Oι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Truckfighters επιστρέφουν στην χώρα μας μετά από 8 χρόνια στα οποία διαλύθηκαν, ξανασχηματίστηκαν, πέρασαν μια πανδημία, άλλαξαν 2-3 ντράμερ και είναι ενθουσιασμένοι που θα μας ξαναδούν από κοντά. Η τελευταία φορά που τους είδαμε ήταν στο πρώτο Desertfest στην Ιερά Οδό που τρέχαμε από το ένα κτίριο στο άλλο διασχίζοντας το δρόμο και ανεβοκατεβαίνοντας σκάλες για να δούμε όλες τις μπάντες. Τώρα, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα στο ΑΝ Club μαζί με τους Potergeist.
Για την επιστροφή τους στην Ελλάδα, την επανασύνδεσή τους, το νέο τους άλμπουμ και άλλα πολλά ο Γιάννης Δόλας μίλησε με τον Οzo και τον Dango – να πετάγεται σε μια ερώτηση!
Rockpages.gr: Τι σας έκανε να επιστρέψετε και να ξαναφτιάξετε το συγκρότημα, αφού είχατε αποφασίσει να «παγώσετε» τους Truckfighters;
Ozo: Για να είμαι ειλικρινής δεν ήμουν σίγουρος αν θα ξαναέπαιζα μουσική. Είχα βαρεθεί και το να είμαι στο δρόμο με τους Truckfighters δεν ήταν πια διασκεδαστικό και πάντα θέλαμε να απολαμβάνουμε αυτό που κάναμε. Αλλά, μετά από 4-5 μήνες χωρίς μουσική ξεκίνησε μια φαγούρα και συνειδητοποιήσαμε ότι μας έλειπε πολύ. Από τη στιγμή που επιστρέψαμε το διασκεδάζουμε και πάλι και είναι σημαντικό να μην χαθεί αυτό.
Rockpages.gr: Πως σας επηρέασε ο Covid;
Ozo: Όχι και τόσο, όσο θα περίμενε κανείς, γιατί είχαμε μόλις ξανασχηματιστεί και είχαμε κάνει δυο πολύ έντονες περιοδείες, οπότε δεν είχαμε έτσι κι αλλιώς προγραμματίσει άλλες συναυλίες όταν ξέσπασε ο Covid. Αλλά, από την άλλη δεν περιμέναμε ότι θα κρατούσε τόσο πολύ. Αλλά, αποκτάς μια νέα προοπτική και νοιώθεις ευλογημένος και εκτιμάς ό,τι έκανες. Προσπαθώ να απολαμβάνω την κάθε στιγμή, όχι μόνο όταν είμαστε στη σκηνή, αλλά και τις ατελείωτες ώρες που δεν είμαστε στη σκηνή. Ξαφνικά, κάτι μπορεί να αλλάξει και να μην μπορούμε να το κάνουμε αυτό και τότε θα μετανιώνεις που δεν τα ρουφούσες όλα όταν μπορούσες.
Rockpages.gr: ‘Εχετε επιστρέψει στο σανίδι παίζοντας συναυλίες, αλλά αναφέρατε ότι γράφετε και το νέο σας άλμπουμ. Έχετε καμία ιδέα για το πότε θα κυκλοφορήσει και για το πώς θα ακούγεται;
Ozo: ‘Εχουμε 10 τραγούδια, αλλά την άνοιξη θα είμαστε πολύ απασχολημένοι με τις συναυλίες και τις κυκλοφορίες της Fuzzorama, αλλά θα πρέπει να οργανωθούμε και να αρχίσουμε να ηχογραφούμε το φθινόπωρο. Αλλά, δεν υπάρχει βιασύνη, περιμέναμε 8 χρόνια, μπορούμε να περιμένουμε για μερικούς μήνες ακόμη… Το σημαντικό είναι να το απολαμβάνουμε και να νοιώθουμε ακόμα την ανάγκη να γράφουμε μουσική. Θα ακούγετε σαν Truckfighters άλμπουμ, αλλά όλα τα άλμπουμ μας ακούγονται λίγο διαφορετικά το ένα από το άλλο, οπότε αυτό δεν θα μπορεί να αποτελεί την εξαίρεση.
