Είναι γνωστό πως ο άνθρωπος δημιούργησε μουσική από τις απαρχές του κόσμου τούτου και έκτοτε την είχε μαζί του γιατί ήταν αυτή που όχι μόνο τον έφερνε κοντά σε άλλους ανθρώπους αλλά και αυτή που έπαιζε ρόλο στην ηρεμία του μυαλού, ένας άμεσος τρόπος αποβολής του άγχους αλλά ακόμα και εκτόνωσης, ένα μαγικό φάρμακο για όλα και όλους…
Οι CHURCH OF THE SEA κοιτάνε προς στο βάθος της θάλασσας, στο σκοτάδι που κρύβει αυτά που φοβόμαστε και το ντύνουν όλο αυτό με υπέροχες μελωδίες και ένα ύφος που οι ίδιοι ονομάζουν doomgaze. Με αφορμή το καταπληκτικό ντεμπούτο άλμπουμ “Odalisque” ο Kωνσταντίνος Mindcrimek Βλάχος τους κάλεσε στο SOUNDS OF DECAY RADIOSHOW στο darkwaveradio.net (Δευτέρες 21.00-22.30) και συνομίλησε με την Ειρήνη Αργύρη (φωνητικά) και τον Αλέξανδρο Δαρμή (synths/samples). Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μεγάλο μέρος της κουβέντας που έγινε…
Rockpages.gr: Μιας και τα τρία μέλη των Church Of The Sea ήταν πριν στους Lower Cut ας ξεκινήσουμε από εκεί. Πώς είχε προκύψει η τότε ανάγκη να σχηματίσετε το συγκρότημα;
Αλέξανδρος: Με πας ένα ταξίδι πολύ πίσω, ήταν από το 2009 μέχρι το 2015, είχαμε βρεθεί κάποιοι φίλοι, μέσω αγγελιών επί των πλείστων, θέλαμε να φτιάξουμε ένα σχήμα λίγο pop, λίγο shoegaze και το οποίο αρχικά είχε ανδρικά φωνητικά και η Ειρήνη ήρθε σε δεύτερο χρόνο. Βγάλαμε δυο δίσκους, το σχήμα έκανε τον κύκλο του, κάποια μέλη έπρεπε να φύγουν εκτός Αθηνών, ήρθε η παύση και ουσιαστικά είχαμε μείνει εγώ, η Ειρήνη και ο Βαγγέλης στις κιθάρες.
Rockpages.gr: Ήταν το πρώτο σχήμα για όλους σας;
Αλέξανδρος: Εγώ είχα παίξει σε αρκετά σχήματα πριν, είχαμε συνεργαστεί με τον Βαγγέλη λίγο, αυτός πήγες πρώτος στους Lower Cut και επειδή ήθελαν πληκτρά μου είπαν και μένα. Κάποια μέλη είχαν λιγότερες εμπειρίες, κάποια περισσότερες, σαν μέσο όρο ας πούμε πως είμασταν πρωτάρηδες
Rockpages.gr: Το 2019 κυκλοφορεί το ep “Anywhere But Desert” των Church Of The Sea. H ιδέα μπήκε πιο πριν;
Ειρήνη: Το 2015 έγινε η παύση και μετά αρχίσαμε να συζητάμε τι θέλουμε να κάνουμε. Νομίζω το 2019 βγήκε στη δημοσιότητα το υλικό αλλά ήταν κάτι που κάπως το δουλεύαμε πριν, από το 2016. Βγήκε σαν φυσιολογική εξέλιξη διότι κάπως παίζαμε, είχαμε μια εικόνα στο που θα θέλαμε να πάμε στο αισθητικό κομμάτι γιατί μετά από τόσα χρόνια ο άνθρωπος εξελίσσεται, η αισθητική του εξελίσσεται, θέλει να εκφράσει και άλλα πράγματα, είναι σε άλλη φάση και κάπως έτσι βγήκε το EP.
Rockpages.gr: Βρίσκουμε εκεί ιδέες που υπήρχαν ήδη από το προηγούμενο σχήμα;
Αλέξανδρος: Δε θα το έλεγα, στους Lower Cut ξεκινήσαμε σε πιο pop ύφος και το Ocean ήταν κάπως πιο τραχύς και σκοτεινός δίσκος, υπήρχε η θέληση δηλαδή για κάτι διαφορετικό. Οπότε όταν σταματήσαμε αναρωτηθήκαμε τι θέλουμε, δεν ήταν συνέχεια του προηγούμενου σχήματος και ξεκινήσαμε από την αρχή, ένα καινούριο κεφάλαιο και πέρασαν διάφορες ιδέες υφολογικά. Τι μας αρέσει, πια είναι τα ατού μας κτλ
Ειρήνη: Και τι θέλουμε να πούμε, έχει πολύ να κάνει με το τι θέλεις να πεις σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, τι θέλουμε να εκφράσουμε, ήταν σαν να αλλάξαμε σελίδα, έκλεισε ένα βιβλίο και ξεκινήσαμε ένα νέο.
