Τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του “Down To Earth” από τους Rainbow. Ο Graham Bonnet, τραγουδιστής του μεγάλου σχήματος εκείνη την εποχή, περιόδευσε πρόσφατα με τη μπάντα του με ρεπερτόριο κυρίως από αυτό το μεταβατικό ας το πούμε album όπως εξελίχθηκε η πορεία των Rainbow και μιλάει με το Δημήτρη Καζαντζή τόσο για την περίοδο που κυκλοφόρησε το μοναδικό του album με τη μπάντα, τη μετέπειτα καριέρα του, όσο και για τις σημερινές του δραστηριότητες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα, αν μη τι άλλο συνέντευξη.
Rockpages.gr: Έχουν περάσει 35 χρόνια από την κυκλοφορία του “Down To Earth”. Πώς αισθάνεται με αυτό η “φωνή” του άλμπουμ σήμερα;
Graham Bonnet: Ήταν διασκεδαστικό! Ήταν διασκεδαστικό να ηχογραφούμε το δίσκο και στη συνέχεια να παίζουμε μπροστά σε ένα κοινό που γνώριζε όλους τους στίχους … Απόλαυσα την δημιουργία αυτού του άλμπουμ. Σήμερα προσπαθούμε να διασκευάσουμε κάποια από τα τραγούδια εκείνης της εποχής, έτσι ώστε να μην ακούγονται μπαγιάτικα. Για παράδειγμα, έχω πειραματιστεί με διαφορετικά στυλ του “Since You Been Gone” … Έχω κάνει μια έκδοση reggae του κομματιού. Αλλά μένει πάντα διασκεδαστικό επειδή ο κόσμος θέλει να ακούει αυτά τα τραγούδια.
Rockpages.gr: Θα ήθελα να θυμηθείς κάτω από ποιες συνθήκες αντικατέστησες τον Ronnie James Dio, αλλά και οι λόγοι που οδήγησαν τον Ritchie Blackmore να αποφασίσει να μετατρέψει το μουσικό στυλ των Rainbow σε κάτι πιο mainstream.
Graham Bonnet: Ο Ronnie έφυγε για προσωπικούς του λόγους … Νομίζω ότι ήθελε να κάνει κάτι άλλο. Το να πάρει κανείς τη θέση ενός τραγουδιστή όπως ο Ronnie ήταν κάτι πολύ δύσκολο αλλά παράλληλα ήταν και μια πρόκληση. Πέρα από όλα, ήμουν ένας εντελώς διαφορετικός τραγουδιστής από εκείνον. Ήμουν περισσότερο στην R n ‘B και pop μουσική. Αυτό που συνέβη με την μπάντα ήταν … λοιπόν, το management ήθελε η μπάντα για να γίνει πιο radio friendly και έτσι είχε την ιδέα να διασκευαστεί αυτό το εμπορικό τραγούδι που ονομάζεται “Since You Been Gone”. Θυμάμαι πως όταν το ακούσαμε με τα υπόλοιπα παιδιά αμέσως είπαμε: “δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό” (γέλια). Δεν είναι καθόλου Rainbow! Αλλά το management πραγματικά μας πίεζε να κάνουμε κάτι πιο εμπορικό. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το τραγούδι έβαλε τους Rainbow στο χάρτη είτε σας αρέσει είτε όχι. Οι Rainbow έγιναν πιο γνωστό όνομα σε σχέση με όλα τα προηγούμενα άλμπουμ. Με τον Ronnie οι Rainbow ήταν περισσότερο μία underground μπάντα.
Rockpages.gr: Πόσο εύκολο είναι για έναν μουσικό να εργαστεί με την μπάντα του Ritchie Blackmore;
Graham Bonnet: Για μένα ήταν … δεν ήξερα τους Rainbow και δεν είχα συνηθίσει να δουλεύω με κάποιον που ήταν στο hard rock, στα πρώτα χρόνια του heavy metal. Δούλεψα πολύ σκληρά για να εκτελέσω σωστά τα τραγούδια που ο Ritchie έγραφε εκείνη την εποχή. Ήθελα κάθε ιδέα μου να ταιριάζει σωστά με τη δομή του τραγουδιού. Η αλήθεια είναι ότι με το να είμαι με τον Ritchie και να συνεργάζομαι στενά με αυτόν, έμαθα πώς να γράφω και να τραγουδάω κομμάτια αυτού του είδους, του rock. Εγώ τραγουδούσα pop κομμάτια, όπου υπάρχει ο στίχος, ο χορός … η συνήθης δομή. Με τους Rainbow ήταν σχεδόν σαν ένα ημι-κλασικό είδος μουσικής, όπως μια συμφωνία ή κάτι τέτοιο. Ήταν μια πολύ διδακτική εμπειρία για μένα.
