Πρώτοι στη σκηνή, οι The Silent Rage, ένα συγκρότημα που έχει ταλαιπωρηθεί από τις αλλεπάλληλες αλλαγές μελών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στα 8 χρόνια ύπαρξής τους έχουν καταφέρει να κυκλοφορήσουν μόνο ένα demo και δύο EP. Τα καλά νέα όμως είναι ότι τώρα ετοιμάζουν το ντεμπούτο τους. Με τον νέο τους τραγουδιστή Steve Venardo (Double Square, ex-Valet Parn, ex-Heathendom, ex-Airged L’amh κ.α.) και τον ιδρυτή και εγκέφαλο του σχήματος Νίκο Σιγλίδη στις κιθάρες να ξεχωρίζουν, οι Αθηναίοι για περίπου μισή ώρα ανέλαβαν το δύσκολο έργο να μας ζεστάνουν. Κλασσικό heavy/power metal υψηλών ταχυτήτων, το οποίο όμως δεν κατάφερε να ενθουσιάσει τον κόσμο ο οποίος γέμιζε σιγά σιγά τον χώρο. Έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το επερχόμενο album τους συν ένα παλιό και κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού.
Η συνέχεια ανήκε στους νεκροθάφτες. Με συνοπτικές διαδικασίες και ένα πολύ μικρό intro, η γερμανική πεντάδα ανέβηκε στο σανίδι και οι πρώτες νότες του “Hell Funeral” από το τελευταίο τους album δόνησαν το χώρο. Με τρομερή όρεξη, οι Γερμανοί μας έδειξαν από νωρίς ότι δεν αστειεύονται αφού ακολούθησαν τα κλασσικά “The Round Table (Forever)” και “Knights Of The Cross” τα οποία έκαναν τον κόσμο να ξεσηκωθεί για τα καλά. Ο Chris Boltendahl είναι μία απίστευτη μορφή, οι Stefan Arnold (drums) και Jens Becker (μπάσο) ένα στιβαρό rhythm section, ο κακομοίρης H.P. Katzenburg, που σίγουρα θα έσκαγε από τη ζέστη ντυμένος ως reaper, ήταν επιβλητικός στο πόστο του πίσω από τα keyboards ενώ ο Axel Ritt στην εξάχορδη αν και 5 μόλις χρόνια στην μπάντα έπαιζε με τέτοιο αέρα λες και ήταν 25.
Ο ήχος πολύ καλός και η μία κομματάρα να διαδέχεται την άλλη. Το set list ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στα κλασσικά τους κομμάτια και σε επιλογές από τα 3 τελευταία albums, ενώ δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις με το “Wedding Day” και το φοβερό “Killing Time”. O Chris ήταν για μία ακόμα φορά πολύ χαμογελαστός και επικοινωνιακός, σχολίασε λιτά το όχι των Σκωτσέζων (“shit happens”) ενώ παραδέχτηκε ότι είναι πολύ γέροι πλέον για να παίζουν γρήγορα κομμάτια. Στο τέλος, αφού ανέβηκαν για το πατροπαράδοτο encore, ο Chris φόρεσε τα γυαλιά του για να μπορέσει να διαβάσει τους στίχους από την διασκευή που παίζουν στη χώρα μας, η οποία δεν είναι άλλη από το “Ελλάς” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η οποία βρίσκεται και το EP τους “The Dark Of The Sun” του 1997. Μάλιστα αναρωτήθηκε αν ζει ακόμα, χωρίς να τον πληροφορήσουν ότι το ίδιο βράδυ έπαιζε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ. Το τέλος ανήκε στο “Heavy Metal Breakdown” από το ιστορικό πρώτο album τους το οποίο φέτος κλείνει 30 χρόνια κυκλοφορίας με τον κόσμο να επιδίδεται στο γνωστό άθλημα τους ξελαρυγγιάσματος.
Κάτι λιγότερο από 2 ώρες κράτησε η εμφάνιση τους. Τα φώτα άναψαν, ο κόσμος τους αποθέωσε και το βράδυ μας έλαβε τέλος. Αυτό που μας έμεινε είναι η επιθυμία να βλέπουμε συνέχεια εμφανίσεις σαν αυτές. Όχι μόνο από τους Digger, αλλά γενικά. Να βλέπουμε συγκροτήματα που να γουστάρουν αυτό που κάνουν και να…ιδρώνουν τη φανέλα πάνω στη σκηνή. Και οι Digger ήταν, είναι και θα είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα.
Set list: Hell Funeral/The Round Table (Forever)/Knight Of The Cross/Wedding Day/Ballad Of A Hangman/Tattooed Rider/Hammer Of The Scots/Season Of The Witch/Death Angel & The Grave Digger/Excalibur/Killing Time/Morgane Le Fay/Grave Desecrator/The Dark Of The Sun/Home At Last/Rebellion (The Clans Are Marching) Encore: Ελλάς/Highland Farewell/Heavy Metal Breakdown
Γιώργος Τερζάκης