Rockpages.gr: Ήταν συνειδητή η αλλαγή; Ή είχε να κάνει και με το γεγονός πως έπρεπε να συνεργαστείτε τρεις αντί για πέντε για να γράψετε;
Αλέξανδρος: Δεν έπρεπε, όντως μείναμε τρεις αλλά ήταν συνειδητή επιλογή ότι δε θα βάλουμε άλλα μέλη, αυτό που θέλουμε μπορούμε να το πούμε οι τρεις μας, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να ενταχθεί κάποιο άλλο μέλος. Επί της ουσίας όπως γράφαμε πριν γράφουμε και τώρα, ξέραμε τα χούγια του καθενός, το μόνο που άλλαξε ήταν κάποια τεχνικά μέρη επειδή δεν υπήρχαν φυσικά τύμπανα και μπάσο στο νέο σχήμα.
Rockpages.gr: Πώς πήγε εμπορικά; Είχε απήχηση;
Αλέξανδρος: Εμπορικά στο χώρο που κινούμαστε (γελάει). Μπορούμε να πούμε πως είχε απήχηση ως προς αυτό που στοχεύαμε, ο κόσμος το εισέπραξε και κατάλαβε αυτό που θέλαμε να κάνουμε και του άρεσε. Είχαμε κάποια άγχη επειδή κάναμε κάτι καινούριο, ηλεκτρονικά στοιχεία δεν είχαμε ξανακάνει, αν θα ξενίσει, δε συνέβη, άρεσε, είχε προσωπικό ύφος, όχι ότι δεν υπάρχει εκεί έξω αλλά έλεγες αυτό είναι Church Of The Sea, είχε μια ταυτότητα.
Rockpages.gr: Το 2022 κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ Odalisque
Ειρήνη: Έχει ιδιαίτερη πορεία όλο αυτό διότι μέσα σε όλα και μετά το Ep προέκυψε όλη αυτή η κατάσταση με τον covid οπότε ενώ είχαμε σιγά σιγά ξεκινήσει να δημιουργούμε κομμάτια για το άλμπουμ και είχαμε ξεκινήσει να έχουμε μια ροή διότι ως νέο project πρέπει να βρεις τα πατήματα σου, να ακουστείς ως νέα φωνή, είχαμε κάποιες εμφανίσεις, με τελευταία και όμορφη σαν ανάμνηση στην Αγγλικανική Εκκλησία με Nochnoy Dozor και Ghome και μετά ξαφνικά ήρθε η καραντίνα! Εμείς συνεχίσαμε να δουλεύουμε, κάπως τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα, δεν ήξερες τι θα γίνει, αν θα λειτουργήσει ο κόσμος γενικότερα, και φτάνουμε μετά από όλη αυτή την περιπέτεια όπου πλέον έχουν ολοκληρωθεί τα κομμάτια, προσπαθούμε να γράψουμε και τελικά ο δίσκος ολοκληρώνεται και ξεκινάμε μια νέα πορεία. Η δική μου αίσθηση αλλά νομίζω και των υπολοίπων ήταν πως ξεκινούσαμε πάλι από την αρχή. Είχε ήδη συμβεί το EP και υπήρχαν οι εμφανίσεις αλλά ήταν σαν να ξεκινάμε από την αρχή τα πάντα.
Rockpages.gr: Που ηχογραφήθηκε το άλμπουμ?
Αλέξανδρος: Από τον Άλεξ Μπόλπαση στα Suono Studios με τον οποίο συνεργαζόμασταν από τους Lower Cut. Παρόλο που το είδος θα πρόδιδε πως ηχογραφήθηκε σπίτι δεν είναι έτσι, χρειαζόμαστε πάντα την καθοδήγηση ενός παραγωγού και ο Άλεξ είναι ο καλύτερος σε αυτό.
Rockpages.gr: Όταν μπήκατε στο στούντιο οι συνθέσεις ήταν ήδη έτοιμες; Υπάρχει το λεγόμενο jamming μιας rock μπάντας;
Αλέξανδρος: Κατά κάποιο τρόπο, παρόλο που σε κάποιους αυτό το είδος φαίνεται κονσερβοκούτι δεν είναι καθόλου, όλα είναι οργανικά, όταν παίζουμε όλοι μαζί αλλάζουν πράγματα, πάλι πίσω σπίτι, αλλάζουμε πράγματα, συνέχεια νέες ιδέες μέχρι να πάρει την τελική του μορφή, δεν είναι ότι έχει μπιμπλίκια και απλά από πάνω βάζεις κιθάρες, καμία σχέση.
