Όγδοο full-length για τους Έλληνες thrashers, πέντε χρόνια μετά το εξαιρετικό “Years Of Aggression”, το οποίο κατά την άποψή μου ήταν η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους βάζοντας και νέα στοιχεία στη μουσική τους. Το “Profane Prayer” είναι λοιπόν η φυσική συνέχεια του προηγούμενου. Το συγκρότημα είναι σε εξαιρετική φόρμα, μένει στον χαρακτηριστικό του ήχο αλλά δοκιμάζει και καινούρια πράγματα με επιτυχία.
Πρώτο παράδειγμα, το οκτάλεπτο mid-tempo “Death Stalker”. Καταπληκτική heavy metal-ική μελωδία στη μέση του η οποία εύκολα θα γίνει sing-along στις συναυλίες τους. Επίσης, ακούμε σαν καλεσμένους τους Σάκη Τόλη (Rotting Christ), Ευθύμη Καραδήμα (Nightfall) και Φώτη Benardo (Nightfall, SiXforNinE), με τον τελευταίο να χαρίζει (αν δεν κάνω λάθος) τα πρώτα μελωδικά φωνητικά σε τραγούδι του συγκροτήματος.
Δεύτερο παράδειγμα, το “The Fire Paths Of Fate” που κλείνει το δίσκο και διαρκεί σχεδόν δέκα λεπτά, είναι όμως τόσο καλογραμμένο που δεν καταλαβαίνεις για πότε τελειώνει. Εισαγωγή με γυναικεία φωνητικά σε στυλ ψαλμωδίας, χτίζοντας ιδανικά την ατμόσφαιρα, τα οποία επαναλαμβάνονται και σε άλλα μέρη του τραγουδιού ενώ σε δύο άλλα σημεία ακούμε για λίγο μέχρι και σαντούρι. Ιδιαίτερη και ασυνήθιστη επιλογή, η οποία όμως δένει υπέροχα με τη μουσική της μπάντας χωρίς να ακούγεται καθόλου παράταιρη.
Όσο για το υπόλοιπο album, κινείται στο γνωστό thrash ύφος των Suicidal Angels. Τα riffs είναι ξυράφια, οι γρήγοροι ρυθμοί εναλλάσσονται με mid-tempo κοψίματα, ενώ για μία ακόμη φορά βρίσκουν το δρόμο τους και μελωδίες στις συνθέσεις, δείχνοντας πιστεύω ένα από τα στοιχεία που έφερε στο συγκρότημα ένας καταπληκτικός κιθαρίστας όπως είναι ο Gus Drax. Υπάρχουν ελάχιστες μπάντες στη νέα γενιά του thrash ήχου που μπορούν να γράφουν οδοστρωτήρες όπως τα “Purified By Fire” και “Virtues Of Destruction”.
Οι Suicidal Angels λοιπόν συνεχίζουν σταθερά την ανοδική πορεία που έχουν τα τελευταία χρόνια με άλλο ένα εξαιρετικό album και πλέον με μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον χώρο στο πλευρό τους, την Nuclear Blast. Σταθεροί στον thrash χαρακτήρα τους, τον οποίο όμως εμπλουτίζουν και με άλλα στοιχεία χωρίς όμως αυτά να αλλοιώνουν την ταυτότητά τους, διατηρώντας ένα υψηλό επίπεδο στις συνθέσεις. Βάζει ήδη υποψηφιότητα για τα καλύτερα της χρονιάς και ας είμαστε στην αρχή της.
