Στον ίδιο χώρο, το βράδυ του Σαββάτου εμφανίζονταν και πάλι οι αγαπημένοι Σουηδοί παρέα με τους Screamer, Monument (και οι δυο για πρώτη φορά στην Αθήνα) αλλά και τους Έλληνες Demolition Train και Nightbreed. Απολογίες στους δυο τελευταίους που απουσιάζουν από την κάλυψη της συναυλίας, ελπίζω να τους δούμε σύντομα σε κάποιο άλλο show. Με το πρόγραμμα να τηρείται σχεδόν κατά γράμμα, που δυστυχώς κάθε φορά που το παρατηρούμε το αναφέρουμε μήπως και γίνει τελικά συνήθεια, οι Monument του “δικού μας” Peter Ellis ανέβηκαν στο σανίδι γύρω στις 8:30. Για το επόμενο μισάωρο το Κύτταρο κατακλύστηκε από Maiden-ικό metal και όχι μόνο με έναν τίμιο performer που προσπάθησε από το πρώτο δευτερόλεπτο να ξεσηκώσει το κοινό και τελικά τα κατάφερε.

Μεγάλη μερίδα του κόσμου γνώριζε τα τραγούδια της μπάντας, οπότε στα “Carry On”, “Runawany”, “Crusaders” και “Fatal Attack” υπήρχε και το σχετικό sing-along. Οι γροθιές δεν άργησαν να υψωθούν στον αέρα και με το “Rock The Night” που έκλεισε την εμφάνισή τους να στέψουν την πρώτη εμφάνιση των Monument μπροστά στο αθηναϊκό κοινό με επιτυχία. Εις το επανιδείν!

Monument05

Συνέχεια με τους Σουηδούς Screamer που προσωπικά έμαθα λίγους μήνες πριν τη συναυλία και μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις με το παλιομοδίτικο metal τους που έχει έντονα rock’n’roll στοιχεία. Ακόμα περισσότερο σεβασμό μάλιστα μου ενέπνευσε το Misfits ραφτό και τατουάζ σε κιθαρίστα, ντράμερ αντίστοιχα και το σήμα της Manchester United πίσω από μια κιθάρα! Στη σκηνή οι Screamer ήταν πολύ καλά στημένοι με κολπάκια -ξεπατικοτούρα από τη μεγάλη Βίβλο του Rock, βλέπε τις συντονισμένες κινήσεις αλά KISS και Judas Priest, που πάντα κερδίζουν τις εντυπώσεις. Ο τραγουδιστής τους Andreas Wikstrom στην αρχή μου φάνηκε λίγο ψαρωμένος, αλλά πολύ σύντομα λύθηκε και απέδωσε πολύ καλά το υλικό της μπάντας.

Απόλυτα highlights τα “Keep On Walking” και “No Sleep Till Hamilton” που είναι σαν να ακούς Priest εποχής “Point Of Entry” και έκαναν ακόμα και τον Σάκη Νίκα να αποφανθεί: “κομματάρα”, αλλά και οι δισολίες των Anton Fingal, Dejan Rosić. Το κοινό που είχε ήδη γεμίσει το Κύτταρο εκδηλωνόταν με ενθουσιασμό απέναντι στους Σουηδούς, γεγονός που τροφοδοτούσε τους Screamer με ακόμα περισσότερη ενέργεια. Μεταξύ άλλων ακούσαμε τα εξής: “On My Way”, “Can You Hear Me”, “Keep On Walking”, “Far Away From Home”, “No Sleep Till Hamilton”, “Phoenix”.