Rockpages.gr: Υποθέτω πως μια σοβαρή δυσκολία των μουσικών είναι να συνδυάσουν τη μουσική με πρωινή δουλειά, οικογενειακή ζωή και άλλες υποχρεώσεις κλπ. Εσείς πως τα βγάζετε πέρα με όλα αυτά;
Ozo: Ευτυχώς, δεν χρειαζόμαστε πρωινή δουλειά, αλλά είμαστε ευλογημένοι που μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε πραγματικά, αν και πολλές φορές περιλαμβάνει τη βαρετή γραφειοκρατία, αλλά γενικά βρισκόμαστε σε καλή θέση. Όσο για οικογενειακή ζωή μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα. Εδώ και ένα χρόνο χώρισα, οπότε έχω τα παιδιά κάθε δεύτερη εβδομάδα κι έτσι μπορώ να εστιάσω σε εκείνα για μια εβδομάδα και να παίζω μουσική την επόμενη.
Rockpages.gr: Πέρα από τους Truckfighters ιδρύσατε ένα label, τη Fuzzorama Records, αλλά και ένα φεστιβάλ, το Truckfighters Fuzz Festival, ενώ ξεκινήσατε και μια ποικιλία καφέ! Πως είναι να βρίσκεσαι και στην πιο business πλευρά της μουσικής, ενώ παράλληλα ασχολείσαι και με το παραγωγικό, δημιουργικό κομμάτι της;
Ozo: Για μένα προσωπικά θα έλεγα πως πάντα μου άρεσε να είμαι δημιουργικός και να εξερευνώ καινούρια πράγματα. Θα ήταν χάλια να είμαι μουσικός για 350 μέρες το χρόνο γιατί θα έχανα το πάθος μου για αυτή. Θέλω να έχω αντιθέσεις στη ζωή μου. Το να είμαι έξω στη φύση, ή να ψήνω καφέ στην ουσία με βοηθάει να απολαμβάνω ακόμα περισσότερο τη μουσική.
Rockpages.gr: Ας υποθέσουμε λοιπόν πως το CD player, ή το MP3 player, ή ό,τι άλλο έχετε στο tourbus χάλασε και μπορεί να παίζει μόνο ένα άλμπουμ, ποιο θα ήταν αυτό που δεν θα είχες πρόβλημα να ακούς συνέχεια;
Ozo: Μπορώ να πω ένα δικό μας; Χαχαχα! Νομίζω ότι τώρα τελευταία ακούω τη μεγαλύτερη ποικιλία σε είδη από ποτέ και προτιμώ να φτιάχνω ένα δικό μου μιξ, σαν μια κασέτα, για να ακούω στο αυτοκίνητο. Πιάνεται αυτό;
Rockpages.gr: Τώρα τελευταία γίνεται μεγάλη κουβέντα σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη (AI) στον χώρο της μουσικής και πως την επηρεάζει. Ποια είναι η άποψή σου;
Ozo: Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω σκεφτεί και τόσο. Εμείς, σίγουρα θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε τη μουσική μας μόνοι μας, αλλά από την άλλη μπορεί να είναι ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει κάποιους άλλους; Θα μπορούμε να την χρησιμοποιούμε όταν γράφουμε κείμενα για τον Τύπο, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι και μια σπουδαία σπίθα καινούριας έμπνευσης.
Rockpages.gr: Κάπου κάπου, βγαίνει κάποιος και λέει ότι «το rock πέθανε», ότι δεν βγαίνουν πια μεγάλες rock μπάντες, όπως παλιά, ότι οι νέοι δεν ενδιαφέρονται κλπ. Εσύ τι λες;
Ozo: Το rock δεν θα πεθάνει ποτέ, αλλά πιστεύω πως οι εποχές που οι rock μπάντες ήταν οι μεγαλύτερες στον πλανήτη έχουν πεθάνει, ή τουλάχιστον έχουν πέσει σε λήθαργο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πια καμία σούπερ τεράστια μπάντα για να παίζει σε αρένες, τουλάχιστον όχι καινούρια. Αλλά, από την άλλη το rock και το fuzzrock είναι πιο ζωντανά και πιο έντονα στην underground σκηνή, οπότε δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσει να είναι πολύ σημαντικό για τις ζωές πολλών ανθρώπων. Ίσως, όμως, επειδή στις μέρες μας ο κόσμος ακούει τόσες πολλές μπάντες, όλο και περισσότερες γίνονται πιο δημοφιλείς, αλλά καμία δεν γίνεται σούπερ μεγάλη, πράγμα που δεν είναι και τόσο κακό.
