Το τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιουνίου πέρασε όπως ήλπιζα. Δίπλα στη θάλασσα με ωραία θέα και καλή μουσική διάθεση. Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι του Σαββάτου στο beach bar Carioca όπου μαζεύτηκε νέος κόσμος από νωρίς για να απολαύσει τις μπάντες που θα άνοιγαν το 1ο Under The Sun.
Η πρώτη μπάντα που εμφανίστηκε ήταν οι Κορίνθιοι Drunk Jackals, οι οποίοι σχηματίστηκαν τον Φλεβάρη του 2015 και αν και αρκετά νέοι στο χώρο είχαν φοβερή άνεση με τη σκηνή. Κινήθηκαν σε 60s & 70s μονοπάτια με αρκετά μεγάλη επιτυχία και το κοινό τους στήριξε από τη πρώτη νότα. Οι Purple Dino από τη Ξάνθη ξεχώρισαν για το heavy rock στυλ και ήχο τους με νότες ψυχεδέλειας και απέκτησαν γρήγορα νέο κοινό που άφηνε τη παραλία σιγά σιγά για να δει τη μπάντα. Οι Half Gramme of Soma έχουν 7 χρόνια εμπειρίας στο χώρο του heavy rock και ένα αρκετά πωρωμένο κοινό. Θα τους χαρακτήριζα το highlight της μέρας μιας και που η ξεχωριστή φωνή και παρουσία του τραγουδιστή καθήλωσε όλο το μαγαζί και κυρίως εμένα που είμαι fan των Νightstalker και πιστεύω ακράδαντα ότι το ίδιο και ο Motor(ΗGoS’s vocalist). Oι Puta Volcano ήταν η 2η πιο γνωστή μπάντα της πρώτης ημέρας μετά τους 1000mods και μια εξαιρετική επιλογή για να υποδεχτούμε τους headliners. Η εξαιρετική Luna έκλεψε όλη τη παράσταση με την μοναδική χροιά της και την ξεχωριστή ομορφιά της. Ο κόσμος φαίνεται να ήξερε πολλά απ’τα κομμάτια τους και η ατμόσφαιρα πήρε μια πιο σκοτεινή τροπή με εμφανέστατα τα grunge στοιχεία στη μουσική τους.
Χωρίς σημαντική καθυστέρηση, στη σκηνή εμφανίστηκαν οι κορίνθιοι 1000mods και τα 700 άτομα που είχαν μοιραστεί στις ταβέρνες, στη παραλία και στον άλλο χώρο του μπαρ μαζεύτηκαν μπροστά απ’ την σκηνή με αποτέλεσμα να μην μπορώ να δω τη μπάντα σχεδόν καθόλου μιας και που η σκηνή δυστυχώς δεν ήταν αρκετά υψωμένη και για τους πίσω. Παρόλα αυτά δεν χρειαζόταν να βλέπω, μου έφτανε να ακούω μιας και που ο ήχος ήταν άκρως καθαρός και επαγγελματικός αλλά και για καλή μας τύχη ακουγόταν και στη παραλία. Οι 1000mods υποστήριξαν το λόγο για τον οποίο τους θεωρούν από τις μεγαλύτερες μπάντες της Ελλάδας στο ύφος τους. Ο ήχος σε μονοπάτια Black Sabbath εποχής OZZY αλλά και με αρκετά πιο doom περιεχόμενο μας ταξίδευαν σε άλλες εποχές. Η μπάντα θερμή και κοντά στο τρελαμένο κοινό, έδινε μαθήματα άψογης σκηνικής παρουσίας. Από τα πρώτα κομμάτια, οι πιο πιστοί οπαδοί τους ξεκίνησαν το crowd surfing, ο ένας πίσω από τον άλλο, και επιβεβαίωσαν και τον πιο δύσπιστο ότι καμιά φορά δεν παίζει ρόλο η περιοχή που μένεις αλλά πάνω από όλα είναι η έμπνευση και η όρεξη που έχει ένα συγκρότημα να αναλάβει και το ρόλο του manager πέρα του μουσικού. Αυτή η μπάντα ξέρει πολύ καλά και από τα δύο!