Rockpages.gr: Έχεις συνεργαστεί με πολλούς σπουδαίους ροκ μουσικούς. Με βάση την εμπειρία σου με κάθε έναν από αυτούς, θα ήθελες να συνεργαστείς με κάποιον πάλι;
Graham Bonnet: Σίγουρα με τον Steve Vai … είναι ο αγαπημένος μου κιθαρίστας. Είναι ένας πολύ … avant garde κιθαρίστας και δεν τον ξέρεις μέχρι να πάρει την κιθάρα του. Είχε πάντα αυτές τις ωραίες ιδέες και κατέληγε με μερικά left-turn solos. Δεν ήταν αυτός που θα περίμενε κανείς. Είχαμε επίσης τον ίδιο τρόπο σκέψης στην σύνθεση των κομματιών. Γράφοντας ένα τραγούδι και συζητώντας γι ‘αυτό με τον Steve ήταν πάντα κάτι το ενδιαφέρον. Τον θυμάμαι να μου λέει: “Graham, πες μου μια ιστορία … γράψε μερικούς στίχους να οικοδομήσουμε ένα τραγούδι πάνω τους”. Το αγαπημένο μου άλμπουμ θα είναι πάντα αυτό που έκανα μαζί του όταν ήμουν στους Alcatrazz. Η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με τον Yngwie Malmsteen ήταν κάτι σαν Rainbow … κάτι για να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο. Ήθελα εκείνη τη περίοδο να σχηματίσω μια μπάντα που θα παίζει λιγότερο ή περισσότερο σαν τους Rainbow. Το καλύτερο είναι ότι ο Steve συμμερίζεται την ίδια άποψη με μένα. Ο αγαπημένος του δίσκος είναι επίσης το δεύτερο album των Alcatrazz. Μιλούσα μαζί του πριν από λίγο καιρό και μου είπε ότι αυτό το άλμπουμ ακούγεται ακόμα φρέσκο στα αυτιά του … δεν έχει λήξει καθόλου. Έτσι λοιπόν … ο Steve είναι ο αγαπημένος μου κιθαρίστας και αυτός που θα μπορούσα να συνεργαστώ και πάλι.
Rockpages.gr: Η τρέχουσα περιοδεία σου ονομάζεται “Catch The Rainbow Tour”. Σκέφτηκες ποτέ να προσκαλέσεις πρώην μέλη των Rainbow;
Graham Bonnet: (γέλια). Ναι, το σκέφτηκα … Πραγματικά ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο μέχρι πολύ πρόσφατα. Νομίζω ότι θα ήταν διασκεδαστικό, αλλά επίσης είναι και κατάλληλο να γίνει αφού ο Ritchie κάνει την δική του δουλειά … τη δική του μεσαιωνική δουλειά με τη σύζυγό του. Έτσι, θα ήταν πολύ καλό εάν καταφέρναμε να παίξουμε πάλι όλοι μαζί αυτά τα τραγούδια. Το προφανές πρόβλημα φυσικά, είναι το κενό του κιθαρίστα. Γνωρίζετε βέβαια ότι ο Ritchie είναι μοναδικός στο είδος του και οι Rainbow ήταν η μπάντα του. Επίσης γνωρίζετε ότι ο Ritchie δεν θα συμφωνούσε μάλλον στο να κάνει ένα reunion tour με τους Rainbow. Αλλά αν άξιζε, νομίζω ότι όλα τα παιδιά θα μαζεύονταν να παίξουν πάλι μαζί. Θα ήθελα να κάνω πάλι ένα Down To Earth Tour. Συμβιβάζεσαι όμως. Όσο μεγαλώνουμε απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο, αλλά αυτό που συνέβη με τούς Rainbow είναι τώρα ιστορία … Χωρίσαν οι δρόμοι μας και αυτό ανήκει στο παρελθόν τώρα.
