Το «νησί» είναι γεμάτο από συγκροτήματα και καλλιτέχνες με καριέρα πολλών δεκαετιών που δεν κατάφεραν να γίνουν σουπερσταρς, αλλά παρόλα αυτά να έχουν ποιότητα, συνέπεια και ορδές οπαδών. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι Magnum, τους οποίους θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους στις 30 Νοεμβρίου.
Όλα ξεκίνησαν στο Birmingham στα βάθη της δεκαετίας του ’70 με το αχώριστο δίδυμο των Tony Clarkin και Bob Catley να σκαρφίζονται μια μπάντα για να παίζουν σε ένα από τα φημισμένα κλαμπς της πόλης, το The Rum Runner. «Ξεκινήσαμε σε ένα μικρό club σαν house μπάντα Top20 διασκευών παίζοντας σε κόσμο που… χόρευε! Ακούγεται απαίσιο, αλλά έτσι ξεκινήσαμε!», μας είπε ο Bob Catley σε μια παλαιότερη συνέντευξη . «Τη δεκαετία του ’70 έρχονταν πολλοί μουσικοί από μπάντες να μας δουν. Έρχονταν οι Black Sabbath, όταν ακόμα λέγονταν Earth. Ο Tony Iommi, ο Bill Ward, ο Geezer Butler και ο Ozzy έρχονταν να μας δουν, όπως και ο John Bonham των Led Zeppelin και ο Robert Plant πριν ακόμα ονομαστούν έτσι! Οπότε, τότε ξεκινήσαμε και εμείς, όταν ξεκινούσαν όλες αυτές οι μεγάλες μπάντες… τόσο πίσω πάμε! Όταν αυτό το club μας έδιωξε το ’72 (ΣΣ μάλλον το ’75) αποφασίσαμε να γράφουμε τα δικά μας τραγούδια και να κάνουμε τον κόσμο να χορεύει… Χαχαχα! Ήμασταν ένα από τα συγκροτήματα που θα ανέβαινε στη σκηνή για να τζαμάρει και πολλές φορές ανέβαινε μαζί μας ο Ozzy και τραγουδούσε, ή ο John Bonham και έπαιζε τύμπανα και ο Cozy Powell, ήταν φανταστικά! Συνήθιζα να κάθομαι στο μπαρ και να χαζεύω όλο αυτό το πανδαιμόνιο στη σκηνή, είχε πολύ πλάκα! Αυτές ήταν οι πρώτες μέρες των Magnum, μετά φύγαμε και παίζαμε κανονικές συναυλίες από πάνω ως κάτω στη Μεγάλη Βρετανία σαν support. Η πρώτη μας περιοδεία ήταν με τους Judas Priest και αυτό μας πήγε σε ένα άλλο επίπεδο και μας έβγαλε μπροστά σε ένα άλλο κοινό και συνεχίσαμε έτσι. Ανοίξαμε για τους Whitesnake του David Coverdale όταν ξεκίνησαν το 1978, για τους Blue Oyster Cult το 1979, για τους U.F.O. στη Γερμανία το 1979, η πρώτη φορά που παίξαμε εκεί, και κάπως έτσι ξεκινήσαμε να αποκτούμε το δικό μας κοινό αυτά τα χρόνια».
Kingdom Of Madness (1978)
Όπως συνηθιζόταν από τα γκρουπ της εποχής το ντεμπούτο περιέχει υλικό που οι Magnum ήξεραν απ’ έξω και ανακατωτά από τα live που έπαιζαν και ηχογραφήθηκε σχεδόν με τη μια για να κυκλοφορήσει από την Jet Records του περιβόητου Don Arden. Το άλμπουμ που πήρε καλές κριτικές από τα Μέσα της εποχής έδειξε το δρόμο για το συγκρότημα με progressive ήχο και στίχουν εμπνευσμένους από φανταστικά θέματα κάπου ανάμεσα στους Hawkwind, τους Blue Oyster Cult και τον Moorcock. Ξεχώρισαν τα: “In The Beginning”, “Kingdom Of Madness” και “Lords Of Chaos”.
