Αν και είχα παρευρεθεί στο παρθενικό Under The Quarry του 2016, τα επόμενα χρόνια για κάποιο λόγο ήμουν απών (πιθανώς βρισκόμουν εκτός πρωτεύουσας). Το φετινό όμως δεν θα μπορούσα να το χάσω, το οποίο μάλιστα έγινε και για πρώτη φορά διήμερο μετά από απουσία δύο ετών για τους γνωστούς λόγους. Ο χώρος ιδανικός και μαγικός. Το πανέμορφο και περιτριγυρισμένο από δέντρα αμφιθέατρο μέσα στο Άλσος Βεΐκου προσέφερε πολλά σημεία σκιάς για όσους επέλεξαν να πάνε από νωρίς.
Και τα συγκροτήματα τους αντάμειψαν όλους γι’ αυτή τους την επιλογή. Έναρξη με το ιδιαίτερο σχήμα των Primal Roots (με μπλουζάκια τους να φοριούνται από αρκετό κόσμο) και αυτό το λέω επειδή μπορεί να είναι ένα συγκρότημα με βάση την Αθήνα αλλά όταν ξεκίνησαν όλα τα μέλη τους είχαν καταγωγή από άλλες χώρες! Συγκεκριμένα μιλάμε για Σουηδία, Τυνησία, Αγγλία και Ισπανία, ενώ πλέον βρίσκεται Έλληνας πίσω από το drum kit. Ωραία εμφάνιση από τους heavy/prog metallers, με την Rachel Cassar στα φωνητικά να είναι πολύ ευδιάθετη μιλώντας πότε ελληνικά και πότε αγγλικά ενώ στη σκηνή είχαν και δεύτερα γυναικεία φωνητικά. Έπαιξαν τραγούδια από τον μοναδικό μέχρι τώρα δίσκο τους “Stand Up” που βγήκε μόλις πριν λίγους.
Setlist: Stand Up, Race To The Red Light, Same Old Pain, Say It, Black
Συνέχεια με τους Tapeworm Electric, οι οποίοι μου τράβηξαν την προσοχή από τις πρώτες νότες. Το hard rock της μπάντας, όπως δηλώνει και η ίδια, είναι επηρεασμένο από την αγγλική σκηνή των 70s και η μουσική τους είναι φτιαγμένη για να σε κάνει να περνάς καλά. Δυναμικά φωνητικά από την Αργυρώ, πολύ ωραία riffs και κιθαριστικές μελωδίες καθώς και ρυθμοί που ωθούν πόδι και κεφάλι σε ρυθμικό κούνημα. Αν δεν κάνω λάθος έχουν βγάλει μόνο ένα EP και μερικά singles μέχρι τώρα, οπότε έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι θα μας παρουσιάσουν στον πρώτο τους πλήρη δίσκο. Πολλά μπράβο για μια τόσο στιβαρή εμφάνιση.
Setlist: Sulphur, Islands In The Sky, From Can To Can’t, Butterfly, Out Of Luck
Συμμετοχή και από Κύπρο είχαμε στη συνέχεια, με το σχήμα των Joakem ή μάλλον του Joakem αφού ο πολυοργανίστας Στέλιος Ιωακείμ το είχε ξεκινήσει σαν one-man project. Σε prog metal μονοπάτια με καλή τεχνική κατάρτιση από τα μέλη και τον Στέλιο σε ρόλο πληκτρά/τραγουδιστή, έπαιξαν τραγούδια από το μοναδικό album της μπάντας “Mind Matter” του 2018 καθώς και ένα καινούριο ενώ ένα από αυτά αφιερώθηκε στον παππού του Στέλιου ο οποίος ήταν στην εντατική μετά από ένα σοβαρό ατύχημα και ευχόμαστε να γίνει γρήγορα καλά. Σε όσους αρέσει η σύγχρονη prog μουσική με καθαρά και σε σημεία ακραία φωνητικά, μια πρώτη επαφή με το συγκρότημα επιβάλλεται.
Setlist: A Peaceful Place, Generation Z, Treacherous, Illusory, Resurgence, Origins
Οι Bent By Sorrow που ακολούθησαν με εντυπωσίασαν περισσότερο από κάθε άλλο συγκρότημα του διημέρου του οποίου την μουσική δεν ήξερα ή/και δεν είχα ξαναδεί ζωντανά. Οι alternative/groove metallers ξεσήκωσαν εύκολα τον κόσμο αφού η μουσική τους είναι φτιαγμένη για να κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα. Η πιο ακραία μπάντα του διημέρου είχε τρομερή ενέργεια πάνω στη σκηνή και τα τραγούδια τους ήταν άκρως πωρωτικά με εθιστικούς ρυθμούς. Είναι από εκείνες τις φορές που βλέπεις μια παρέα μουσικών να παίζουν και ξέρεις ότι έχουν κερδίσει αρκετούς καινούριους οπαδούς. Ελπίζω να τους ξαναδώ σύντομα.
