Albert Bouchard, ιδρυτικό μέλος των Blue Öyster Cult, μέλος των Blue Coup και Brain Surgeons, σόλο καλλιτέχνης, καθηγητής σε σχολείο, ντράμερ, κιθαρίστας, τραγουδιστής… μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, με την οποία είχαμε την τύχη να συνομιλήσουμε σχετικά με ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία του rock, το άλμπουμ “Imaginos”, το πρώτο σόλο άλμπουμ του Albert, το οποίο όμως κυκλοφόρησε σαν Blue Öyster Cult το 1988, επτά χρόνια αφότου είχε εγκαταλείψει το συγκρότημα. 22 χρόνια μετά το κυκλοφορεί με ενορχήστρωση που δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα το άλμπουμ του πρώην συγκροτήματός του, αλλά και τα demos που είχε ηχογραφήσει ο ίδιος. Αφεθείτε στη διήγηση, τη μαγεία του μυστηρίου, του αποκρυφισμού και της φαντασίας, που πάντα έπαιζε και παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στη μουσική των Blue Öyster Cult, μεγάλος μέρος της οποίας ήταν ανέκαθεν ο Albert… η ιστορία ξεκινάει από την Ελλάδα, μιλάμε για τους λόγους που τον οδήγησαν να βγάλει το άλμπουμ “Re-Imaginos” τώρα, τις ενορχηστρώσεις, την αντίδραση του όταν άκουσε το “Imaginos” και άλλα πολλά, τα οποία μπορείτε να δείτε στο βίντεο που ακολουθεί και να διαβάσετε στο κείμενο. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τη διαμονή σου στην Ελλάδα όταν ήσουν μικρός;
Albert Bouchard: Όταν ήμουν 5 χρονών έζησα στην Ελλάδα για ένα χρόνο. Ο πατέρας μου δούλευε στο Voice Of America. Βασικά, ήταν μια προπαγάνδα που μετέδιδε jazz και αμερικάνικη κωμωδία στη Ρωσία για να δείξει στους Ρώσους πόσο καλά περνούσε ο κόσμος στην Αμερική. Μείναμε για μια εβδομάδα ή κάτι τέτοιο μπορεί και λιγότερο στην Αθήνα… Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ζούσα σε ένα ψηλό κτίριο και είχαμε ένα μπαλκόνι, Μπορούσα να βγω έξω και να κοιτάξω τον δρόμο… Και ήταν φυσικά η πρώτη μεγάλη πόλη που βρισκόμουν εκτός από τη Βοστώνη.
Και μετά ταξιδέψαμε… φάνηκε πως ήταν μακρύς ο δρόμος, μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Και μείναμε για έναν χρόνο εκεί. Και ήταν μια εμπειρία… Θυμάμαι ότι οδηγήσαμε μέχρι την Τουρκία μια μέρα… Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε στην Τουρκία. Και γυρίσαμε πίσω για το δείπνο!
Οι γονείς μου μου είχαν πει ότι μιλούσα Ελληνικά. Δεν το θυμάμαι αυτό… Όταν γύρισα πίσω θυμόμουν μόνο μια λέξη… Αλλά ήταν μια σημαντική λέξη… Γάλα.
Είχα ένα σωρό Έλληνες φίλους… έκανα παρέα με τα παιδιά της γειτονιάς. Είχα γιορτάσει και τα γενέθλιά μου εκεί. Και πήρα όλα αυτά τα παιχνίδια. Και άρχιζα να τα χαρίζω στους Έλληνες φίλους μου γιατί εκείνοι δεν είχαν παιχνίδια. Και φυσικά οι γονείς μου ήταν έξαλλοι. «Μάθε την αξία των πραγμάτων» φώναζαν, «ναι την ξέρω, αλλά αυτό κάνει τους φίλους μου χαρούμενους και αυτό είναι σημαντικό για μένα», είπα. Αφού έπαιξα μαζί τους για λίγο δεν με ένοιαζε να τα χαρίσω…
Έχω μια βαθιά συμπάθεια για την Ελλάδα. Όχι μόνο επειδή έζησα εκεί αλλά επειδή χρωστάμε τόσα πολλά πράγματα στους αρχαίους Έλληνες. Κάποιος με είχε ρωτήσει με ποιον θα ήθελα να έχω δειπνήσει μαζί; Και είχα πει με τον Χριστό, αλλά μετά είπα όχι… Ξέρεις κάτι; θα ήθελα να δειπνήσω με τον Πυθαγόρα. Αυτό θα ήταν φανταστικό. Θα έπρεπε να είναι δείπνο για χορτοφάγους, γιατί ήταν χορτοφάγος. Και όχι φασόλια.
