O Stephen Pearcy παραμένει ένας από τους λιγοστούς μουσικούς από τη σκηνή του L.A. της δεκαετίας του 80 όπου συνεχίζει να κυκλοφορεί δίσκους –κόντρα στο κλίμα των ημερών μας- αναζητώντας διαρκώς νέα μουσικά μονοπάτια για να εκφράσει τις όποιες καλλιτεχνικές ανησυχίες του. Ναι, σίγουρα, μετά τη διάλυση των Ratt στις αρχές των 90ς το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν πάντα το επιθυμητό (ακόμη προσπαθούμε να αφήσουμε πίσω μας τους Vicious Delite και τους Vertex) αλλά τουλάχιστον του βγάζουμε το καπέλο γιατί επιμένει να ψάχνετε αν και ξέρει πάντα ποιο είναι το «σπίτι» και ο φυσικός του ήχος.
Το “Smash” κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες από τη Frontiers και αν δεν με απατά η μνήμη μου αυτό είναι το πρώτο του album μετά το εξαιρετικό “Infestation” με τους Ratt. Όπως συμβαίνει και με όλα σχεδόν προσωπικά πονήματα του Pearcy, έτσι και το “Smash” χαρακτηρίζεται από μία ηχητική ποικιλομορφία αφού πότε μπαλανσάρει στο μοντέρνο και πότε σε μία πιο old-school αισθητική. Έτσι, για παράδειγμα, τα δύο κομμάτια που ανοίγουν το δίσκο (“I Know I’m Crazy”, “Ten Miles Wide”) θα ξενίσουν μάλλον τους παραδοσιακούς οπαδούς του Pearcy λόγω της μοντέρνας (ή παράταιρης;) ατμόσφαιρας ενώ αντίθετα τα “Want Too Much” και “Jamie” είναι δύο κομματάρες που κάλλιστα χωρούσαν σε κάποιο δίσκο των Ratt. Μιλώντας για Ratt, το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι “Lollipop” μόνο που αυτό ταιριάζει περισσότερο στην πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα του “Reach For The Sky”.
O Pearcy είναι για μία ακόμη φορά πολύ καλός πίσω από το μικρόφωνο και η backing band κάνει μία ΟΚ δουλειά στο studio. Ίσως θα ήθελα να ακούσω περισσότερο παλιομοδίτικο rock n’ roll και λιγότερο μοντέρνο εναλλακτικό rock από τον Pearcy. Ωστόσο, υπάρχουν και αυτές οι στιγμές κι άλλωστε αν θα θέλαμε να ακούσουμε κάτι που θα έμοιαζε τελείως με Ratt, ποιο θα ήταν το νόημα ενός solo album…σωστά;
Highlight: Νέος δίσκος από τους Ratt το 2019…λίγο μακριά δεν πέφτει…;