Η πρώτη νύχτα πέρασε ξένοιαστα και ρομαντικά με τον κόσμο πλέον να έχει ξαπλώσει σε κάθε τετραγωνικό μέτρο της παραλίας του Σχίνου με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης από όσα βίωσαν τη πρώτη μέρα του Under The Sun…
01 Ιουλίου 2018
Tα πούλμαν της πρώτης μέρας παρέμειναν στο χώρο του φεστιβάλ και το camping ΑΛΚΥΟΝΙ ξύπνησε σε μια αλλιώτικη μέρα, με περισσότερο κόσμο από ποτέ. Το μπαρ γέμισε με stonerάδες από τις 11 το πρωί παρακαλώντας για λίγο καφέ αλλά που τέτοια τύχη. Οι ρυθμοί του camping ήταν τελείως διαφορετικοί όλα αυτά τα χρόνια και δυστυχώς ο κόσμος δεν εξυπηρετήθηκε. Το αποτέλεσμα ήταν να πάνε αρκετοί στο cariocas bar πολύ νωρίτερα από την ώρα έναρξης του φεστιβάλ το οποίο είχε βγάλει πλέον και ξαπλώστρες και δεν υπήρχε θέση ούτε για δείγμα.
Ευτυχώς το πρόγραμμα τηρήθηκε και οι Supersoul βάρεσαν τη πρώτη νότα από το μεσημέρι. Ο ήχος και η δυναμική τους ήταν τόσο αξιοπρόσεκτα που δεν δίστασε κανείς να παρατήσει την θάλασσα και να πιάσει κάγκελο. Θα ζητήσω ταπεινά συγνώμη από τις δύο επόμενες μπάντες αλλά η παρέα πεινούσε οπότε είχε έρθει η ώρα να τιμήσουμε τις γύρω ταβέρνες οι οποίες ήταν δυστυχώς ανέτοιμες για τόσο κόσμο και η παραγγελία άργησε αρκετά. Ελπίζω σε κάποιο άλλο παρόμοιο event να ξανασυναντηθούμε με τους Deaf Radio & Breath After Coma.
Σε αρκετά punk κλίμα κινήθηκαν και οι Wish Upon The Star που ομολογώ πως δεν περίμενα να είναι ΤΟΣΟ καλοί live. Με κέρδισαν αμέσως .Ήταν η ένταση που μου έλειπε από το 2ημερο και αρκετά πιο κοντά στα γούστα μου. Η πρώτη μπάντα με mosh pit και η πιο επικίνδυνη να γκρεμίσει τη σκηνή. Ελπίζω να τους ξαναδώ!
Τη βραδιά έκλεισαν οι πανελλαδικός γνωστοί VIC από τα Γιάννενα με το μαγαζί να είναι πλέον sold out όπως και οι μπύρες απ’ το μπαρ! Οι συστάσεις πλέον περισσεύον μιας και μιλάμε για μια μπάντα που έχει φτάσει στα αυτιά όλων ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων. Τα κλαρίνα και ο παραδοσιακός παλμός έκανα τη βραδιά μοναδική. Άψογος ήχος, τέλεια φώτα και αστείρευτη ενέργεια ήταν η τέλεια συνταγή που χρειάστηκε για να μην ξεκολλάει ο κόσμος από τη σκηνή. Το μόνο παράπονο που έχω είναι η καθυστέρηση της μπάντας να βγει στη σκηνή με βάση το πρόγραμμα ενώ από όσο είδα ήταν ήδη στο χώρο του φεστιβάλ από ώρα.
Δυστυχώς ήταν Κυριακή οπότε ο γυρισμός για Αθήνα ήταν μονόδρομος. Αποχαιρέτησα τον ωραίο αυτό χώρο και ελπίζω να έχουμε και sequel.
Εις το επανιδείν!
Μαρίζα “Crash”
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Σακάτης, Ντιάνα Καλημέρη
{galleryLiveReports/2018/UnderTheSun}{/gallery}