Rockpages.gr: Γιατί αποφάσισες να κυκλοφορήσεις το “Re-Imaginos” τώρα;
Υπήρξαν αρκετοί παράγοντες. Και ένας από τους πιο σημαντικούς ήταν πως είχα αρχίσει να λαμβάνω e-mail από οπαδούς που μου έλεγαν «άκουσα τα demos σου, είναι καταπληκτικά»… «πότε θα το κυκλοφορήσεις;» «Μπορείς να μιλήσεις με τη δισκογραφική εταιρεία να το κυκλοφορήσει επίσημα;» Γιατί αυτά τα demos τα rough mix του άλμπουμ που είχα σε κασέτες ήταν πολύ ακατέργαστα και πολύ βασικά…
Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν κυκλοφόρησαν το box set για τα 40 χρόνια, ρώτησα τον μάνατζερ αν μπορούσε να ρωτήσει τη δισκογραφική εταιρεία για να κάνει remix την δική μου εκδοχή του άλμπουμ. Έλαβα την απάντηση από τη δισκογραφική εταιρεία πως… Εκείνο το άλμπουμ ήταν το χειρότερο σε πωλήσεις από όλα τα άλμπουμ των Blue Öyster Cult. Χειρότερο από το “Club Ninja”… Χειρότερο από το πρώτο άλμπουμ… Οπότε δεν έβλεπαν κάποιο νόημα για να το κάνουν αυτό. Αυτό που δε ήξερα ήταν πως δεν είχαν καν τις κασέτες για να το κάνουν, οπότε πρακτικά, ήταν αδύνατον. Ο Sandy Pearlman είχε πάρει όλες τις κασέτες.
Πέρσι το Σεπτέμβριο – κάθε μήνα έχω ένα ραδιοφωνικό show στο ιντερνετικό ραδιόφωνο του γιου μου- αρχίσαμε να παίζουμε ζωντανά, αντί να βάζουμε δίσκους, εγώ και ο μπασίστας μου, ο David Hirschberg. Όποτε παίζαμε ένα τραγούδι από το “Imaginos”, ο κόσμος τρελαινόταν γιατί αυτά τα τραγούδια δεν είχαν ξαναπαιχτεί ποτέ ζωντανά. Εκτός από νομίζω μόνο ένα. Το “I Am The One You Warned Me Of”. Είχα δει ότι το είχαν παίξει ζωντανά σε κασέτες, από τότε που είχαν παίξει στην Ελλάδα.
Αποφάσισα λοιπόν να μάθουμε όλα τα τραγούδια του “Imaginos” και μέχρι τότε είχαμε μαζευτεί περισσότεροι από εμένα και τον David Hirschberg … Έτσι, άρχισα να φτιάχνω demos για τη μπάντα. Τα έβαζα στο Dropbox ώστε να μπορούν να τα κατεβάσουν και να τα βάλουν στο τηλέφωνό τους ή όπου αλλού ήθελαν και να τα ακούσουν για να κάνουν εξάσκηση.
Κατά τα μέσα Φεβρουαρίου είπα να μπούμε σε ένα στούντιο, να τα ηχογραφήσουμε και να κυκλοφορήσουμε το δικό μας “Imaginos”. Φυσικά, δεν περίμενα ότι θα προλαβαίναμε να το ολοκληρώσουμε και τόσο σύντομα, γιατί έχω άλλο ένα γκρουπ με τον αδερφό μου που λέγεται Blue Coupe, με το οποίο θα βγαίναμε σε περιοδεία τον Μάιο. Οπότε, θα δουλεύαμε το υλικό για το “Imaginos” μέχρι να μπορέσουμε να φύγουμε.
Κατά το τέλος του Φεβρουαρίου η περιοδεία αναβλήθηκε, ενώ δεν μπορούσα να έχω ούτε καν τη μπάντα στο σπίτι μου γιατί ήμασταν σε καραντίνα. Έτσι λοιπόν, άρχισα να ηχογραφώ όλα τα τραγούδια μόνος μου. Αντικατέστησα τα τύμπανα του demo με τα δικά μου, έπαιξα ρυθμικές κιθάρες και συναρμολόγησα όλα τα τραγούδια ως ένα βαθμό. Όταν ξεκίνησαν να ανοίγουν όλα πάλι είχαν τον μπασίστα, τον David Hirschberg σπίτι μου και έπαιξε μπάσο και τραγούδησε δεύτερα φωνητικά σε όλα τα τραγούδια. Πριν την καραντίνα, ο Mookie Thomas είχε παίξει πλήκτρα σε ένα τραγούδι και είχε τραγουδήσει δεύτερα φωνητικά σε τέσσερα τραγούδια.
