“ I got no reason to hold on …”
Οι Πέμπτες του Φλεβάρη δεν είναι ιδανικές για συναυλίες, προτιμάς να γυρίσεις να χουχουλιάσεις αλλά να, που μερικές φορές, αξίζει να ζοριστείς και να κατηφορίσεις σε μια μικρή σκηνή όπως αυτή στη Death Disco και να αφήσεις να σε ζεστάνει αργό ανόθευτο rock n roll. Ο Dion Lunadon (ex A Place To Bury Strangers) ήρθε με φουλ γκάζια και έπαιξε περίφημα κάνοντας μας να ξεχάσουμε σκοτούρες και καημούς με κομμάτια μέσα από τις προσωπικές του δουλειές. Ήταν ένα live όπως πρέπει να είναι όλα τα rock n roll live, χωρίς περιττά στολίδια δηλαδή, όπως ακριβώς η ακουμπισμένη ανάποδα στη σκηνή ταλαιπωρημένη/ξεβαμμένη κιθάρα του Lunadon, γιατί στο τέλος είμαστε ακριβώς αυτό, οι ρυτίδες στο πρόσωπο…
Μαζί του οι τρομεροί Bone Rave που επιβεβαίωσαν πόσο ωραίο άλμπουμ είναι το πρόσφατο ντεμπούτο τους…
“cave of lust…”
Δροσούλα και σκοτάδι στην οδό Ωγύγου και μια μιζέρια επικρατούσε στην ευρύτερη γειτονιά. Λίγα χρήματα, λίγη διάθεση, πολλά τα γιατί των τελευταίων χρόνων. Το underground όμως συνεχίζει να βράζει και να βγάζει συνεχώς νέα σχήματα. Ένα τέτοιο είναι οι Bone Rave που κατέβηκαν από τη Θεσσαλονίκη γι’ αυτή τη βραδιά. Νομίζω πως ήταν και η πρώτη τους εμφάνιση εκτός έδρας οπότε ήθελα οπωσδήποτε να τους δω ζωντανά. Άλλωστε πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν ένα τρομερό ντεμπούτο άλμπουμ, το “Virgin’s Milk” και με είχαν κερδίσει αμέσως.
Ο κόσμος που κάπνιζε εκτός άρχισε σιγά σιγά να μπαίνει μέσα για να γίνουμε μια παρέα που έπαιρνε δειλά δειλά το πρώτο ποτό ή τσέκαρε το μικρό πάγκο με το merch. Στις 22:45 οι Bone Rave ανέβηκαν στη σκηνή (με καθυστέρηση ενός τετάρτου) και για τα επόμενα 45 λεπτά περίπου μας χάρισαν τις μουσικές τους.
“I am running fast, leave no traces back…”
Το power trio εστίασε στο ντεμπούτο άλμπουμ με μερικές κλεφτές ματιές στα EP τους αν και μου έλειψε το “My Brothers the Crags”. Toυς περίμενα με λίγη περισσότερη ορμή είναι η αλήθεια αλλά ίσως έφταιγε και το γεγονός πως ήταν στατικοί στη σκηνή. Όμως αυτό δεν τους στέρησε στο να μας κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον και οι περισσότεροι (στο γεμάτο πλέον venue) να λικνίζονται στους garage/post punk ρυθμούς τους. Μιας και λέω για ρυθμό εξαιρετική η Λαμπρινή στα τύμπανα ενώ ο Χρήστος με τα fuzzαριστά κιθαριστικά ριφ έδινε τον τόνο στις περισσότερες συνθέσεις ανεξάρτητα αν τραγουδούσε ή όχι. Σε μπάσο και φωνή η Μαρίζα που έμοιαζε κάπως κουμπωμένη αλλά όταν ζεστάθηκε ήταν πολύ καλύτερη και νομίζω πως μπορεί να τραβήξει πάνω της τα βλέμματα, αρκεί να το πιστέψει. Πάντως ακόμα και οι μικρές κραυγές σε κάποια κομμάτια έβγαιναν αβίαστα και κολλάγανε άψογα. To κλείσιμο με τη διασκευή στους The Damned ήταν το κερασάκι σε μια εμφάνιση που θα τους δώσει ώθηση. Μην τους χάσετε την επόμενη φορά.