Rockpages.gr: Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας;
Αλέξανδρος: Έχουμε βρει τη λέξη που μας εκφράζει, doomgaze, έχει το shoegaze, αυτό τον ατμοσφαιρικό κάπως χαώδη ήχο αλλά έχει και το doom στοιχείο που θέλαμε εξ αρχής να βάλουμε, ένα βαρύ σκοτεινό ύφος.
Rockpages.gr: Μπορώ να σας φανταστώ τόσο σε μια alternative γωνιά όσο και σε ένα metal δισκάδικο
Αλέξανδρος: Αυτό ήταν κάτι που ελπίζαμε να γίνει, ίσως και επί τούτου, να μην είμαστε περιορισμένοι, μπαίνουν στοιχεία ετερόκλητα αλλά με κάποιο περίεργο τρόπο κάπως παντρεύονται και λέγαμε πως θα μπορούσε να κάνει crossover σε διάφορες γωνιές της χώρας και του πλανήτη και γι’ αυτό μας καλούν από εντελώς διαφορετικά φεστιβάλ και σχήματα από post punk μέχρι ψυχεδέλεια κτλ
Rockpages.gr: Για πείτε μου όμως, ποιες είναι οι επιρροές σας;
Ειρήνη: Ο καθένας έχει διαφορετικές, εγώ αγαπώ πολύ την Anne Clarke
Αλέξανδρος: ο εν γένει σκοτεινός ήχος, από metal μέχρι Chelsea Wolfe τελευταία, χρόνια τώρα Nick Cave και Portishead, οτιδήποτε είχε μια μελαγχολία και ένα σκοτάδι κατέληγε στα ηχεία μου. Ο Βαγγέλης θα σου έλεγε πως είναι παιδί της brit pop, Oasis και ο εν γένει indie χώρος και το shoegaze πάρα πολύ και αυτό φαίνεται και παικτικά
Rockpages.gr: Ποιος είναι υπεύθυνος για τους στίχους;
Ειρήνη: Εγώ γράφω, είναι δική μου δουλειά όπως και το vocal line.
Rockpages.gr: Υπάρχει κάποια θεματική από πίσω;
Ειρήνη: Λοιπόν, τι γίνεται τώρα, έχει να κάνει πάρα πολύ με το πως τα πράγματα θα συμβούν και σε τι περίοδο βρίσκομαι αλλά συνήθως οι στίχοι μου έχουν να κάνουν πάρα πολύ με συμβολισμούς, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι λίγο σαν πίνακες, θαυμάζω πολύ τους ζωγράφους και εγώ δε μπορώ να κάνω ούτε έναν ίσιο κύκλο οπότε θεώρησα πως θα το αντικαταστήσω με κάτι που μπορώ να κάνω. Τους βλέπω λίγο σαν πίνακα ίσως που θα μπορούσε να δει κάποιος σε μια έκθεση, ακούγεται βαρύγδουπο αλλά κάπως έτσι το προσεγγίζω και το αποτέλεσμα είναι στην κρίση του καθενός. Πολλά σύμβολα, ο καθένας μπορεί να το αναπτύξει με τη δική του λογική και να καταλάβει τα δικά του νοήματα. Δε ξέρω πως θα συνεχιστεί, μπορεί ξαφνικά να θέλω να γράφω ιστορίες. Αλλά τώρα θα πάει έτσι, και στον δεύτερο δίσκο θα μεταφερθούν κάποια σύμβολα και θα είναι σαν μια εξέλιξη του πρώτου.
Rockpages.gr: Υπεύθυνος για το εξώφυλλο και το layout;
Αλέξανδρος: Η Δανάη Σίμου που ήταν και στο EP, δεν αλλάζουμε εύκολα συνεργάτες αν τα βρίσκουμε
Rockpages.gr: Ποια είναι η αυτή η εκκλησία της Θάλασσας, τι υπάρχει πίσω από το όνομα σας;
Ειρήνη: Και αυτό έχει το συμβολισμό του, σίγουρα για το κάθε μέλος έχει το δικό του νόημα. Για μένα έχει να κάνει πολύ με τον εαυτό μας και το πως τελικά βουτάμε στο βάθος και κατανοούμε, βλέπουμε ή δε φοβόμαστε τα σκοτεινά μας σημεία. Κάπως έτσι, sea τα πιο σκοτεινά κομμάτια του εαυτού και church ίσως το ”αντικείμενο” εκείνο που γύρω του βρίσκεται η θάλασσα και πρέπει κάπως να το ζήσει όλο αυτό. Δε μπορώ ακριβώς να αποδώσω τον συμβολισμό αλλά σίγουρα είναι η αναζήτηση των σκοτεινών σημείων και το να μη φοβάσαι να βλέπεις και τα πιο δύσκολα πράγματα μέσα σου.
