Το ομώνυμο άλμπουμ των Firewind έχει κυκλοφορήσει αποσπώντας καλές κριτικές από την πλειοψηφία των μουσικών μέσων. Μερικές εβδομάδες νωρίτερα και εν μέσω καραντίνας ο Γιάννης Δόλας μίλησε με τον Gus G ύστερα από τις πρώτες ακροάσεις του άλμπουμ. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την παρολίγο οριστική διάλυση του συγκροτήματος, στις αλλαγές των μελών, του ύφους του συγκροτήματος, τα νέα τραγούδια και το μέλλον. Ενώ η αβεβαιότητα κυριαρχεί αυτές τις ημέρες και κάθε πρόβλεψη μοιάζει καταδικασμένη να αποτύχει ο κιθαρίστας είναι αποφασισμένος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Rockpages.gr: Ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μόλις λήξει η καραντίνα;
Gus G: Εεμ, να σου πω την αλήθεια για μένα η ζωή μου όλη είναι ίδια με το πώς ήμουν στο σπίτι πριν. Τι εννοώ με αυτό; ότι όταν δεν περιοδεύω, όταν δεν ταξιδεύω πάλι μέσα στο σπίτι κάθομαι. Εντάξει, αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι κάνω κάποιες εξόδους ίσως εβδομαδιαίες που θα δω τους φίλους μου, ή τους γονείς μου… Δεν νοιώθω ιδιαίτερα φυλακισμένος. Γενικά, είμαι σπιτόγατος ούτως ή άλλως…
Το μεγάλο ερώτημα είναι… το μεγάλο στοίχημα είναι πως θα επανέλθει η κανονική μας ζωή αν θέλεις σε αυτό που ήταν πριν την πανδημία. Δηλαδή, αυτό για εμένα προσωπικά σημαίνει το πώς θα εξελιχθούν τα live. Γιατί μιλάμε για μαζικές συγκεντρώσεις. Δεν ξέρω πόσο θα πληγεί η παγκόσμια οικονομία γιατί σίγουρα θα υπάρξει κάποιος αντίκτυπος. Θα αντέξουν αυτά τα clubs που παίζαμε; θα αντέξουν οικονομικά; Για πόσο καιρό θα μείνουν κλειστά; Πως θα είναι ο κόσμος, η ψυχολογία του κόσμου ώστε να ξαναπάει να μπει σε ένα κλειστό χώρο και να παρακολουθήσει ένα live. Ότι θα ξαναγυρίσει κάποια στιγμή εκεί θα ξαναγυρίσει, αλλά πόσο καιρό θα πάρει και όταν θα επιστρέψουμε πάλι σε αυτό, σε αυτούς τους ρυθμούς και στη ζωή που ξέραμε πριν; Πόσο θα επηρεάσει, τι θα έχει μείνει από αυτό δηλαδή. Για μένα αυτό είναι το ερώτημα. Το αν θα παίξουμε και για ένα χρόνο okay δεν είναι το τέλος του κόσμου…
Rockpages.gr: Επίσης, είναι πάρα πολλοί που αναρωτιούνται τι θα γίνει το καλοκαίρι. Δηλαδή υπάρχουν φεστιβάλ που έχουν ανακοινωθεί θεωρητικά είναι μακριά ο Ιούλιος αλλά αν μία μπάντα για παράδειγμα αν μια μπάντα ακυρώσει την περιοδεία της που ξεκινάει τώρα, τι θα γίνει; Θα έρθει να παίξει μόνο ένα live τον Ιούνιο στην Ελλάδα; ή κάπου αλλού;
Gus G: Λίγο δύσκολο… δεν ξέρω πως τον Ιούνιο πραγματικά δεν μπορώ να δω… ξέρεις τι γίνεται; είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς πρόβλεψη αυτή τη στιγμή. Μπορεί όλα αυτά να είναι okay και πάλι η ψυχολογία είναι περίεργη. Πας βρε παιδί μου σε ένα φεστιβάλ το οποίο θα έχει 10.000 κόσμο; Σε ένα ανοιχτό χώρο, το ρισκάρεις; Ακόμα κι αν σου πουν ότι είναι ΟΚ. Είναι ένα αυτό… η δεύτερη εκδοχή είναι ότι δεν γίνεται τίποτα και θα γαμηθούν όλα για φέτος το καλοκαίρι.
