Ξέρετε φαντάζομαι πως είναι να περιμένεις την καινούργια κυκλοφορία από μια απ’ τις αγαπημένες σου μπάντες. Έτσι ακριβώς περίμενα το “Resist” από τις αρχές του περασμένου φθινοπώρου. Το “The Reckoning” που παρουσίασαν αρχικά οι Ολλανδοί σε ένα lyric video με προβλημάτισε, ενώ την κρυάδα την έφαγα βλέποντας τους ζωντανά στο Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο. Η εμφάνιση ήταν παραπάνω από εξαιρετική, με τα πέντε κομμάτια όμως που έπαιξαν από το νέο album, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
Το “Resist” είναι δυστυχώς ό,τι χειρότερο έχουν παρουσιάσει μέχρι σήμερα οι Within Temptation. Όλα σχεδόν τα κομμάτια του album εμπεριέχουν δύο βασικά στοιχεία. Το ένα είναι η αρκετά pop παραγωγή κάτι που προσωπικά δε με ενοχλεί ιδιαίτερα, όπως επίσης και το δεύτερο που αφορά μια live αισθητική που δίνει το συγκρότημα στα τραγούδια του και πιστεύω ότι από εδώ ξεκινάει το πρόβλημα αφού φαίνεται να έχουν θυσιαστεί οι μελωδίες στο βωμό του live performance και ακούγονται λες και ανά πάσα στιγμή θα πάρει το λόγο το κοινό. Ρίχνοντας εκεί το βάρος, το album πονάει πολύ από συνθετικής πλευράς και δε θέλω να πιστεύω ότι ένα σχήμα αυτού του διαμετρήματος και τεράστιας ποιότητας, παρουσίασε μια δουλειά γραμμένη στο πόδι, αντίθετα με την ηχογράφηση όπου εκεί ο βαθμός αγγίζει το άριστα. Πιθανόν και η solo κυκλοφορία της Sharon (My Indigo) λίγο πιο πριν, να έπαιξε το ρόλο της ως προς την κατεύθυνση που δόθηκε σ’ αυτό το δίσκο κι αν συμβαίνει αυτό, σίγουρα δεν είναι καλό. (Το “My Indigo” παρεμπιπτόντως είναι μια χαρά album)
Το “Resist” είναι ένα πολύ μέτριο album στα όρια του να χαρακτηριστεί κακό. Μετά βίας διασώζονται τα “Raise Your Banner” και “Supernova” αλλά εδώ μιλάμε για τους Within Temptation! Θέλω να πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πείραμα που δε θα επαναληφθεί και που απ’ ό,τι καταλαβαίνω, θα ταρακουνήσει το συγκρότημα που μέχρι σήμερα είχε να παρουσιάσει μόνο πολύ καλές δουλειές.