Μετά, ήταν θέμα να στείλουμε τα βασικά tracks στους υπόλοιπους συντελεστές για να προσθέσουν τα μέρη τους. Είχα τον αδερφό μου τον Joe (ΣΣ: Joe Bouchard, μπασίστας, αυθεντικό μέλος των Blue Öyster Cult) να παίζει τρομπέτα σε μερικά τραγούδια… Είχα έναν βιολιστή Southern Rock που έπαιξε σε κάποια κομμάτια, τον R.J. Ronquillo, έναν εξαιρετικό αστέρα του ίντερνετ που έπαιξε ηλεκτρική lead κιθάρα σε τέσσερα κομμάτια. Εγώ έπαιξα ηλεκτρική lead κιθάρα σε τέσσερα κομμάτια… O Ross The Boss από τους Dictators Έπαιξε ηλεκτρική lead σε ένα τραγούδι… Ο Jack Rigg, που συμμετείχε και στο αυθεντικό “Imaginos”, έπαιξε lead σε ένα τραγούδι. Και ένας οπαδός μου που μου έλεγε να ηχογραφήσω μια βερσιόν του “The Girl That Love Made Blind” έπαιξε κιθάρα σε ένα κομμάτι. Και τέλος, ο γιος μου ο Ace, παίζει πλήκτρα σε τρία κομμάτια. Κι εγώ έπαιξα πλήκτρα στο υπόλοιπο.
Rockpages.gr: Γιατί οι ενορχηστρώσεις είναι τόσο διαφορετικές από την έκδοση των Blue Öyster Cult, αλλά και από τα δικά σου demo;
Albert Bouchard: Ουσιαστικά, οι νέες ενορχηστρώσεις που έχω κάνει είναι ακριβώς έτσι όπως το ήθελε ο Sandy… Από την αρχή. Μου είχε πει πως ήθελε να είναι η εισαγωγή, τα παλαμάκια, οι αρμονίες και όλα αυτά… Ήθελες να μάθεις γιατί το κάνω αυτό; Γιατί ήθελα να αποδώσω φόρο τιμής στην ιδιοφυΐα του Sandy Pearlman. Ήταν μια πραγματική ιδιοφυΐα. Κι αν το ακούσεις αυτό (το “Re-Imaginos), ειδικά με τον τρόπο που το παρουσιάζω, είναι όπως το ήθελε εκείνος. Σαν ένα παραδοσιακό τραγούδι, σαν κάποιου είδους παραμύθι, σαν ένα τραγούδι που το λες στην κατασκήνωση γύρω από τη φωτιά. Έτσι μου το σύστησε, σαν μια ιστορία προτού καν μπουν οι στίχοι. Σαν να κάθεσαι με μερικά κεριά μαζί με μια παρέα μαστουρωμένους χίπηδες. Το 1967, ήταν η πρώτη φορά που άκουσα την ιστορία. Αλλά, δεν είχε στίχους, οι οποίοι έρχονταν κομμάτι κομμάτι… Νομίζω πως το τελευταίο κομμάτι που μου έδωσε ήταν το “Les Invisibles”. Αλλά, υποτίθεται πως όλα ήταν μέρος του. Ακόμα και κάτι σαν… Το “Workshop Of The Telescopes” ή το “OD’d On Life”. Είχαν όλα τους στοιχεία του “Imaginos”.
Rockpages.gr: Σχεδιάζεις να κυκλοφορήσεις την τριλογία του “Imaginos”;
Albert Bouchard: Ναι. Όταν το έκανα ο κόσμος με ρωτούσε: «θα κάνεις την τριλογία»; «Δεν ξέρω, θα δούμε», απαντούσα εγώ. Αν ανταποκριθεί ο κόσμος και αξίζει τον κόπο… Γιατί κοστίζει λεφτά για να τα κάνεις όλα αυτά. Και το να κάνω αυτό που κάνω τώρα, του να δίνω συνεντεύξεις και να του δίνω δημοσιότητα κι αυτό επίσης μου κοστίζει λεφτά. Αλλά, χαίρομαι που το κάνω. Είναι η πρώτη ευκαιρία που είχα για να κάνω κάτι τέτοιο από όταν ήμουν στους Blue Öyster Cult. Που ήταν πριν από 30 χρόνια.