live video Bone Rave:
Bone Rave setlist:
Desperate ways / fortune teller / purple mold / aint it fun / hot 99 / I dance alone / bloodstains / howling eye / astray child / fruits of hell / don’t call me human / neat neat neat
“living and dying with you…”
Mε το ρολόι να δείχνει ήδη 22:35 όταν κατέβηκαν οι Bone Rave από τη σκηνή όλα έδειχναν πως θα το ξενυχτάγαμε πάλι. Πολλές φορές οι διοργανωτές γκρινιάζουν για τη χλιαρή προσέλευση αλλά είναι σχεδόν σίγουρο πως πολλούς τους χάνουν ακριβώς γι’ αυτό, επειδή ακριβώς δεν τους περνάει καν από το μυαλό πως αν έβγαινε για παράδειγμα ο headliner στις 21:30 δε θα πίναμε λιγότερα ποτά, απλά θα ξέραμε πως θα γυρνάγαμε σπίτι σε μια ανθρώπινη ώρα. Δεν πάνε πλέον μόνο φοιτητές σε συναυλίες άλλωστε οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για περιττές καθυστερήσεις.
Λίγη σημασία είχαν αυτά όμως αφού ο Dion Lunadon ανέβηκε στη σκηνή κουβαλώντας μαζί το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα πλαίσια της προώθησης του βγήκε στο δρόμο.
“too hard to love…”
To μπάσιμο του Lunadon ήταν εκρηκτικό αφού το “Hate” μέσα από το single Schreien (το οποίο τίμησε στην ολότητα του) δεν άφηνε περιθώρια για χαλάρωση και στα καπάκια το “1976” που ήταν και η πρώτη μας επαφή με τη σόλο δουλειά του 7 χρόνια πριν, λίγο πριν βγει ο ομώνυμος δίσκος του. Τότε δεν είχε φύγει ακόμα από τους Α Place To Bury Strangers αλλά ήδη είχε διαμορφώσει στο μυαλό του που θα κινηθεί, απομακρυνόμενος και πάλι από το noise και ερχόμενος και πάλι κοντά στο garage rock. Το πιασάρικο “Reduction Agent” που παίχτηκε back to back με το “Howl” μας έβαλε όλους πάνω και κάτω από τη σκηνή σε χορευτικούς ρυθμούς.
Ο Νεοζηλανδός μουσικός μπορεί να τα κάνει όλα (πέρα των ντραμς) μόνος του στο στούντιο αλλά στη σκηνή έχει τη βοήθεια τριών άλλων μουσικών που έχουν πιάσει το νόημα, ο Craig Bonich σταθερός στο μπάσο στο ημίφως εκεί δεξιά της σκηνής, ο Nick Ferrante με τις γκριμάτσες να κοπανάει τα δέρματα των τυμπάνων και ο Jake Pflum που ήταν ιδιαίτερα κινητικός, έπαιζε κιθάρα αλλά πρόσθετε και τα απαραίτητα πλήκτρα όπου χρειαζόταν το απαραίτητο αλατοπίπερο όπως στο “Too Hard To Love Too Young To Die” ή το “Fire” προς στο τέλος. Γενικά δεν έχει νόημα να αναφέρω ένα ένα τα κομμάτια αφού και ο ίδιος ο Lunadon δεν αναλώθηκε σε περιττή φλυαρία και μας χάρισε ανόθευτη rock n roll ενέργεια, μια σωστή τακτική αφού δε χαλούσε τη ροή σε μια συναυλία που σε σημεία που θύμισε πόσο ωραία περνούσαμε κάποτε σε τέτοια event και την εσωτερική πληρότητα που σου δίνουν κομματάρες όπως το “Com/Broke”. Ήταν ένα live όπως πρέπει να είναι όλα τα rock n roll live, χωρίς περιττά στολίδια, όπως ακριβώς η ακουμπισμένη ανάποδα στη σκηνή ταλαιπωρημένη/ξεβαμμένη κιθάρα του Lunadon, γιατί στο τέλος είμαστε ακριβώς αυτό, οι ρυτίδες στο πρόσωπο…
live video Dion Lunadon:
Dion Lunadon setlist:
Hate / 1976 / reduction agent / howl / glass / too hard to love too young to die / speed / com/broke / no control / by my side / living and dying with you / negative energy / eliminator / fire
encore: insurance rent and taxes / move
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