Εγώ βλέπω… και θα στο πάω λίγο παραπέρα. Βλέπω ότι κάποιοι ανακοινώνουν συναυλίες για Σεπτέβριο, ή προγραμματίζουν για Οκτώβριο. Ξέρεις ότι και μέχρι τότε θα είναι okay;
Rockpages.gr: Κι όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν ήδη συναυλίες οι οποίες είναι προγραμματισμένες για τότε…
Gus G: Ναι, κάποιες είναι για τότε και κάποιες που ακυρώθηκαν τώρα θα μεταφερθούν…
Rockpages.gr: Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι προγραμματίζεις κάτι για Οκτώβριο που θα είναι όλα OK πχ το Σαββατοκύριακο 22-23 (τυχαία νούμερα) έχει άλλα τρία live… τι θα γίνει; Θα γίνουν 15 συναυλίες μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο;
Gus G: Κοίτα, το ότι θα υπάρξει ένας συνωστισμός στην όταν θα κάνετε ξεκινήσει, αυτό είναι σίγουρο. Θα γίνει χαμός Δεν υπάρχει περίπτωση… Διάβαζα χθες μια συνέντευξη που έλεγε ότι ίσως ξαναδούμε μπάντες να γυρνάνε σε μικρούς χώρους. Μικρούς μικρούς… μικρά κλαμπάκια το οποίο θα υπάρχει συνωστισμός αλλά ίσως και να ξαναγίνει αυτό το intimate… λίγο ξέρεις. Nα πάνε όλοι σε ένα χώρο με πεντακόσια, ή χίλια άτομα. Μπορεί να γίνει κι αυτό, δεν ξέρω…
Rockpages.gr: Είναι μία νέα πραγματικότητα σίγουρα.
Gus G: Μπορεί για λίγο… Ναι για ένα-δύο χρόνια και μετά να ξαναγυρίσουν τα πράγματα στο νορμάλ Θα δούμε… Θα δούμε Ελπίζω για το καλύτερο…
Rockpages.gr: Πάντα ελπίζουμε για το καλύτερο… το τι γίνεται από εκεί και πέρα είναι άλλο θέμα…
Gus G: Ελπίζουμε για το καλύτερο και καλό είναι να κάνουμε όλοι αυτό που το λίγο που μας ζητάνε να κάνουμε και να υπάρχει συνείδηση.
Rockpages.gr: Βλέπω ότι αυτό είναι δύσκολο ειδικά στη χώρα μας, αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτή…
Gus G: Εντάξει τουλάχιστον στη χώρα μας για εμάς τουλάχιστον στην Ελλάδα… το περιορίσαμε αρκετά γρήγορα…
Rockpages.gr: Ναι, για μία φορά στην ιστορία μας κάναμε κάτι στα γρήγορα και αποτελεσματικά… Λοιπόν, είσαι για άλλη μια φορά σε κομβικό σημείο, το λες κι εσύ ο ίδιος. Πόσες φορές έχεις βρεθεί σε αυτό το κομβικό σημείο στην καριέρα σου;
Gus G: Μια σίγουρα στην εποχή του “Allegiance”… στη μετάβαση από το “Forged By Fire” στο “Allegiance”, μία σίγουρα τότε. Μια θα έλεγα ήταν και πριν από 3 χρόνια. Αν κι εκεί δεν θα έλεγα ότι ήταν κομβικό σημείο. Η επαναφορά των Firewind το 2016-7 ήταν λίγο με τη λογική «πάμε μωρέ και βλέπουμε»… ήταν ένα κομβικό σημείο. Και το “Immortals” ήταν ένα κομβικό σημείο. Ήθελα να δω τι θα υπήρχε για τους Firewind τότε μετά από μια απουσία τεσσάρων χρόνων. Αν δεν έβλεπα κάποια σημάδια τότε σκεφτόμουν ίσως και να μην το συνέχιζα, αλλά ευτυχώς πήγαν όλα καλά.