Magnum II (1979)
Ποντάροντας στην επιτυχία του ντεμπούτου τους και της εισόδου του στα charts (no.58) της Μ.Βρετανίας οι Magnum κυκλοφορούν μέσα σε ένα χρόνο το δεύτερο, ομώνυμο, άλμπουμ τους που δεν έχει την ίδια μοίρα. Όπως άλλωστε μπορεί να κρίνει κανείς και από το εξώφυλλο ακόμα ήταν βεβιασμένο. Πολλοί οπαδοί το θεωρούν το χειρότερο στην ιστορία της μπάντας, ωστόσο τα “Reborn” και “Firebird” ξεχωρίζουν.
Chase The Dragon (1982)
Το πιο επιτυχημένο άλμπουμ τους στα Βρετανικά charts μέχρι τότε (No.17) αλλάζει τα δεδομένα για τους Magnum. Βασισμένο στην παραγωγή του Jeff Glixman, που συνεργαζόταν με τους Kansas, και με το μαγικό εξώφυλλο του Rodney Matthews το “Chase The Dragon” είναι αναμφισβήτητα από τα καλύτερα άλμπουμ όχι μόνο της μπάντας, αλλά της εποχής του. Κάποια από τα τραγούδια του παίζονται ακόμα στις συναυλίες, όπως τα “Soldier Of The Line”, “Sacred Hour” και φυσικά το “The Spirit”. Σπουδαία είναι και η συνεισφορά του Mark Stainway που έρχεται στα πλήκτρα.
The Eleventh Hour (1983)
Το περιορισμένο budget της Jet Records δεν επέτρεψε στο συγκρότημα να χρησιμοποιήσει και πάλι εξωτερικό παραγωγό, οπότε τα καθήκοντα ανέλαβε ο Clarkin. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα “One Night Of Passion” και “Road To Paradise”. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ ο Stainway αποχωρεί για να προσχωρήσει στο συγκρότημα του Phil Lynott, ενώ το συγκρότημα μένει χωρίς εταιρεία. Ο Tony Clarkin αρρωσταίνει και αντικαθίσταται προσωρινά για τις ζωντανές εμφανίσεις από τον Lawrence Archer.
On A Storyteller’s Night (1984)
O Stanway επιστρέφει, υπογράφεται συμβόλαιο με την FM Records και κυκλοφορεί το καλύτερο άλμπουμ των Magnum! Πετυχαίνοντας τον ιδανικό συνδυασμό του επικού-φανταστικού κόσμου του Clarkin με την παραμυθένια φωνή του Catley και τις υπέροχες μελωδίες κάνουν αυτό που λέμε breakthrough και περιοδεύουν στην Ευρώπη. Υπογράφουν στην Polydor και τον Αύγουστο του 1985 ανοίγουν το φημισμένο Monster Of Rock στο Donnington. Highlights: How Far Jerusalem, Just Like An Arrow, Les Morts Dansants”.
Vigilante (1986)
Ο ήχος και η παραγωγή γυαλίζονται από τον Roger Taylor των Queen και τον David Richards στο Montreux της Ελβετίας και οι Magnum γίνονται πιο εμπορικοί φτάνοντας στο Νο.24 της Μ. Βρετανίας. Τα πλήκτρα ανεβαίνουν στη μίξη και το στυλ τους αλλάζει κάπως, όμως η συνθετική ικανότητα του Clarkin δεν κρύβεται με κομματάρες όπως “Need A Lot Of Love”, “Midnight (You Won’t Be Sleeping) με το σαξόφωνο, “Back Street Kid” και φυσικά το ομώνυμο. Κλασσικό άλμπουμ Magnum!
Wings Of Heaven (1988)
Για πολλούς οπαδούς το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας. Σίγουρα, ένα τρίτο συνεχόμενο εξαιρετικό άλμπουμ ενίσχυσε κατά πολύ τη φήμη τους, ακόμα περισσότερο και από την υψηλότερη θέση από οποιαδήποτε άλλη τους δουλειά (Νο.5). Μπορεί να μην είχαν αυτή τη φορά το δίδυμο Richards-Taylor στην παραγωγή, αλλά ο Albert Boekholt που συνεργάστηκε μαζί τους στην Ολλανδία τα κατάφερε μια χαρά. Ξεχωρίζουν τα “Days Of No Trust”, “Start Talking Love” και το σχεδόν δεκάλεπτο έπος “Don’t Wake The Lion (Too Old To Die Young)” με πολλές εναλλαγές και ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις.
