Δε θα αποκαλούσα το όγδοο studio album των Ολλανδών, πολυαναμενόμενο. Έχοντας κυκλοφορήσει τέσσερα τραγούδια σε single και ένα σε E.P., το προηγούμενο διάστημα, είχα μια αρκετά καλή εικόνα για το πως θα ήταν το “Bleed Out”. Οι Within Temptation μας είχαν προειδοποιήσει για το τι έρχεται με τα “Bleed Out”, “Ritual”, “The Purge”, “Don’t Pray For Me” και “Entertain You”. Δύο δε από τα παραπάνω, μας τα είχαν παρουσιάσει ζωντανά στην περσινή τους περιοδεία. Περίμενα φυσικά να το ακούσω ολοκληρωμένο και μάλιστα με μεγάλη εξ’ αρχής ικανοποίηση, αφού τα δείγματα ήταν άκρως θετικά και η ικανοποίηση αυτή έγινε μεγαλύτερη όταν διαπίστωσα ότι και τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν εξίσου πολύ καλά και κρατούσα στα χέρια μου ένα δίσκο με έντεκα εξαιρετικά και πολύ δεμένα μεταξύ τους τραγούδια. Για κάποιο λόγο, ακούγοντας τα όλα μαζί στη σειρά, μου φάνηκαν ακόμα καλύτερα.
Το “Resist” με είχε απογοητεύσει είναι η αλήθεια, το βρήκα αρκετά ανέμπνευστο με 2-3 εξαιρέσεις. Στο “Bleed Out”, αν και η παραγωγή είναι στο ίδιο ύφος, οι συνθέσεις είναι πολύ καλύτερες από κάθε άποψη. Είναι αρκετά επιθετικές, groovάτες, οι μελωδίες εξαιρετικές, ενώ όλα σχεδόν τα κομμάτια έχουν το χαρακτηριστικό του hit. Θεωρώ το “The Purge” την κορυφαία στιγμή του album και που θα μείνει ένα κλασσικό, μεταξύ τόσων άλλων, κομμάτι, όπως και τα “We Go To War”, “Don’t Pray For Me” και όχι μόνο. Είναι τέτοια η “κατασκευή” του “Bleed Out” που επιτρέπει στον ακροατή να έχει τα δικά του αγαπημένα τραγούδια, περισσότερο από ότι στα περισσότερα album που κυκλοφορούν κάθε μέρα.
Στον καινούργιο τους δίσκο, οι Within Temptation δεν κόβουν τη συνήθεια των guest από “ξένα” χωράφια. Αυτή τη φορά οι Γερμανοί metalcores Annisokay, συνοδεύουν το συγκρότημα στο “Shed My Skin” με το αποτέλεσμα να είναι πραγματικά πολύ καλό. Το δε κλείσιμο του album με το “Entertain You”, αφήνει ένα συναίσθημα νίκης, σε απάντηση στο “We Go To War”, που το ανοίγει.
Ο κυριότερος λόγος που λάτρεψα το “Bleed Out” είναι το ότι με ηρέμησε ως προς τη συνέχεια της πορείας της μπάντας, αφού αυτός ο νέος ήχος που ξεκίνησε με το “Resist” με είχε κάνει να νοιώθω ότι με ζώνουν τα φίδια. Είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς και σίγουρα θα βρίσκεται πολύ ψηλά στο playlist που θα μου ζητήσει η αρχισυνταξία κάπου προς τα τέλη Δεκεμβρίου.