Firewind: Αυτό διάβαζα σε μια άλλη συνέντευξη που έδωσες πρόσφατα και σκεφτόμουν πόσο οριακό είναι αυτό το σημείο, το να σταματήσεις.
Gus G: Έχω φτάσει αρκετές φορές σε αυτό το σημείο. Μάλλον, αυτή ήταν η τρίτη φορά αυτή. Και μάλλον η πιο σοβαρή αν θέλεις. Γιατί και ηλιακά είμαι αλλού, δεν είμαι πια 25 χρονών. Εντάξει, δεν με πήραν και τα χρόνια. Φέτος είμαι 40… σκέφτομαι πράγματα… ότι θα ήθελα κάποια στιγμή αν δεν λειτουργήσει αυτό το συγκρότημα θα πρέπει να δω κι εγώ τι θα κάνω παρακάτω γιατί πρέπει να εξασφαλίσω την επόμενη 10ετια, 15ετια στην καριέρα μου. Ξέρεις, τα σκέφτεσαι αυτά για λίγο και μετά επιστρέφεις σε αυτό που ξέρεις. Όπως και να το κάνεις είναι ένας μεγάλος παράγοντας. Αυτό το πράγμα κάνω από 18-19 χρονών, είναι η μπάντα μου και πάντα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ξεπερνάμε τις δυσκολίες. Τα καταφέρνω…
Rockpages.gr: Γιατί ακριβώς με την ίδια λογική ακούγεται σκληρό αυτό που λες. Ότι «κι αν δεν μου βγει θα το σταματήσω», εφόσον είναι η μπάντα σου από μικρό παιδί. Είναι η ζωή σου…
Gus G: Αυτό μάλλον το βάζω εγώ αυτό το πράγμα πάνω στον εαυτό μου. Ίσως και να μην υπάρχει. Δηλαδή, τι να σου πω; Οι Firewind είναι μια μπάντα που έχει οπαδούς ανά τον κόσμο. Πάντα είχαμε την υποστήριξη του κόσμου. Έχουμε περάσει από πάρα πολλές αλλαγές. Το θέμα είναι ότι αν βγάλεις ένα καλό άλμπουμ, αν έχεις μια συλλογή 10 καλών τραγουδιών μετά ο κόσμος είναι εκεί. Θα σε υποστηρίξει… κάποιοι από αυτούς.
Rockpages.gr: Ανέφερες ότι ο ήχος έφευγε από εκεί που ήθελες να είναι και εννοούσες τα πλήκτρα, πότε το συνειδητοποίησες αυτό και πως και δεν αντέδρασες ας πούμε εφόσον εσύ είσαι ο αρχηγός της μπάντας;
Gus G: Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ιδέα –το να αλλάξω λίγο το concept, σε πάω πίσω στο 2004- ήταν δική μου. Εγώ ζήτησα από τον Bob να μπει στη μπάντα, εγώ ήθελα να μπουν πιο πολύ τα πλήκτρα στον ήχο μας, οπότε ήταν δική μου απόφαση αυτό το πράγμα. Μετά από κάποια χρόνια ήθελα να ξαναγυρίσω σε πιο έτσι κιθαριστικό ήχο, να δώσω πιο πολύ έμφαση στην κιθάρα, αλλά όταν έχεις έναν παίχτη σαν τον Katsionis στην μπάντα δεν μπορείς απλά να πατήσεις το “mute”. Ο άνθρωπος είναι φοβερό ταλέντο και έχει πολλά να δώσει μουσικά. Απλά, όταν έπεσε αυτή η συζήτηση, ότι ο Μπάμπης σκεφτόταν κι άλλα πράγματα για μένα ήταν η κατάλληλη στιγμή, το κομβικό σημείο για να κάνω ένα “reboot”, μια επανεκκίνηση. Για να ξανασκεφτώ πως θα ήθελα να κάνω τους Firewind από την αρχή αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία. Στην ουσία αυτό ηταν.
Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι με το που φεύγουν τα πλήκτρα γίνεται πιο heavy ο ήχος…
Gus G: Όπως άκουσες στο δίσκο υπάρχουν πλήκτρα. Υπάρχουν σημεία που αυτά που θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν τα βάζω, αυτά που μπορώ να παίξω κι εγώ. Δεν θέλω να τα εξαλείψω τελείως, δεν έχω τέτοιο κόλλημα. Πολλές φορές στη μουσική που γράφω ακούω τα πλήκτρα. Αλλά, όχι με τον ίδιο τρόπο, αυτή την ενορχήστρωση που είχαμε στο παρελθόν. Αλλά, η κιθάρα παίρνει πιο πρωταρχικό ρόλο. Ακόμα και τα riffs ακούγονται αλλιώς αν δεν έχεις πάρα πολύ έντονα τα πλήκτρα, δεν επισκιάζουν τα riffs.
Rockpages.gr: Και στο live φαντάζομαι θα αλλάξει αντίστοιχα και η ισορροπία του σετ, δεν θα υπάρχει φαντάζομαι σόλο κιθάρα, σόλο πλήκτρα, η μονομαχία που υπήρχε. Τα πλήκτρα θα τα παίζει κάποιος live, ή θα είναι προηχογραφημένα;
Gus G: Τα πλήκτρα θα τα έχουμε, θα είναι σε track. Όπως σε κάποια μικρά σημεία που έχουν κάποιες διφωνίες ναι, θα τα έχουμε, αλλά εντάξει σόλο πλήκτρα δεν θα ακούσεις προηχογραφημένο και να φαίνεται ο… φαντομάς χαχαχα! Ούτως ή άλλως, οι μονομαχίες που λες ήταν κάτι συγκεκριμένο. 2-3 σημεία ήταν όλα κι όλα. Πιστεύω ότι θα είναι ΟΚ η φάση, το έχω σκεφτεί.
Rockpages.gr: Μήπως είναι ευκαιρία να παίξεις και μερικά πιο παλιά κομμάτια;
Gus G: Σίγουρα, θα το ήθελα να φέρω και κάποια τραγούδια από το παρελθόν, από τα πρώτα δυο άλμπουμ. Ναι, ναι… θεωρώ ότι και η φωνή του Herbie φέρνει πολύ στη φωνή του Stephen…
Rockpages.gr: Αυτό ήταν κάτι ηθελημένο; Να βρεις κάποιον που να ταιριάζει η φωνή, ή ήταν τυχαίο;
Gus G: Θα έλεγα ήταν τυχερό αυτό. Ξέρεις ακούω κάποιες φωνές και θεωρώ στα δικά μου αυτιά ότι κάνουν ή δεν κάνουν γι’αυτό που παίζουμε, έτσι όπως θέλω να ακουστεί. Με τον Herbie ήταν πραγματικά τυχερό. Δεν τον ήξερα. Παρόλα αυτά θυμάμαι ότι τον είχα ακούσει πριν από 6-7 χρόνια με τους Sinbreed χωρίς να ξέρω πως τον λένε και είχα πει: «πω,πω αυτός θα ήταν τέλειος για τους Firewind”. Ήταν η εποχή που μόλις είχε φύγει ο Apollo και περιοδεύαμε με τον Sundance. Και είχαμε παίξει και σε ένα φεστιβάλ μαζί του στην Ισπανία.
Σε αυτή τη φάση μου τον πρότεινε η εταιρεία και παρόλο που σαν όνομα δεν μου έλεγε τίποτα όταν τον άκουσα τον θυμήθηκα κατευθείαν. Ήταν μια φωνή που μου είχε από τότε.