Goodnight L.A. (1990)
Όπως συνήθως συμβαίνει μετά από μια επιτυχημένη πορεία οι βλέψεις προς Αμερική και η πρόθεση μιας ακόμα ριζικότερης αλλαγής για την προσέλκυση ακόμα μεγαλύτερου κοινού είναι ένα μεγάλο ρίσκο από το οποίο σπάνια βγαίνεις κερδισμένος και δυστυχώς οι Magnum δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Φέρνουν εξωτερικούς συνεργάτες για τις συνθέσεις (Russ Ballard, Jim Vallance) και η Polydor επενδύει στον Keith Olsen, πρωτομάστορα του “1987” των Whitesnake, όμως το Αμερικάνικο όνειρο δεν πραγματοποιείται καθώς το άλμπουμ δεν κυκλοφορεί στις ΗΠΑ. Στη Μ.Βρετανία τα πάει καλύτερα, όμως αυτό δεν κάνει το άλμπουμ καλύτερο. Διασώζεται το “Only A Memory”.
Sleepwalking (1992)
Η αποτυχία του “Goodnight L.A.” οδηγεί σε αλλαγή εταιρείας (Music For Nations) και στη στροφή στον Tony Clarkin για την παραγωγή. Με το “Sleepwalking” οι Magnum προσπαθούν να επιστρέψουν στο παραδοσιακό τους στυλ και να αποτινάξουν την pop rock ταμπέλα με τραγούδια όπως τα “Stormy Weather”, “The Long Ride” και “The Flood” και τα καταφέρνουν. Όμως, φαίνεται να πληρώνουν το προηγούμενο παραστράτημα και το άλμπουμ δεν γίνεται αποδεκτό θετικά από τον Τύπο, αλλά και τους οπαδούς με απογοητευτικά νούμερα πωλήσεων. Στα θετικά και η επιστροφή του Rodney Matthews στο σχεδιασμό του εξώφυλλου και του artwork.
Rock Art (1994)
Το τελευταίο άλμπουμ των Magnum της πρώτης περιόδου –αν μπορούμε αν την χαρακτηρίσουμε έτσι- ακούγεται ανέμπνευστο και μονότονο. Περιέργως, το “On Christmas Day”, εμπνευσμένο από τα γεγονότα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κυκλοφόρησε πρόσφατα σαν single, ενώ το ’94 είχαν κυκλοφορήσει τα “The Tall Ships” και “Back In Your Arms Again”. Το συγκρότημα διαλύθηκε και οι Clarkin-Catley δημιούργησαν τους Hard Rain.
Breath Of Life (2002)
Με έναν Tony Clarkin ανανεωμένο από το διάλειμμα σχεδόν 8 ετών από τους Magnum, κατά δήλωση του, όπου δούλεψε σαν παραγωγός, συνθέτης και φυσικά μέλος των Hard Rain, το “Breath Of Life” ήταν μια πραγματική ανάσα για το συγκρότημα και τους οπαδούς του. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε γενικά τον ήχο του σαν ένα μείγμα ανάμεσα στα “Rockart”, “Sleepwalking” και “Goodnight L.A.”, αλλά και τους Hard Rain, άλλωστε στη σύνθεση κάποιων τραγουδιών συμμετέχει και η Sue McCloskey. Τόσο τα εμπορικά, όσο και τα κλασσικά στοιχεία συνδυάζονται σε μια πιο μοντέρνα προσέγγιση. Ξεχωρίζουν σίγουρα τα: “This Heart”, “Cry”, “After The Rain”.
