Η αλήθεια είναι πως γενικά δε βλέπω λόγο ύπαρξης στις live κυκλοφορίες πλέον αφού όχι μόνο έχουμε τη δυνατότητα να δούμε δια ζώσης τις περισσότερες μπάντες αλλά και το διαδίκτυο μας κατακλύζει με άπειρο υλικό. Όμως φέτος τα πράγματα είναι αλλιώς, οι περισσότεροι δεν έχουμε δει ούτε μία κανονική συναυλία (και δε φαίνεται και φως στο τούνελ) ενώ οι μπάντες ψάχνουν τρόπο να κρατήσουν επαφή με το κοινό τους με τους περισσότερες να επιλέγουν κάποια live streaming ή νέες στούντιο δουλειές.
Οι JINJER επιλέγουν να κυκλοφορήσουν ένα live album και επιστρέφουν ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του καταπληκτικού “Macro”. To “Alive In Melbourne” ηχογραφήθηκε τον Μάρτιο αυτής της περίεργης χρονιάς, μόλις λίγες μέρες πριν αρχίσουν τα γενικά lockdown και η απαγόρευση όλων σχεδόν των συναυλιών (που σημαίνει ότι μόλις λίγοι κατάφεραν να απολαύσουν την προώθηση του “Macro” οπότε, ναι, αξίζει που κυκλοφόρησε αυτό το live album)
Έτσι, μας μεταφέρουν νοερά στα όσα τρομερά κάνουν επί σκηνής. Και είναι τρομερά γιατί στο στούντιο μπορείς να δουλέψεις όσο θέλεις αλλά ο πραγματικός κριτής είναι η σκηνή όπου επιβεβαιώνουν πόσο φοβεροί μουσικοί όταν παίζουν πολύπλοκα θέματα με άνεση. Δεν είναι όμως μόνο θέμα τεχνικής αφού οι Ουκρανοί έχουν συνθέσεις που αρπάζουν από τον λαιμό το κοινό χαρίζοντας απλόχερα την γκρούβα που βγαίνει μέσα από τη μουσική τους. Οι οπαδοί στο γεμάτο club(η εμφάνιση ήταν sold out) φαίνεται να το διασκεδάζουν (και γουστάρω που έχουν αφήσει να ακούγονται οι φωνές του κοινού όπως γινόταν σε παλιότερες live κυκλοφορίες) τόσο στα κομμάτια του “Macro” (6 από τα συνολικά 15 που έπαιξαν) όσο και σε αυτά από τις παλιότερες δουλειές τους (το “Pisces” συνεχίζει να είναι το πιο γνωστό κομμάτι τους και δεν είναι τυχαίο που το άφησαν προς το κλείσιμο του σετ με τον κόσμο να συμμετέχει)
Μπορεί να τους είχαμε δει να ανοίγουν για τους Arch Enemy το 2017 στην Αθήνα αλλά εδώ είναι χορταστικοί αφού ξεδιπλώνουν όλη την τρέλα που κουβαλάνε αφού -για όσους δεν τους ξέρουν- ενσωματώνουν ετερόκλητα στοιχεία που ξεκινούν από djent και metalcore και φτάνουν σε funk και jazz (και φυσικά το απίθανο reggae πέρασμα στο “Judgement & Punishment” ή στο “Home Back”). Απίστευτα σταθερός ο Vlad Ulasevich στα τύμπανα, το μπάσο του Abdiukhanov τρομερό (ειδικά σε κάποια break που βγαίνει μπροστά) ενώ ο Roman Ibramkhalikov δίνει ρέστα στην κιθάρα (τα τελευταία χρόνια καλύπτει lead και ρυθμικές μόνος του). Άφησα για το τέλος την ερμηνεία της Tatiana που εντυπωσιάζει με την απόδοση της, είτε όταν χώνει κάφρικα growls είτε όταν επιλέγει τα καθαρά φωνητικά ενώ λικνίζεται, πραγματικά αν δεν το ξέρεις νομίζει ότι ακούς δυο διαφορετικούς ανθρώπους αφού πολλές φορές αλλάζει ύφος μέσα σε μία στροφή ενός κομματιού. Τα λόγια είναι περιττά όμως, η Napalm Records ανέβασε και το οπτικό υλικό από τη συναυλία οπότε μπορείτε να τσεκάρετε όλο το βίντεο στο κανάλι της εταιρίας ή μεμονωμένα κομμάτια όπως το παρακάτω στο κανάλι των Jinjer:
