Ο Tex κατάγεται από τις Σέρρες και η δουλειά αυτή είναι στην ουσία ένα demo, το οποίο ειλικρινά εύχομαι να γίνει ολοκληρωμένο άλμπουμ κάποτε, παιγμένο από μια ολοκληρωμένη μπάντα. Προς το παρόν, ο Tex γράφει και ηχογραφεί μόνος του, βασισμένος στις γνώσεις του, τον οίστρο του, τις ιδέες και την τεχνολογία. Και μόνο γι αυτό είναι αξιέπαινος! Θα μπορούσε πολύ άνετα να πει «Μα, ρε παιδιά, δεν βρίσκω άτομα να φτιάξω συγκρότημα»… Και όλοι μας θα κουνούσαμε συγκαταβατικά το κεφάλι. Αντίθετα, ο άνθρωπος παίρνει τα πράγματα στα χέρια του και παρουσιάζει αυτήν εδώ την πρόταση.
Επικό Μέταλ, Power Αμερικάνικο, τρεχαλητό και πρίμες φωνές, υψηλές συχνότητες και υμνικά φωνητικά. Θέματα από τη μυθολογία μας και την αρχαία ιστορία (Leonidas, Ares) και ύφος 1980! Εννοείται! Το βάθος στη φωνή μου θυμίζει πολλά άλμπουμ του πρώτου μισού της αγαπημένης μας δεκαετίας, τα riff είναι Maiden, Priest, Jag Panzer, Ryche της πρώτης-πρώτης περιόδου, οι ενορχηστρώσεις είναι πανέξυπνες και γεμάτες καλές ιδέες και τα τραγούδια ακούγονται από πολύ ευχάριστα έως «Πάλι στραμπούληξα το λαιμό μου από το χτύπημα»…
Μου αρέσει και η χροιά της φωνής… Ανεβαίνει και προκαλεί… Θα ήθελα πιο πολλή δουλειά στα δεύτερα, αυτή όμως είναι απλά η γνώμη μου, είναι εντελώς θέμα γούστου. Για την ώρα απολαμβάνω το ορχηστρικό “Venus”, με τα εντυπωσιακά θέματα στην αρχή, το ακουστικό γεφυράκι και το βάρβαρο μπάσιμο.
Με το καλό να γίνει από προσωπικό θέμα μία μπάντα που θα στείλει αυτά τα κομμάτια «στο τυπογραφείο» και που θα ανέβει στη σκηνή για να τα υποστηρίξει. Καλή επιτυχία, Tex!
