To Zero” και το αξιόλογο “Earth Blues” έρχεται το πιο ώριμο και πιο πλούσιο “Sunrise To Sundown”. Πιο τολμηρό από τα δυο προηγούμενα, ίσως συνολικά λιγότερο heavy, αλλά πιο μελωδικό και πιστό στο πνεύμα των Uriah Heep και των Deep Purple. Εκτός από τα riffs του Amott που βγαίνουν κατευθείαν από την κατά τεκμήριο καλύτερη δεκαετία για το rock τα πλήκτρα του Per Wilberg προσθέτουν την μοναδική τους μαγεία δημιουργώντας μια ονειρική ατμόσφαιρα. Θεωρώ ότι στο συγκεκριμένο άλμπουμ ο πληκτράς παίρνει ακόμα περισσότερο χώρο στις συνθέσεις, γεγονός που ταιριάζει γάντι…
Σίγουρα, ανάμεσα στα άλμπουμ που «έπαιζαν στο μυαλό» του Amott ήταν το “Demons & Wizards” (ακούστε το σόλο στο “Southern Star” που παραπέμπει στο αγαπημένο μου “Circle Of Hands”) και το “Burn” (η εισαγωγή του “Diamond Under Pressure” φέρνει στο μυαλό το “Might Just Take Your Life”), αλλά η μαγκιά του είναι ότι δεν αντιγράφει αυτά τα μεγαθήρια, αλλά τα προβάλλει σαν αναφορές γύρω από τις οποίες μεγαλουργούν οι Beggars. Το “What Doesn’t Kill You” ίσως είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για την εξέλιξη του συγκροτήματος με ένα πιασάρικο ρεφρέν, καταιγιστικά riffs, αλλά και δυο μοναδικά σόλο σε πλήκτρα και κιθάρα που το απογειώνουν. Το “Hard Road” έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να γίνει ένα κλασσικό Spiritual Beggars με την δραματική ερμηνεία του Apollo, ενώ όλο το άλμπουμ κυλάει πολύ όμορφα προκαλώντας αβίαστα “repeat”.
Υπάρχει και η Limited Mediabook Edition η οποία περιλαμβάνει δεύτερο CD με δυο διασκευές στα “Thumbsucker” (Mountain) και “Stoned Woman” (Ten Years After), αλλά και πέντε κομμάτια ζωντανά ηχογραφημένα στο Roadburn Festival του 2013.