Rockpages.gr: Σκέφτηκες κανένα όνομα από το παρελθόν;
Gus G: Όχι, πιστεύω ότι θα ήταν μεγάλο λάθος… όχι μουσικά, σαν γενική απόφαση. Γιατί, υπήρχε κάποιος λόγος που δεν δούλεψε η όλη ιστορία και τότε. Ξέρω ότι ο Stephen θέλει να κάνουμε κάτι, αλλά δεν μπορεί να περιοδεύσει. Δεν περιόδευε τότε, είναι πολύ πιο μεγάλος σε ηλικία, είναι άλλης γενιάς, είναι ένας μεγάλος άνθρωπος τέλοσπαντων, οπότε δεν θα μπορούσε να βγει αυτή η μπάντα. Ο Apollo έφυγε από τη μπάντα επειδή δεν ήθελε να περιοδεύει άλλο, οπότε ποιος ο λόγος; Δεν έβλεπα ποτέ τους Firewind σαν ένα studio project. Αν είχαμε ξεκινήσει με τη φιλοσοφία να βγάζουμε μόνο δίσκους και δεν βγαίναμε να παίξουμε εκεί αλλάζει η προσέγγιση. Έτσι γίνονται όσα reunion θέλεις, αλλά δεν είναι αυτή η φιλοσοφία του συγκροτήματος.
Rockpages.gr: Είναι ωραίο αυτό που έκανε ο Schenker πάντως, που έχει όλους τους τραγουδιστές μαζί… δεν ξέρω αν το σκεφτείς κι εσύ κάποια στιγμή.
Gus G: Το τελευταίο μάλιστα είναι και ωραίο άλμπουμ… το “Revelation”. Ναι, είναι ωραία ιδέα αυτή, αλλά ξέρεις τι; Την έκανε ήδη ο Michael Schenker χαχαχα!
Rockpages.gr: Πάμε και στο άλμπουμ… μου έκανε λίγο ότι πάει προς τα ‘80s, αρχές ‘90s, hard rock και heavy εκείνης της εποχής.
Gus G: Σίγουρα έχει κάποιες επιρροές, ναι.
Rockpages.gr: Επίσης, μου έκανε εντύπωση που δεν έχει κανένα instrumental μέσα.
Gus G: Ναι, στο προηγούμενο είχε ένα μικρό…
Rockpages.gr: Και πρέπει να είναι το μοναδικό χωρίς έστω ένα instrumental μέσα…
Gus G: Όχι! Και στο “Few Against Many” δεν είχε!
Rockpages.gr: Ωπ! Με τσάκωσες…
Gus G: Χε χε χε!
Rockpages.gr: Θέλω να μου μιλήσεις για μερικά τραγούδια που ξεχώρισα. Το “Breakaway”…
Gus G: Ναι, κι εγώ θεωρώ ότι είναι από τα δυνατά χαρτιά του άλμπουμ. Γενικά, ο δίσκος είχε λίγο περίεργη ιστορία γιατί εγώ έγραψα τη μουσική και κάποια κομμάτια φτιάχτηκαν αλλιώς. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τον Dennis Ward, όπως και στο “Immortals”… στην ουσία εγώ γράφω τη μουσική, κάνω την ενορχήστρωση και ο Dennis γράφει τι φωνητικές γραμμές και τους στίχους. Γιατί ο Henning (Basse, ο πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος) δεν γράφει… ήμασταν με την προηγούμενη σύνθεση… το “Breakaway” είναι από τα κομμάτια που έχει κάνει ο Dennis με αυτό που λέμε dub-Lyrics, ξέρεις μόνο τα ρεφρέν και τις μελωδίες και εγώ του έλεγα «ναι», «όχι» και μετά στην ουσία εκεί επάνω τελειοποιούσαμε τους στίχους. Στην πορεία ο Dennis άρχισε να δουλεύει με τους Helloween στο άλμπουμ που κάνουν αυτή τη στιγμή, είναι συμπαραγωγός, οπότε έχει μετακομίσει στο Αμβούργο και είναι μια παραγωγή, η οποία γι’ αυτόν κράτησε παραπάνω και από όσο θα περίμεναν με αποτέλεσμα εμείς να μείνουμε λίγο πίσω, χαχαχα! Υπήρξε ένα μικρό conflict. Οπότε, σε κάποια φάση πήρα την απόφαση να γράψω εγώ στίχους σε κάποια κομμάτια. Το “Breakaway” ήταν ένα από αυτά. Αυτά που κάναμε με τον Dennis ήταν το “Breakaway”, το “Perfect Stranger”, το “Rising Fire” και το “Welcome To The Empire”. Κράτησα κάποιους από τους στίχους και τις ιδέες του Dennis και τα υπόλοιπα τα έγραψα εγώ.