Setlist: Road To Nowhere, Truth Behind The Lies, Demoncracy, Never Fail, Through The Blacklight, Rain, The Machine, False Legacy
Και έφτασε ή ώρα για το συγκρότημα που περίμενα να δω περισσότερο αυτό το διήμερο. Οι Disharmony με το καταπληκτικό φετινό τους δίσκο “Gods Made Of Flesh” επέστρεψαν ευτυχώς στα συναυλιακά δρώμενα και το έκαναν εκκωφαντικά παίζοντας άψογα το απαιτητικό υλικό τους και παρουσιάζοντας στο κοινό τα δύο νέα μέλη σε κιθάρα και τύμπανα. Ειδικά ο Νίκος Μοίρας πίσω από το drum kit ήταν συγκλονιστικός (στο “L.I.F.E.” έδωσε ρέστα) και ήταν κάπως οξύμωρο να τον βλέπεις να φοράει μπλουζάκι Venom, δηλαδή του πιο άμπαλου τεχνικά συγκροτήματος που πέρασε ποτέ από την σκληρή μουσική. Το ίδιο ισχύει και για την διπλή κιθαριστική επίθεση των Γιάννη και Δημήτρη, το στιβαρό μπάσο του Παναγιώτη και φυσικά τον Χρήστο Κουνέλη με την μεγάλη άνεση που είχε καθώς άλλαζε το στυλ που τραγουδούσε ανάλογα με το τι εξυπηρετούσε το κάθε σημείο κάθε τραγουδιού. Επέλεξαν να κλείσουν με μία διασκευάρα στο “Between The Hammer And The Anvil” και πραγματικά ελπίζω η εμφάνισή τους αυτή (για εμένα η καλύτερη της πρώτης ημέρας) να είναι η αρχή ώστε να τους βλέπουμε συχνότερα σε συναυλιακούς χώρους. Άψογοι.
Setlist: The Cynic And The Beggar, Nogard, Cruel And Bitter, The Abyss Noir, Vain Messiah, L.I.F.E., Between The Hammer And The Anvil (Judas Priest cover)
Λίγο πριν το τέλος, τη σκυτάλη πήραν οι symphonic metallers Enemy Of Reality. Ένα συγκρότημα που απέχει πάρα πολύ από τα προσωπικά μου γούστα αλλά δεν παύει να δηλώνω πάντα εντυπωσιασμένος ακούγοντας τις μοναδικές φωνητικές ικανότητες της soprano Ηλιάνας Τσακιράκη όταν βρίσκεται στη σκηνή. Είχαν αρκετούς οπαδούς οι οποίοι ενθουσιάστηκαν τόσο από τα παλιά τους τραγούδια όσο και από κάποια καινούρια αφού ο τρίτος τους δίσκος μάλλον δεν θα αργήσει πολύ να κυκλοφορήσει ακόμα. Έκλεισαν την εμφάνισή τους με το συγκλονιστικό “Την Πατρίδα Μ’ Έχασα” και παρέδωσαν τη σκυτάλη στους headliners.
Setlist: Long Forgotten, In Hiding, The Taste Of Defeat, Afraid No More, Nouthetisis, The Bargaining, Downfall, Την Πατρίδα Μ’ Έχασα
Για τους Universe217, μιλώντας πάντα σε προσωπικό επίπεδο, συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο. Η μουσική τους ποτέ δεν με κέρδισε στο έπακρο, δεν θα τους ακούσω σπίτι μου αλλά βλέποντάς τους ζωντανά είναι πάντα κάτι διαφορετικό. Το experimental doom metal τους δεν είναι το πιο εύκολο άκουσμα αλλά πάνω στη σκηνή είναι λες και μεταλλάσσεται. Η τρομερή ατμόσφαιρα που βγάζουν και φυσικά οι απίθανες ερμηνείες της Τάνιας που τραγουδάει κάθε στίχο με τρόπο μοναδικό, κάνουν τις εμφανίσεις τους μια ιδιαίτερη συναυλιακή εμπειρία. Το ίδιο σκεφτόμουν όταν τους είδα πριν λίγο καιρό στο New Long Fest, την ίδια εντύπωση μου άφησαν και τώρα. Ένα από τα συγκροτήματα της χώρας μας που πρέπει οπωσδήποτε να δεις έστω και μία φορά ζωντανά, έκλεισε το βράδυ ιδανικά.
Setlist: Intentions, Rest Here, Never, Cold, She, Here Comes, Better, Mouth, Wrong
Η πρώτη μέρα του φετινού Under The Quarry μπορώ να πω ότι στέφθηκε με επιτυχία. Ωραίες μουσικές από συγκροτήματα που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, φοβερός χώρος με υπέροχη δροσιά όταν έπεσε ο ήλιος, μουσικόφιλοι κάθε ηλικίας (ακόμα και οικογένειες με παιδιά να χτυπιούνται μπροστά στη σκηνή) και μία αρκετά ικανοποιητική προσέλευση αν σκεφτεί κανείς ότι την ίδια μέρα γινόταν και το Golden R. Festival στο Βόλο καθώς και η συναυλία των Mgła στην Αθήνα. Ξεκούραση και πάμε για τη δεύτερη μέρα.
Γιώργος Τερζάκης
*φωτογραφίες από τα Facebook sites των συγκροτημάτων*
