Τρία χρόνια μετά το πετυχημένο “2020”, o Adrian Vandenberg κυκλοφορεί τη νέα δουλειά των Vandenberg έχοντας στο πλευρό του αυτή τη φορά τον Mats Leven πίσω από το μικρόφωνο. Αν με ρωτήσετε, και μόνο με αυτή την αλλαγή, ο δίσκος κερδίζει πόντους αφού καλός και άγιος ο Ronnie Romero (που τραγούδησε στο “2020”) αλλά έχει μεταμορφωθεί σε έναν καλλιτέχνη που πηγαίνει όπου τον φωνάξουν χωρίς καμία διάθεση ελέγχου του υλικού που αναλαμβάνει να ηχογραφήσει. Ο Mats Leven είναι, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, ένας καλύτερος τραγουδιστής και το κυριότερο «δένει» καλύτερα με το στυλ του Adrian ο οποίος για μία ακόμη φορά έχει συνθέσει μερικά πολύ αξιόλογα κομμάτια.
Η καλή μέρα φάνηκε από νωρίς αφού το πρώτο single “House On Fire” ήταν πολύ καλό θυμίζοντας την αισθητική του “2020” και ελαφρώς εκείνη του δεύτερου δίσκου των Vandenberg’s Moonkings. Το ομώνυμο κομμάτι είναι ένας mid-tempo, hard n’ heavy ογκόλιθος που θυμίζει εύκολα κάτι ανάμεσα σε “Last in Line” και “Judgement Day”. O Leven είναι εξαιρετικός ενώ ο Vandenberg έχει ηχογραφήσει μερικά από τα πιο ευφάνταστα solos του. Το κυριότερο όμως είναι ότι σου μένουν οι συνθέσεις ενώ είναι ολοφάνερο ότι έχουν δουλευτεί πολύ στο studio υπό το άγρυπνο βλέμμα του σημαντικού παραγωγού Bob Marlette.
Πιστεύω, χωρίς καν δεύτερη σκέψη, ότι αυτό είναι το καλύτερο album στο οποίο έχει εμπλακεί ο Vandenberg είτε με τους Moonkings είτε μετά την επαναδραστηριοποίηση των Vandenberg. Σε τελική ανάλυση έτσι θα πρέπει να ακούγεται το ευρωπαικό hard rock το οποίο έχει σαν βασική του επιρροή, φυσικά, τους ανυπέρβλητους Whitesnake. To “Sin” είναι σίγουρα μέσα στην πεντάδα των καλύτερων hard rock δίσκων για το 2023.
Highlight: Το εξώφυλλο παραπέμπει στο κλασικό “Heading For A Storm” μόνο που τώρα οι 3 καρχαρίες κινούνται ανάμεσα σε ουρανοξύστες και όχι στον αυτοκινητόδρομο.