Η ιστορία του τραγουδιού είναι μια λίγο πιο παλιά ιδέα που είχα και που σκεφτόμουν σαν instrumental σε σόλο δίσκο μου, αλλά ήξερα ότι παρακούγεται Firewind. Και θεώρησα πως με ωραία φωνητικά θα γινόταν ένα πάρα πολύ δυνατό κομμάτι σε ένα δίσκο μας. Οπότε, τελικά πήρα την απόφαση να του βάλουμε φωνητικές μελωδίες και έγινε αυτό που έγινε το κομμάτι. Στιχουργικά μιλάει για το PTSD (Post Traumatic Stress Disorder) που παθαίνουν οι στρατιώτες. Αυτοί ήταν κάποιοι στίχοι που είχε γράψει ο Dennis και εγώ τους πήρα και τους ανέπτυξα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Και έχει ένα guitar solo που είναι καναδυολεπτά χαχαχα!»
Rockpages.gr: To “Space Cowboy” είναι αυτοβιογραφικό;
Gus G: Όχι καθόλου χχεχε! Και σε αυτό βοήθησε πολύ ο Dennis παρόλο που τους στίχους έγραψε ο Herbie. Ήταν μια ιδέα που είναι μια από αυτές τις κλασικές τις Scorion-άδικες που έχω… κατά καιρούς έχουμε τέτοια τραγούδια από εδώ κι από εκεί. Που και που ξεπετάγονται κάτι τέτοια. Θεωρούσα ότι θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ ωραίο bonus track. Και τελικά μετά το τελικό αποτέλεσμα μου έλεγε ο Herbie πως είναι κρίμα να είναι bonus και να μπει μόνο στην Ιαπωνική έκδοση ή σε μια limited. Γιατί να μην το βάλουμε στο άλμπουμ; και συμφώνησα κι εγώ. Στο μεταξύ, η εταιρεία ήθελε να το βγάλει και σαν single. Τους άρεσε τόσο πολύ! Εντάξει, δεν θεωρώ ότι είναι ένα αμιγώς Firewind κομμάτι και δεν θα το φανταζόμουν ποτέ σαν single… αλλά, είναι αυτό που λες… αν ήμασταν στη δεκαετία του ’90 ίσως ήταν ένα ραδιοφωνικό hit… ουσιαστικά, είναι μέρος της τριλογίας που έχουμε για τη ζωή ενός αστροναύτη.
Είναι τρία τραγούδια που αποτελούν ένα mini concept μέσα στο δίσκο. To “Space Cowboy”, το “Virtual Sunrise” και το “Longing To Know You”. Είναι μια ιστορία για έναν αστροναύτη ο οποίος είναι στο διάστημα και περιγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματα για τη Γη, για τη φύση και η μπαλαντα είναι για τη γυναίκαι και το παιδί του. Στην ουσία πρόκειται για τα ανθρώπινα αισθήματα που έχουμε μέσα από το πρίσμα ενός αστροναύτη.
Rockpages.gr: Πάντως, ο δίσκος ακούγεται φρέσκος και αυτό μου άρεσε παρόλο που μιλάμε για ένα ιδίωμα σαν το δικό μας που πάντα θα βρεις κάτι να πεις ότι σου θυμίζει κάτι άλλο. Δεν μου θύμισε επίσης κανένα άλλο άλμπουμ Firewind.
