Θα μπορούσαν άνετα πιστεύω, να είναι οι Motley Crue του σήμερα. Αν οι καιροί, οι συνθήκες και κυρίως η μουσική βιομηχανία το επέτρεπαν, οι Buckcherry θα ήταν πολύ ψηλά τόσο σε νούμερα όσο και σε δημοτικότητα. Μουσικά, δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν. Έχοντας πρόσφατα δε γνωρίσει προσωπικά τον Josh Todd, σας λέω ότι το γενικό προφίλ του και αυτό που αποπνέει προς τα έξω δεν έχει και τις φοβερές διαφορές μ’ αυτό του Nikki Sixx.
Η μουσική βιομηχανία από την άλλη πλευρά, δεν θέλει άλλους Motley Crue όπως δε θέλει κι άλλους Rolling Stones, άλλους Black Sabbath, άλλους Iron Maiden, άλλους Metallica, δεν θέλει δηλαδή άλλα μεγάλα σχήματα που θα τα πληρώνει για σαράντα χρόνια. Αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας κάθε φορά που λέμε ότι σήμερα δε βγαίνουν μεγάλα συγκροτήματα.
Το “Confessions” λοιπόν είναι το νέο βήμα των Buckcherry και είναι ένα ακόμα προς τα πάνω. Συνθετικά είναι ίσως το καλύτερο τους. Ο Todd το χαρακτήρισε concept, ίσως κατά μία έννοια είναι, το…ξέρει άλλωστε λίγο καλύτερα. Μέσα σ’ αυτό θα βρούμε όλα σχεδόν αυτά που ζητάει ν’ ακούσει κάποιος φίλος του Αμερικάνικου dirty rock and roll. Είναι album με διαφορετικές ταχύτητες και ροή που μπαλαντζάρει αρκετά. Αυτό που πραγματικά ξεσηκώνει στο “Confessions” είναι οι “αλήτικες” μελωδίες που είναι άριστα δεμένες με τα εξαιρετικά αλλά και…πανβρώμικα riff.
Το “Confessions” είναι ένα album για πολλά singles (ειδικότητα των Buckcherry) κι αυτό από μόνο του, λέει ότι οι Αμερικανοί πλέον είναι μπάντα κορυφής.
Αξίζει να δείτε το video clip του “Gluttony” και πρώτου single του album, είναι απίστευτο αλλά και ακραίο ταυτόχρονα.