Screamer05

Μετά από μια “άκυρη εκκίνηση” με το συγκρότημα να ολοκληρώνει το soundcheck με σβηστά φώτα ενώ όλοι περίμεναν ότι ξεκινούσε η συναυλία οι Enforcer “πάτησαν πόδι” στη σκηνή του Κύτταρου και ακολούθησε το απόλυτο heavy metal πάρτυ. Είπαμε, η σχέση μπάντας κοινού είναι εξαιρετική και παρόλη τη συχνή τους επαφή ο κόσμος είχε γεμίζει τον χώρο. Με τις πρώτες νότες ξεκινάει ένας χαλασμός με αφηνιασμένους οπαδούς να ανεβαίνουν συχνά πυκνά στη σκηνή και να βουτάνε στον κόσμο από κάτω (ελπίζω το τρίτο παλικάρι που διέγραψε ένα 360 πριν προσγειωθεί να είναι καλά!). Καλά, δεν το συζητάμε ότι σχεδόν όλοι γνωρίζουν στίχους και τραγουδάνε μαζί με τον εντυπωσιακό Olof Wikstrand, ότι πέφτει “ξύλο” στην πλατεία του Κύτταρου και ότι όλοι γίνονται ένα κουβάρι διασκεδάζοντας. Οι Enforcer στο μεταξύ παίζουν σαν αφηνιασμένοι καθόλη τη διάρκεια του show. Αλωνίζουν τη σκηνή δεξιά αριστερά, ενώ δεν χάνουν στιγμή την επαφή με τον κόσμο δείχνοντας, χειρονομώντας και προκαλώντας ακόμα πιο έντονη συμμετοχή.

Enforcer12

Η απόδοση του Olof στα φωνητικά είναι το λιγότερο εξαιρετική  αφού είναι σχεδόν αψεγάδιαστα, ενώ ο ίδιος δεν κάθεται στατικός, παρά τρέχει κι αυτός πάνω κάτω όλη την ώρα, χωρίς καν να λαχανιάζει. Εννοείται ότι το μικρόφωνο γυρίζει συχνά στον κόσμο, αφού η ατμόσφαιρα είναι εκπληκτική και με την κλωτσοπατηνάδα να συνεχίζεται βεβαίως βεβαίως. Δεν χρειάζεται να είναι ειδικός για να καταλάβεις ότι η τετράδα πιάνει απόδοση και βρίσκεται σε σούπερ φόρμα αλλά και σε πολύ καλή στιγμή στην καριέρα της, ενώ δεν ξεχνούν να αναφερθούν αρκετές φορές στο ελληνικό κοινό που την έχει στηρίξει πολύ και η αλήθεια είναι ότι όταν τα εύσημα στα δίνουν τύποι σαν τους Enforcer δεν το κάνουν για γλείψιμο.

Enforcer06

Από την άλλη, η γραφικότητα και η true-ίλα μπορεί πολλές φορές να γίνονται αντικείμενο καλοπροαίρετου πειράγματος, πλακίτσας ή και χλευασμού, όμως αναμφισβήτητα υπάρχει αξιοθαύμαστη συσπείρωση στους πιο underground κύκλους στην χώρα μας και ανταπόκριση από τις νεότερες γενιές που στέκονται δίπλα στις παλιοσειρές του χώρου. Η “φωτιά” φουντώνει σε ένα χώρο που πάντα είναι δραστήριος και φυσικά, σε αυτό βοηθάμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του και καλό είναι αυτό να μην περνάει απαρατήρητο γιατί ειδικά τώρα η υποστήριξη είναι πολύτιμη.

Μια από τις τελευταίες συναυλίες της χρονιάς θα πρέπει να μπει με τον ίδιο της τον τσαμπουκά στις σχετικές λίστες με τα “καλύτερα της χρονιάς”, ενώ το κοινό αξίζει τα δικά του συγχαρητήρια για τις επιδόσεις του στο moshpit, το crowdsurfing αλλά και την αφοσίωση, όπως μεταφράζεται το να ξέρεις τους στίχους, τα άλμπουμ και να τα δίνεις όλα στο “Katana”! Γενικά, σε μια χώρα που περνάει μια από τις δυσκολότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της κάποιες μικρές οάσεις όπως αυτή η συναυλία δίνουν δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια.

Γιάννης Δόλας

ΥΓ.: και επειδή πολλές φορές τα λόγια είναι λίγα και δεν μπορούν να περιγράψουν ακριβώς δείτε τα βίντεο παρακάτω, ειδικά το σημείο όπου ο Olof πασάρει την κιθάρα του στο κοινό και…

Destroyer, Undying Evil, Mesmerized By Fire, Live For The Night, From Beyond, Hell With Follow, Death Rides This Night, Scream Of The Savage, Below The Slumber, Drum Solo, Run For Your Life, Mask Of The Red Death  

Katana, Evil Attacker, Take Me Out Of This Nightmare (VIDEO), Midnight Vice

{galleryEnforcer}{/gallery}