Gus G: Γενικά, δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να αντιγράψω κάποιο τραγούδι, ή κάτι από το παρελθόν. Δεν ξεκίνησα με αυτή τη λογική. Παρόλα αυτά θα πω πως η μόνη ομοιότητα που έχει αυτό το άλμπουμ με το “Allegiance”, ή το “Premonition” είναι ότι περιέχει αυτή την ποικιλία στο tracklist που περιείχαν κι εκείνα τα άλμπουμ τότε. Αλλά, με ένα φρέσκο ήχο, δεν είναι 2005 ο ήχος είναι σημερινός. Και εννοείται ότι υπάρχει πάντα η ταυτότητα των Firewind γιατί είμαστε εμείς και εννοείται πως επειδή υπάρχει η φωνή του Herbie που παραπέμπει στον Stephen Frederick, φέρνει και λίγο στα Dio στοιχεία και γυρίσματα που είχε και ο Apollo… είναι δηλαδή ένα μίγμα της ταυτότητας της μπάντας με κάτι φρέσκο. Ίσως είναι και η παραγωγή, γιατί ο Tobias Lindell (Europe, Avatar, H.E.A.T.) έκανε τρομερό mix. Πολύ μοντέρνο και δεν είναι αυτή η πλαστικούρα που ακούμε στις metal παραγωγές σήμερα. Είναι punchy, είναι τεράστιο αυτό το mix. Το mix του είναι loud. Δεν μιξάρει χαμηλά. Μιξάρει δυνατά. Με το καλημέρα σε αρπάζει. Το οποίο για να πω την αλήθεια στην αρχή το θεώρησα λίγο ρίσκο, αλλά να σου πω την αλήθεια μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το ηχόχρωμα και η όλη προσέγγιση που κι εγώ θεώρησα ότι αυτός θα μπορούσε να είναι ένας καινούριος ήχος για μας.
Rockpages.gr: Επίσης, διακρίνω πολλά επίπεδα πέρα από το κουπλέ και το ρεφρέν, έχουν κι άλλα σημεία μέσα… το σόλο που ξεφεύγει, μου φαίνεται ότι έχουν πολλές ιδέες μέσα.
Gus G: Όχι σε όλα, αλλά σε αρκετά ναι. Αν κρίνουμε από το “Rising Fire” είναι ένα πάρα πολύ απλό τραγούδι. Κουπλέ – ρεφρέν ούτε καν pre chorus δεν έχει, αλλά κι αυτό έχει και την ομορφιά του και την τέχνη του. Το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, το “Welcome To The Empire” έχει πολλά επίπεδα, είναι αυτό που λες. Έχει χτήσιμο και έχει και κάποια πράγματα που ίσως είναι και καινούρια και για μας. Δεν είναι κουπλέ – ρεφρέν – σόλο – γεια σας. Τελειώνει με ένα άλλο σημείο εντελώς το κομμάτι.
Rockpages.gr: Όταν άκουσα το “Rising Fire” δεν ενθουσιάστηκα και τόσο, όσο εντυπωσιάστηκα μετά ακούγοντας το άλμπουμ. Καμιά φορά το πρώτο single μπορεί να μην είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό του άλμπουμ και θα έλεγα ότι αυτό είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση.
Gus G: Δεν σου κρύβω ότι το “Rising Fire” ήταν να βγει δεύτερο single, αλλά αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να βγάλουμε αυτό πρώτο. Ίσως είναι πιο ραδιοφωνικό αν θέλεις. Είναι catchy κομμάτι, είναι heavy… δείχνει μια πιο hard rock πλευρά της μπάντας.
Να σου θυμίσω και κάτι άλλο όμως… αν θυμάσαι στα πιο παλιά άλμπουμ έβγαιναν σαν πρώτα single τραγούδια όπως τα “Falling To Pieces”, ή σαν το “Mercenary Man”. Δηλαδή, έβγαιναν τραγούδια που ίσως παραήταν light και εμπορικά σε σχέση με τι περιέχει όλο το άλμπουμ. Οπότε, θα έλεγα ότι είναι ένα κομμάτι «κράχτης» θα έλεγα. Αυτό θέλεις να βγάλεις σαν πρώτο single θεωρώ. Το άλμπουμ έχει τόση μεγάλη ποικιλία που είναι δύσκολο να διαλέξεις ένα κομμάτι και να πεις ότι «αυτό τα έχει όλα». Ίσως, αυτό που τα έχει όλα είναι το “Welcome To The Empire”, το οποίο ήταν και το δεύτερο single.
