Ξεκινάω από τη φωνή, μια και αυτή μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από την αρχή. Μεστή και «παχιά», συμπαγής και γεμάτη δύναμη. Αρέσκεται και σε φαλτσέτα ενώ το βιμπράτο είναι σχεδόν οπερετικό. Απ’ την άλλη πάλι διαθέτει μπόλικο γρέζι και είναι ικανή να Ροκάρει με χαρακτηριστική άνεση! Η μπάντα από την Αθήνα έρχεται να μας προτείνει τα δικά της πράγματα γύρω από το Μέταλ, με λυρικές προεκτάσεις, θεωρώ ότι πρόκειται για μια κατεξοχήν Μέταλ μπάντα με κάποια Progressive στοιχεία. Το ύφος είναι επικό και μεγαλοπρεπές, με πολύ μελωδικά ρεφρέν, ενώ θα ακούσετε και κάτι από Doom, υπάρχει και αυτό διάσπαρτο. Το “Cage of sins” διαθέτει και τέτοια στοιχεία για παράδειγμα…
Τα θέματα του κουαρτέτου είναι σκοτεινά, είναι αγνώς μεταλλικά, έχουν μια λαμπερή μαύρη λάμψη. Οι ίδιοι αναφέρουν σαν επιρροές τους μπάντες όπως οι Fates Warning, Queensryche, φτάνουν μέχρι τους Thin Lizzy και τους Alice In Chains… Εγώ από την πλευρά μου θα προσθέσω ότι άκουσα και Sanctuary όπως και Lethal.
Το δεκάλεπτο “Efialtes” είναι μια διαφορετική ιστορία από μόνο του. Υπάρχουν στίχοι και στα Ελληνικά… Το φλερτ με τις Φρύγιες και οι Ελληνικές λέξεις… Στα αυτιά μου ακούγονται περίεργα. Δεν είναι ότι δεν έχω ή δεν έχετε ξανακούσει Ελληνικά με γκάζια, απλά σε μένα φαντάζει πάντα «αλλοτινός» αυτός ο συνδυασμός. Καλά έκαναν και το δοκίμασαν, δεν το συζητώ, αποτελεί ένα ωραίο πείραμα και ένα ακόμα πιο ωραίο θέμα για κουβέντα. Πρόκειται στην ουσία για ένα από τα πιο επικά κομμάτια του άλμπουμ, ίσως και το πιο επικό.
Ευχόμαστε πολλή και καλή επιτυχία στα παιδιά και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά που θα παίξουν ζωντανά. Θέλω να τους δω και στη σκηνή τώρα!