Rockpages.gr: Οι Impellitteri ήταν πάντα μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, με εξαίρετους μουσικούς και άρεσαν πολύ στον κόσμο. Σχεδιάζεις καθόλου να δουλέψεις μαζί τους στο μέλλον;
Graham Bonnet: Δεν ξέρω … έκανα δύο άλμπουμ με τον Chris Impellitteri. Το τελευταίο ήταν το “System X”, το οποίο ήταν πραγματικά, πολύ βαρύ. Όχι σαν τους Rainbow, αλλά…πολύ βαρύ (γέλια). Απ όσο γνωρίζω, ο Chris συνεχίζει. Νομίζω ότι ο Rob Rock τραγουδά με τους Impellitteri σήμερα. Νομίζω ότι ο Chris πλέον κλίνει περισσότερο προς το θρησκευτικό rock n ‘roll, στο οποίο εγώ δεν κλίνω. Μιλά για τον Ιησού στα τραγούδια του. Δεν είμαι σε αυτό όταν γράφω στίχους ή τραγουδάω. Στο μυαλό μου αυτό δεν έχει να κάνει με το Rock N ‘Roll. Ο Chris είναι ένα πολύ θρησκευόμενο άτομο και ο τραγουδιστής του πιστεύει στο Θεό. Έτσι νομίζω ότι ταιριάζουν. Απ’ όσο γνωρίζω, ο ίδιος εξακολουθεί να δουλεύει με αυτόν…δεν ξέρω. Δεν έχω μιλήσει με τον Chris εδώ και χρόνια.
Rockpages.gr: Και με τους Alcatrazz τι γίνεται; Να περιμένουμε ένα νέο στούντιο άλμπουμ, μια περιοδεία … ;
Graham Bonnet: Έφυγα από τους Alcatrazz πριν από λίγους μήνες και τώρα ετοιμάζω ένα καινούργιο project … πραγματικά, δεν θέλω να το λέω “project”, σαν να είναι μια κανονική μπάντα. Είμαστε ένα τρίο … δύο κιθαρίστες και ένας μπασίστας. Παίζω κιθάρα και εγώ … κάτι το οποίο υποθέτω είναι έκπληξη (γέλια). Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να χωρίσουμε το show σε δύο μέρη: το πρώτο θα είναι ημιακουστικο και το υπόλοιπο ηλεκτρικό. Θα μπορούσαμε επίσης να κάνουμε μερικά από τα τραγούδια των Rainbow με ακουστικό ύφος … θα δούμε. Αλλά θα υπάρχει και αρκετό νέο υλικό, καθώς θέλω να γράψω νέα μουσική… αυτό είναι σίγουρο.
Rockpages.gr: Τι μουσική ακούς στο σπίτι;
Graham Bonnet: Οτιδήποτε άλλο εκτός από heavy metal…να σου πω την αλήθεια δεν ακούω και πολύ μουσική στο σπίτι. Προτιμώ να δω μια ταινία ή ένα show στην τηλεόραση. Αλλά όταν ακούω μουσική, προτιμώ να ακούσω Brian Wilson παλιό υλικό, όπως ο Little Richard, ο Buddy Holly ή μουσική της δεκαετίας του ’50! Ο Brian Wilson είναι ένας από τους ήρωες μου. Λατρεύω τους Beach Boys. Αγαπώ οτιδήποτε κάνει ο Brian ακόμα και σήμερα … Τον έχω δει δύο φορές στο δρόμο. Είναι απλά ένα απίστευτος μουσικός. Νομίζω ότι είναι απλά μια ιδιοφυΐα.
Rockpages.gr: Ποια περίοδο της καριέρας σου νοσταλγείς περισσότερο;
Graham Bonnet: Να είμαι αναγνωρίσιμος στον δρόμο (γέλια)! Νομίζω ότι ήταν κάπως cool όταν ήμουν 20-30 χρόνια νεότερος. Η συνεχής περιοδείες ήταν κάτι που τότε δεν μου άρεσε τόσο πολύ, αλλά τώρα είναι κάτι που σίγουρα μου λείπει. Μόλις γίνεις επαγγελματίας touring μουσικός, μπαίνει στο αίμα σου. Είναι σαν να πηγαίνεις με “αυτόματο πιλότο” (γέλια).