Rockpages.gr: Εμένα αυτό ήταν το τραγούδι που μου κόλλησε πιο γρήγορα στο μυαλό και δεν είναι και το πιο εύκολο….
Gus G: Ναι, δεν είναι και το πιο εύκολο, αλλά τελικά αυτό είναι… Για μένα αυτό είναι το μεγάλο κομμάτι του δίσκου και ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό θα ήταν το βιντεό μας. Δεν σου κρύβω ότι ο δίσκο λεγόταν “Welcome To The Empire” μέχρι την τελευταία στιγμή.
Rockpages.gr: Αλλά, αποφάσισες να μπεις στο κλαμπ των συγκροτημάτων που έβγαλαν ομώνυμο άλμπουμ, που δεν είναι το πρώτο μαζί με τους Metallica, τους Whitesnake…
Gus G: Τους Beatles…
Rockpages.gr: Ναι, τους Killswitch Engage, τους Def Leppard, τους Motley Crue… είναι ένα κλαμπ κι αυτό.
Gus G: Ναι, για μας δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή για να γίνει αυτό. Και αφού δεν το κάναμε στο ντεμπούτο μας… κι αφού είχαμε τόσες αλλαγές, στον ήχο μας, στη φυγή μελών, στην ουσία ήταν το νέο ξεκίνημα… οπότε, αυτό είναι το άλμπουμ. Είναι σαν να ξεκινάμε τους Firewind σήμερα και αυτό να είναι το πρώτο άλμπουμ, αλλά τυχαίνει να είναι το ένατο, γιατί έχουμε άλλα οκτώ από πίσω.
Rockpages.gr: Εφόσον λοιπόν αυτό είναι το καινούριο ξεκίνημα, αλλά ήδη το συγκρότημα έχει πολλά χρόνια στο χώρο. Τι θα αποφύγεις να κάνεις από πράγματα που έκανες παλιά σε αυτό το νέο ξεκίνημα;
Gus G: Δεν ξέρω ακόμα, δεν το έχω σκεφτεί. Γιατί με το που ξεκίνησε αυτό το πράγμα ήρθε μια πανδημία. Οπότε, έχουμε μείνει όλοι λιγάκι στα σπίτια μας. Βασικά, θέλω να φέρω πάλι αυτό το focus που έκανα πριν 15 χρόνια στη μπάντα, θέλω να ξαναφέρω αυτή την ενέργεια. Ήθελα να αρχίσω τις εκτενέστερες περιοδείες, κάτι που με το προηγούμενο lineup είχαμε προβλήματα. Δεν ήμασταν όλοι πάντα σύμφωνοι γι’αυτά τα πράγματα. Κοίτα λάθη κάνουμε όλοι στην πορεία κι εγώ έχω κάνει πολλά. Αυτά που είχα να πω όταν ήρθε ο Herbie στη μπάντα τα ξεκαθάρισα από την αρχή. Οπότε, τώρα το αν θα λειτουργήσει… γιατί ακόμα δεν τον ξέρω καλά τον άνθρωπο. Ξέρεις, αν δεν μπεις σε ένα λεωφορείο για να ταξιδέψεις με κάποιον για κάποιους μήνες δεν μπορείς να δεις πως θα αντιδράσει γιατί είναι κι αυτό μια άλλη περίπτωση. Από εκεί και πέρα για μένα τα πράγματα συνεχίζουν όπως πάντα. Από τα μέλη των Firewind θέλω να είναι εκεί γιατί θέλουν να είναι και γιατί πιστεύουν σε αυτό που κάνουμε. Γιατί αν δεν υπάρχει αυτό δεν μπορεί να υπάρξει μια μπάντα.