Σχεδιάζω να έχω όλα τα μέλη των Blue Öyster Cult στην ηχογράφηση. Όλους τους… Αν το δούμε έτσι, εγώ έπαιξα στο δίσκο τους. Δεν τους ζήτησα λεφτά, δεν ζήτησα καν credit. Οπότε, πιστεύω ότι μου χρωστάνε. Αυτή τη φορά πραγματικά μου χρωστάνε!
Το επόμενο μέρος θα έχει τις δικές μου εκδοχές, ή εκδοχές των Blue Öyster Cult, αλλά νέες εκτελέσεις τραγουδιών που έχουν ηχογραφηθεί ήδη. Θα μπορούσα να κάνω ολόκληρο το δεύτερο μέρος απλά και μόνο με πράγματα που έχουν ήδη ηχογραφηθεί αλλά, θα έχω και 3 κομμάτια που είχε γράψει ο Sandy γι’ αυτό, που επίσης θα ηχογραφήσω.
Rockpages.gr: Πως αισθάνθηκες όταν οι Blue Öyster Cult έπαιξαν στην Ελλάδα για πρώτη φορά;
Albert Bouchard: Τότε που έκαναν την ελληνική περιοδεία το 1988 (ΣΣ ήταν το 1987) ήταν μια πολύ μεγάλη απογοήτευση για μένα. Γιατί, έζησα για λίγο στην Ελλάδα και οι Blue Öyster Cult θα έκαναν την πρώτη τους ελληνική περιοδεία. Και το “Imaginos” είχε κυκλοφορήσει σαν άλμπουμ των Blue Öyster Cult οπότε τους τηλεφώνησα και τους είπα: «Ακούστε, πρέπει να ξέρω ποια πτήση θα πάρουμε, γιατί πρέπει να ανανεώσω το διαβατήριο μου. Δεν είμαι έτοιμος, έχει λήξει το διαβατήριό μου». Και μου είπαν: «Ω, δεν θα έρθεις. Δεν το ήξερες; Έχουμε άλλο ντράμερ”. Και λέω «τι; μα αφού μόλις βγάλατε τον δίσκο μου». Μου είπαν, «παρακαλώ». Χαχαχα “Εμείς σου κάναμε χάρη, ξέρεις” “δεν μας κάνεις εσύ την χάρη, εμείς σου κάνουμε χάρη. Μας έπεισε ο Sandy». Και εγώ τους είπα «μα, δεν ξέρετε τα ακόρντα, δεν ξέρετε τα τραγούδια. Μπορώ να σας τα μάθω». Και είπαν «μπα, όχι. Απλά θα κάνουμε αυτή την περιοδεία, ήδη δεν πουλάει και τόσο». Οπότε, αυτό ήταν το λυπηρό της υπόθεσης. Κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ήμουν θυμωμένος μαζί τους που το έκαναν.
Εγώ νόμιζα ότι θα επέστρεφα στο συγκρότημα για να προωθήσουμε το δίσκο. Γιατί παρόλο που έκαναν overdub τις φωνές τους στο άλμπουμ εγώ ακόμα τραγουδούσα σε κάποια από τα τραγούδια.
