Προσπαθώ να κολλήσω μια ταμπέλα στον χαρακτήρα αυτού του festival…δε θα το κάνω, δυσκολεύομαι αλλά δεν έχει και νόημα. Νόημα έχει μόνο το ό,τι διαδραματίστηκε στην Τεχνόπολη το βράδυ της περασμένης Πέμπτης. Δυστυχώς και ζητάμε συγγνώμη γι αυτό, δεν προλάβαμε τις εμφανίσεις των Soulstice και NukeLeus Trio που άνοιξαν το festival, δύο εγχώρια Jazz σχήματα.
Στο χώρο μπήκαμε λίγο πριν την εμφάνιση των Take Off Collective. Παρουσίαση Jazz μπάντας δεν έχω κάνει ποτέ στα 20 χρόνια που ασχολούμαι με τα μουσικά media. Δε γνωρίζω το είδος, δεν το παρακολουθώ και φυσικά δεν είμαι σε θέση να κρίνω μουσικούς παγκόσμιας κλάσης ενός είδους μουσικής από το οποίο οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες. Θα πω μόνο ότι οι μουσικοί που απαρτίζουν το Αμερικάνικο σχήμα ανήκουν στην elite του είδους. Οι Take Off Collective παρουσίασαν όχι κάποια κομμάτια, αλλά ένα αυτοσχέδιο τζαμάρισμα που διήρκεσε γύρω στη μία ώρα και στ’ αυτιά μου ακούστηκε μια πανδαισία ήχων από πραγματικά σπουδαίους μουσικούς.
Η ώρα των The Aristocrats είχε φτάσει και από τις πρώτες νότες του “Stupid 7” που άνοιξε το show έγινε εύκολα αντιληπτό ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν πραγματικά κάτι ξεχωριστό. Οι Guthrie Govan, Bryan Beller και Marco Minnemann δε χρειάζονται συστάσεις για το ποιοι είναι και τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα στη μουσική, τα βιογραφικά τους, απλά…ζαλίζουν! Για πάνω από δύο ώρες αυτοί οι τρεις μουσικάρες καθήλωσαν το κοινό, μεγάλο μέρος του οποίου ήταν μουσικοί και είχε πολύ ενδιαφέρον να άκουγε κανείς τα σχόλια μεταξύ τους. Η εμφάνιση των The Aristocrats βοηθήθηκε πολύ από τον άριστο ήχο που είχαν, όρο που στην Ελλάδα κοντεύουμε να ξεχάσουμε το τι σημαίνει. Εξαιρετική επίσης ήταν η επικοινωνία με το κοινό, κυρίως από τον Beller, το οποίο κοινό ανταποκρίθηκε με ιδιαίτερα θερμό τρόπο. Οι The Aristocrats αποχαιρέτισαν το κοινό ευχαριστώντας όλους τους συντελεστές του festival, υποσχόμενοι να επιστρέψουν το συντομότερο. Μια σημαντική παρατήρηση που έχω να κάνω είναι το ότι παρόλο που μια instrumental ζωντανή εμφάνιση πολλές φορές κουράζει το κοινό, εδώ το set ήταν έτσι δομημένου που μάλλον προκάλεσε το αντίθετο, ακόμα δηλαδή και όσοι δεν ήταν μουσικοί, έδειξαν ότι δεν ήθελαν να τελειώσει η συναυλία.
Πριν κλείσω είμαι υποχρεωμένος να εκθειάσω τη διοργάνωση του festival από μια εξαιρετική, νέα στο χώρο παραγωγή, καθώς τα πάντα λειτούργησαν άψογα και με έναν πολύ ανθρώπινο τρόπο, σεβόμενη τους περίπου 1.200 ανθρώπους που βρέθηκαν στην Τεχνόπολη. Πολλά πολλά μπράβο σ΄αυτούς τους ανθρώπους!
Setlist: Stupid 7, Hey… Where;s My Drink Package?, Sergeant Rockhopper, Bad Asteroid, The Ballad Of Bonnie And Clyde, Aristoclub, drum solo, Through The Flower, Ohhhh Noooo, Furtive Jack, Last Orders, Blues Fuckers.
Δημήτρης Καζαντζής
Φωτογραφίες: Bettina Buschbeck