Αλέξανδρος: Αν ρωτάς εμένα που εμπλέκομαι στο μουσικό κομμάτι αν κάτι με έκανε πάντα περήφανο σ’ αυτή τη μπάντα είναι πως το τελετουργικό το βγάζουμε, αλλά δεν είναι εύκολο, είμαι μια μουσική που δεν έχει στάνταρ φόρμες, έχει μια ατμόσφαιρα που η ατμόσφαιρα για να βγει θέλει να μπεις κάπου, να πάει το μυαλό σου και η ψυχή σου προς ένα σημείο και να συντονιστούν τρεις άνθρωποι σ’ αυτό και να βγαίνει και προς τα έξω, ελπίζω να το καταφέρνουμε αυτό. Μπαίνει σε μια τελετουργία όλο αυτό, είναι σαν εκκλησιαστικό δρώμενο κάπως και το όνομα το εκφράζει αυτό.
Rockpages.gr: Στις 27/5 δώσατε μια ιδιαίτερη συναυλία, στο Αστεροσκοπείο Αθηνών, πώς ήταν σαν αίσθηση; Είναι αυτό το πιο περίεργο μέρος που έχετε παίξει;
Αλέξανδρος: Ήταν μοναδική αίσθηση, ένας χώρος ιδιαίτερος και ας μην είναι καθαρά συναυλιακός χώρος, κάτω από τα αστέρια, στο γρασίδι, σκηνή δεν υπήρχε, ήμασταν ένα με το πλήθος. Σαν πιο περίεργο θα έλεγα την Αγγλικανική Εκκλησία, το είχα άχτι, ταίριαζε και σε μας άψογα, πήγε πολύ ωραία.
Rockpages.gr: Τι κοινό πιστεύετε σκάει στα live σας; Έχετε παίξει με τελείως διαφορετικά σχήματα, από Mother of Millions μέχρι τους Iταλούς Μessa
Αλέξανδρος: Από μεταλλάδες μέχρι γκοθάδες και indie, είναι ετερόκλητο. Έτσι μας αρέσει, το σπρώξαμε προς τα εκεί.
Rockpages.gr: Περνάτε καλά ανεξάρτητα με ποιον παίζετε;
Αλέξανδρος: Ισχύει αλλά θα ξεχώριζα κάποιες εμφανίσεις, ξεκινήσαμε την περίοδο που ξεκίνησαν οι Messa και τους είχα στο ραντάρ μου και όταν μας κάλεσαν είπα «εντάξει, φύγαμε!». Οπότε όχι δε θα πω πως με όλους είναι το ίδιο.
Ειρήνη: Ήταν ιδιαίτερο live αυτό και ήταν μια μπάντα που θέλαμε όλοι να παίξουμε. Όταν το μάθαμε ήμασταν όλοι απίστευτα ενθουσιασμένοι.
Rockpages.gr: Υπάρχει περίπτωση να βγείτε εκτός συνόρων;
Αλέξανδρος: Σαν σκέψη ναι αλλά δεν είναι εύκολο αλλά ελπίζουμε να το καταφέρουμε κάποια στιγμή
Rockpages.gr: Έχετε μπροστά και την εμφάνιση με Soen το Σεπτέμβριο
Αλέξανδρος: Ναι, να άλλο όνομα που θα περάσουμε φανταστικά
Rockpages.gr: Τι είναι αυτό που περιμένετε από το σχήμα αλλά δεν το έχεις καταφέρει ακόμα;
Ειρήνη: Να βγει ο δεύτερος δίσκος, να καταφέρουμε πάλι να δημιουργήσουμε κομμάτια που μας εκφράζουν και μας ικανοποιούν για να μπορέσει να υπάρξει δεύτερος δίσκος. Μακροπρόθεσμα να συνεχίσουμε να δίνουμε ωραία live και να περνάμε καλά
Αλέξανδρος: Να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, είναι ήδη αυτό που κάνουμε πολύ ωραίο, δε βάζουμε ταβάνια…
Ειρήνη: Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, όσο περνάει ο καιρός δεν είναι και το πιο απλό πράγμα το να μπορείς να βάζεις προτεραιότητες και να καταφέρνεις να ξεκλέψεις χρόνο για να μπορέσεις τελικά να δημιουργήσεις. Τη στιγμή που αυτό δεν έχει να κάνει με βιοπορισμό πάει σε κάτι που θέλει πολύ μεγάλη μάχη, ειδικά όταν η καθημερινότητά σου είναι συγκεκριμένη. Αν και ακούγεται μικρός στόχος, είναι σημαντικός, να μπορείς κάνεις αυτό που αγαπάς με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να προκύπτουν στην καθημερινότητα
Rockpages.gr: Σας ευχαριστώ πολύ!
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