Rockpages.gr: Πως ένιωσες την πρώτη φορά που άκουσες το “Imaginos”;
Albert Bouchard: Πρέπει να είμαι ειλικρινής… Έκλαψα… Ήμουν τόσο απογοητευμένος. Ήμουν απογοητευμένος για τα πάντα. Πρώτα απ’ όλα, όταν ξεκινήσαμε ο Sandy κι εγώ θα ήμασταν συμπαραγωγοί. Και τώρα με υποβίβασε σε βοηθό παραγωγής. Τι Διάολο είναι αυτό; Και οι δυο είχαμε την ίδιο μερίδιο συμμετοχής. Δούλεψε σκληρά εκείνος, δούλεψα σκληρά κι εγώ… Μου φαίνεται ότι θα έπρεπε να είναι ένας ίσος συνεταιρισμός. Αλλά, κατά κάποιο τρόπο αποφάσισε ότι έπρεπε να σώσει το δίσκο πείθοντας τους Blue Öyster Cult να τον κάνουν, οπότε η συμφωνία άλλαξε. Είχα θυμώσει με τον Sandy, σιχαινόμουν το πως είχαν βάλει τα credits. Το έκαναν να μοιάζει σαν η αυθεντική μπάντα να μην είχε κάνει και πολλά και ότι τα είχαν κάνει όλα οι Blue Öyster Cult. Ρώτησα τον Donald, «έπαιξες καθόλου κιθάρα σε αυτό; Εκτός από το “Gil Blanco County” που άφησαν απ’ έξω;» Γιατί παίζει lead κιθάρα στο “Gil Blanco County” στη δική μου εκδοχή, αλλά δεν υπάρχει στη δική τους. Μου είπε «ναι, έπαιξα σε όλα τα κομμάτια, αλλά δεν χρησιμοποίησαν τίποτα». Ήταν τσαντισμένος… Αλλά εκείνοι χρησιμοποίησαν ό,τι υπήρχε ήδη. Και είχε μερικούς πολύ καλούς κιθαρίστες: τον Marc Biedermann, τον Robby Krieger, τον Aldo Nova, τον Joe Satriani, τον Phil Grande, μάλλον δεν τον έχεις ξανακούσει αλλά ήταν μια ταλεντάρα στην κιθάρα Νεοϋορκέζος. Οπότε είχε μπόλικες κιθάρες και δεν χρειαζόντουσαν περισσότερες. Είχαν ήδη ένα τοίχο από ήχο…
Rockpages.gr: Πως σου φάνηκε το “The Symbol Remains”;
Albert Bouchard: Το λατρεύω… Δεν μπορώ να πω ότι λατρεύω το κάθε τραγούδι. Αλλά, υπάρχουν 4 ή 5 πολύ δυνατά κομμάτια, καλύτερα από ό,τι έκαναν από τότε που ήμουν στη μπάντα. Άκουγα το “Fire Of Unknown Origin” σήμερα το πρωί… Έχω μια εκπομπή σήμερα το βράδυ αλλά, δεν θα παίξω ζωντανά, απλά θα βάλω μουσική. Και βασικά αυτό που θέλω να κάνω είναι να συγκρίνω και να αντιπαραβάλλω το νέο τους άλμπουμ με κάποια από τα παλιότερα. Όταν άκουσα το “Florida Man” σκέφτηκα «ω, αυτό μοιάζει με το “Harvest Moon». Κι έτσι, άκουσα το «Harvest Moon»… Και σκέφτηκα πως ναι, μοιάζει πολύ με το «Harvest Moon». Είναι η ίδια μελωδία.
Rockpages.gr: Ποιο σου αρέσει πιο πολύ από τα δύο; Το “Florida Man”, ή το “Harvest Moon”;
Albert Bouchard: Το “Florida Man”.
Rockpages.gr: Γιατί οι Blue Öyster Cult δεν είχαν ακόμα μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία από αυτή που είχαν;
Albert Bouchard: Σίγουρα, το αποτέλεσμα στις ηχογραφήσεις που έβγαζαν αλλοιώθηκε λίγο όσο δεν ήμουν εκεί. Εγώ ήμουν εκείνος που είχε ψύχωση με τα τραγούδια. Κι αυτός είναι και ο λόγος που το όνομά μου είναι σε τόσα πολλά. Γιατί γράφαμε ένα κομμάτι και αν υπήρχε πρόβλημα εγώ θα το έφτιαχνα. Πάντα θα το έφτιαχνα. Καμιά φορά ήταν απλά θέμα του να αλλάξεις τα μέρη κάποιου, ή να αλλάξεις κάτι που έκανα εγώ… Αλλά, τις πιο πολλές φορές η μουσική έπρεπε να ξαναγραφτεί με διαφορετικό τρόπο, ώστε να το κάνει να λειτουργεί καλύτερα. Οπότε, δεν είχαν κάποιον που να το κάνει αυτό. Εγώ ήμουν αυτός που το έκανε. Όταν πήραν τον Rick Downey, ήταν ένας καλός ντράμερ, αλλά δεν ήξερε τίποτα σχετικά με το πως κάνεις άλμπουμ ή να γράφει τραγούδια. Οπότε, αυτό ήταν ένα μειονέκτημα για εκείνους. Ίσως, αν δεν είχαμε ακολουθήσει ξεχωριστούς δρόμους κι αν δεν υπήρχε όση πικρία υπήρχε θα μπορούσαν να μου ζητήσουν να τους βοηθήσω. Και θα το έκανα ευχαρίστως. Ήθελαν να δουν πως θα τα καταφέρουν χωρίς εμένα και το είδαν.