Rockpages.gr: Με τόσα χρόνια στο συγκρότημα, παίζοντας συναυλίες και περιοδεύοντας, πάω στοίχημα πως θα έχετε αρκετές “Spinal Tap” ιστορίες να πείτε, εκτός φυσικά από το να μπορείτε να έχετε τον ίδιο ντράμερ για πολύ καιρό! Ποια είναι η πρώτη που σου έρχεται στο μυαλό;
Dango: Έχουμε πολλές ιστορίες από το δρόμο. Αλλά, συνήθως δεν σου έρχονται κατά παραγγελία! Χαχαχα! Πάντως, η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό, είναι όταν o Ozo ξέχασε το διαβατήριό του όταν θέλαμε να πάμε στην Αγγλία με φορτηγάκι. Οδηγήσαμε πολύ νωρίς από τη Σουηδία στο Rotterdam στην Ολλανδία, όπου θα παίρναμε το φέρι μποτ τη νύχτα για να περάσουμε τον ωκεανό. Δεν μας άφησαν να μπούμε στο πλοίο γιατί δεν είχαμε διαβατήριο. Έπρεπε λοιπόν να οδηγήσουμε μέσα στη νύχτα μέχρι τη Σουηδική πρεσβεία στη Χάγη για να προσπαθήσουμε να βγάλουμε ένα προσωρινό διαβατήριο γρήγορα. Φτάσαμε γύρω στις 4 το πρωί και αποφασίσαμε να κοιμηθούμε μέσα στο van στο πάρκινγκ της πρεσβείας, όπου μόλις είχαμε βολευτεί και είχαμε χαλαρώσει μας ξύπνησε η αστυνομία. Μας είπαν ότι δεν επιτρέπεται να μείνουμε εκεί, αλλά μας συμβούλεψαν να πάμε προς τη θάλασσα γιατί εκεί κανείς δεν θα νοιαζόταν. Έτσι, φτάσαμε σε ένα πάρκινγκ κοντά στη θάλασσα και καθώς ήταν Νοέμβριος, ή κάτι τέτοιο, έπιασε μια καταιγίδα που ταρακουνούσε το van όλο το βράδυ. Όταν κατορθώσαμε να λύσουμε το θέμα με το διαβατήριο συνειδητοποιήσαμε ότι προλαβαίναμε να φτάσουμε στη συναυλία που θα παίζαμε αν οδηγούσαμε γρήγορα μέχρι το Calais της Γαλλίας και παίρναμε από εκεί το φέρι για το Dover.
Το είπαμε λοιπόν και το κάναμε! Ξεπατώσαμε το καημένο το van και φτάσαμε στην ώρα μας για να πάρουμε το πλοίο, μόνο που δεν ξεκίνησε παρά μόνο μετά από 2-3 ώρες, γιατί η καταιγίδα είχε κάνει ζημιές στο λιμάνι και τα πλοία δεν μπορούσαν να φύγουν! Έτσι, χάσαμε την πρώτη συναυλία εκείνης της περιοδείας. Τουλάχιστον, οι Θεοί του rock’n’roll είδαν ότι κάναμε τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσουμε να κηρύξουμε το λόγο του fuzz εκείνη τη βραδιά…
Rockpages.gr: Το τελευταίο άλμπουμ σας, το “V”, έχει ένα εξώφυλλο που θυμίζει Ελλάδα. Ποια είναι η σύνδεσή σας με την Ελλάδα και το κοινό εδώ και πως αισθάνεστε που θα επιστρέψετε;
Ozo: Συνήθως, το ελληνικό κοινό είναι τρομερό, έχει μπόλικη ενέργεια, οπότε ανυπομονούμε να το ξαναδούμε. Έχουμε παίξει μερικές φοβερές συναυλίες εκεί, επίσης έχετε τόσο περισσότερο ήλιο και θερμότερο κλίμα, που δεν είναι κακό για έναν Σουηδό! Χαχαχα!
Το εξώφυλλο στο “V” προέκυψε από brainstorming. Σκεφτήκαμε πως θέλαμε ένα αρχαίο vibe, γιατί ήταν το πέμπτο μας άλμπουμ, που σήμαινε ότι παίζαμε για πολύ καιρό, άρα ήμασταν αρχαίοι κατά κάποιο τρόπο. Σκέψου τώρα πως από τότε έχουν περάσει 8 χρόνια, άρα τι μας κάνει αυτό; Χαχαχα!
