Ακολούθησαν οι Nightstalker, οι οποίοι έπαιξαν στην δεύτερη σκηνή, μια κίνηση που φαντάζομαι είχε να κάνει με την ευκολότερη τήρηση του προγράμματος. Και σε εκείνους έλειπε το σκοτάδι και η …κάπνα, αλλά μιλάμε φυσικά για μια μπάντα που έχει την εμπειρία να διαχειριστεί πολύ καλά την κατάσταση αλλά και τα τραγούδια για να παρασύρει τον κόσμο. Ζωντανότατοι Rock Commandos.
Οι Behemoth ήταν η έκπληξη σε ένα έτσι κι αλλιώς ετερόκλητο line up, παρ’ όλα αυτά το κοινό συμμετείχε στο set τους, ακόμα κι αν το moshpit που δημιουργήθηκε ήταν ‘light’ σε σχέση με αυτά που φαντάζομαι γίνονται στα δικά τους live. Πολύ εντυπωσιακός ο τρόπος που βγήκαν στη σκηνή, με τον Nergal να κρατά ένα φλεγόμενο στεφάνι, ενώ τρομερά επιβλητικός είναι ο Orion στο μπάσο, πρέπει να τον προτείνω σε κάποιον casting director ταινιών φαντασίας. Τίμησαν το τελευταίο τους album, και δεν νομίζω να άφησαν κανέναν αδιάφορο.
Μετά ήρθε η σειρά των Ghost – από εικαστικής και σατανιστικής άποψης το festival ήταν πλούσιο. Τους Σουηδούς τους έχω δει άλλη μια φορά στην Αγγλία, με τις εντυπώσεις μου από εκείνο το live να επιβεβαιώνονται σε μεγάλο βαθμό χθες. Θεωρώ πως το ψεγάδι στο show τους είναι η φωνή του Papa Emeritus II, που ακούγεται αδύναμη σε αρκετά σημεία. Από κει και πέρα, στα πραγματικά δυνατά κομμάτια τους, που είναι τα πιο κιθαριστικά, όπως το ‘Ritual’ και το ‘Stand by Him’, ενώνεται ο ήχος με την εικόνα και το αποτέλεσμα είναι όντως μοναδικό. Αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η εξέλιξη που θα έχουν.
Setlist: Infestissumam, Per Aspera ad Inferi, Ritual, Con Clavi Con Dio, Prime Mover, Stand by Him, Death Knell, Ghulleh/Zombie Queen, If You Have Ghosts (Rocky Erickson cover), Year Zero, Monstrance Clock
Οι headliners Deftones βγήκαν στη σκηνή με μικρή καθυστέρηση (που δεν καλύφθηκε στο τέλος) υπό τους ήχους του υπέροχου ‘Diamond Eyes’. Έτσι ξεκίνησε μια εμφάνιση που νομίζω ότι ικανοποίησε πλήρως το πεινασμένο κοινό (ταπεινή προσέλευση by the way, αλλά έτερον εκάτερον) που μπόρεσε να βγάλει ένα σημαντικό όνομα από τη λίστα με τα απωθημένα του.
Οι Deftones είναι από τις μπάντες στις οποίες υπάρχει απόλυτος πρωταγωνιστής, και αυτός είναι φυσικά ο χαρισματικός Chino Moreno. Μεταδοτικότητα, σούπερ φωνή τόσο στα μελωδικά όσο και στα screaming σημεία και ασταμάτητη κίνηση είναι τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, με τα υπόλοιπα πιο χαμηλών τόνων μέλη να του προσφέρουν το ιδανικό ‘στερέωμα’ για να κάνει το show του.
Το setlist ήταν αντιπροσωπευτικό όχι όλων των δίσκων, αλλά όλων των περιόδων των Deftones. Χάρη στην ενέργεια των τραγουδιών από τα ‘Adrenaline’, ‘Around the Fur’ και την συνθετική ωριμότητα που αποπνέουν τα κομμάτια του ‘Koi No Yokan’ πήραμε μια πλήρη εικόνα για το τι εστί Deftones το 2014.
Setlist: Diamond Eyes, Be Quiet and Drive (Far Away), My Own Summer (Shove It), Lhabia, Tempest, Swerve City, Feiticeira, Digital Bath, Poltergeist, Rosemary, Rocket Skates, Change (In the House of Flies), Around the Fur, Headup
Encore: Bored, Engine No.9, Root, 7 Words
Ρωμανός Τερζής