Και τώρα έχουν τον Richie Castellano, που είναι ακριβώς σαν κι εμένα. Εννοώ πως είναι ένας τύπος που δεν σταματάει ποτέ. Ό,τι κι αν συμβεί. Ένα πρόβλημα; θα το λύσει. Οπότε έχουν τον καινούριο Albert Bouchard τους και το όνομά του είναι Richie Castellano. Και πιθανότατα θα υπάρχει για πολύ περισσότερο από εμένα.
Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από όταν γράφατε το “Astronomy” με τον Joe;
Albert Bouchard: Ο Sandy έγραψε τους στίχους το 1972. Τότε, στις πρώτες μέρες. Αλλά, κανείς μας δεν είχε ιδέα. Είχαμε ήδη τόσα πολλά άλλα κομμάτια για να δουλέψουμε, οπότε για ένα διάστημα απλά καθόταν. Τότε, είχαμε ένα σπίτι στο Eaton’s Neck και ο Joe περπατούσε στην παραλία και του ήρθε μια ιδέα για την αρχική μελωδία και το έπαιξε στη μπάντα και στον Sandy. Και ο Sandy ήταν λίγο θυμωμένος, γιατί ο Joe είχε αφήσει εκτός τους μισούς στίχους. Έχει πολλά λόγια αυτό το τραγούδι! Οπότε, ο Joe πήρε εκείνο το κομμάτι που τον εξέφραζε περισσότερο. Και άφησε εκτός όλα τα υπόλοιπα.
Πέρασε λοιπόν ένας χρόνος κι εγώ ήμουν στο σπίτι που νοίκιαζε ο Eric Bloom και γινόταν το σπίτι του συγκροτήματος. Εκεί κάναμε πρόβες, στο υπόγειο. Εγώ είχα χωρίσει με τη γυναίκα μου και δεν είχα που να μείνω. Ο Eric μου είπε «έλα στο σπίτι, μπορείς να μείνεις εκεί που κάνουμε πρόβες». Τον ευχαρίστησα. Ήμουν λοιπόν στο σπίτι της μπάντας και δεν ήταν κανείς εκεί, ο Eric είχε βγει ραντεβού με τη γυναίκα που μετά έγινε η σύζυγός του. Είχε βγει με εκείνη κι έτσι ήμουν ολομόναχος στο σπίτι, εκείνος δεν θα επέστρεφε. Τότε είχα αρχίσει να βγαίνω με μια κοπέλα από το Chicago. Έτσι, την σκεφτόμουν κι άρχισα να παίζω λίγο στο πιάνο και έπαιξα αυτό (τραγουδάει τη μελωδία)… «Ω, αυτό ακούγεται σαν κι εκείνη», σκέφτηκα. Αναρωτήθηκα λοιπόν εάν αυτό θα λειτουργούσε στο τραγούδι του Joe. Έτσι λοιπόν, το τραγούδησα και έφτασα στο άλλο σημείο ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη στροφή και άρχισα να παίζω το riff και σκέφτηκα πως ήταν καλό. Τότε σκέφτηκα πως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτές τις αλλαγές που είχα βάλει εκεί. (Τραγουδάει τη μελωδία) Τότε νόμιζα ότι ήταν τρομερές αλλά είναι πολύ συνηθισμένες τώρα πια, γιατί όλοι τις χρησιμοποιούν. Τότε, πήρα τους άλλους στίχους που δεν είχε χρησιμοποιήσει και έγραψα το μεσαίο μέρος, το οποίο όλοι το κάνουν λάθος.
Δεν θέλω να το αναλύσω πολύ, αλλά ο Eric το τραγούδησε λάθος στην αυθεντική ηχογράφηση και ο Sandy του έλεγε, «έπρεπε να τραγουδήσεις “four doors at the four winds bar” κι ο Eric άρχισε να το τραγουδάει έτσι live, αλλά ήταν “four winds…” στην αυθεντική ηχογράφηση κι όταν το ηχογράφησαν οι Metallica, ο James τραγουδάει “four winds” αντί για “four doors”.Όταν έκανα τη δική μου εκδοχή και την άκουσε ο Joe μου λέει « το ξέρεις ότι λες τους στίχους λάθος έτσι;» Όχι, σωστά τους τραγουδάω. Αυτό είναι που ήθελε ο Sandy.