Brand New Morning (2004)
Αν με το “Breath Of Life” οι Magnum προσαρμόζονταν στη νέα εποχή, με το “Brand New Morning” ξεπέρασαν κάθε προσδοκία με ένα φρέσκο και πολύ αξιόλογο άλμπουμ με τον τίτλο να είναι σημαδιακός. Σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά έπαιξε το σοβαρό καρδιακό επεισόδιο που υπέστη ο Tony Clarkin το 2002. Χαρακτηριστικά τραγούδια τα “Brand New Morning”, “We All Run” και “The Blue And The Grey”. Το πρώτο άλμπουμ στο οποίο συμμετέχει ο ντράμερ των Thunder, Harry “Gary: James
Princess Alice and the Broken Arrow (2007)
Ποτέ δεν είναι εύκολο για ένα συγκρότημα να ακολουθήσει μια καλή κυκλοφορία, ιδιαίτερα δε όταν έχουμε να κάνουμε με comeback άλμπουμ μετά από μεγάλη απουσία. Οι Magnum κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους με αυτό το άλμπουμ, το οποίο μάλιστα ήταν το πρώτο τους που έμπαινε στα Βρετανικά charts μετά το 1994, έστω και στην 70η θέση. Ο τίτλος του άλμπουμ αναφέρεται στο ορφανοτροφείο Princess Alice. Τα τραγούδια που ξεχώρισαν ήταν τα “When We Were Younger”, “Out Of The Shadows” και “Dragons Are Real”. Στα τύμπανα ο σπουδαίος Jimmy Copley, ένας session-ας με τεράστια καριέρα.
Into the Valley of the Moonking (2009)
Άλλο ένα άλμπουμ μόλις 2 χρόνια μετά το προηγούμενο με τους γερόλυκους Magnum να λειτουργούν με τα δεδομένα των δεκαετιών ‘70s και ‘80s όπου τα συγκροτήματα και οι καλλιτέχνες κυκλοφορούσαν σχεδόν ένα άλμπουμ κάθε χρόνο. Εδώ, τα πράγματα δείχνουν να να μένουν στάσιμα. Δεν υπάρχει μεγάλη έμπνευση και το συγκρότημα, ή μάλλον ο Clarkin ακολουθεί την πεπατημένη παίζοντας στα σίγουρα. “Take Me To The Edge”, “Feels Like Treason” και “Blood On Your Barbed Wire Thorns” διασώζονται από ένα μέτριο άλμπουμ.
The Visitation (2011)
Η έλλειψη έμπνευσης και η «συνταγή» ακολουθείται και σε αυτό εδώ το άλμπουμ. Θυμάμαι ακόμα την απογοήτευσή μου όταν το είχα ακούσει για πρώτη φορά και είχα κληθεί να γράψω και κριτική. Ξανακούγοντας το πιο πρόσφατα δεν άλλαξα γνώμη. Ίσως, οι συνεχόμενες κυκλοφορίες κάθε 2 χρόνια να έκαψαν το συγκρότημα, γιατί δεν
On The 13th Day (2012)
Όσα κι αν περνούν τα χρόνια οι Magnum συνεχίζουν να δείχνουν τα δόντια τους και να κυκλοφορούν μικρά διαμάντια εκεί που δεν τους περιμένεις. Αυτό είναι το 17ο άλμπουμ τους και παρόλο που δεν έχει πολλές διαφορές από τα ένα-δυο προηγούμενα έχει συνολικά καλύτερα τραγούδια. Παράδειγμα το “Let It Rain” που σου μένει στο μυαλό με την πρώτη φορά που θα το ακούσεις. Ένα ακόμα που ξεχωρίζει είναι το “Dance Of The Black Tattoo”, με τον Bob Catley να θεωρεί ότι είναι ότι πιο κοντινότερο στο heavy metal έχουν κυκλοφορήσει ποτέ οι Magnum.
Escape from the Shadow Garden (2014)
Άλλη μια δυνατή κυκλοφορία από τους Βρετανούς που συνεχίζου να κυκλοφορούν ένα νέο άλμπουμ κάθε 2 χρόνια διατηρώντας την μελωδικότητα και τα βαριά τους riffs. Μάλλον, έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο άλμπουμ της ύσστερης εποχής των Magnum με πολύ καλό επίπεδο σε όλα τα κομμάτια χωρίς υποψία filler. Τα “Unwritten Sacrifice”, “Crying In The Rain”, “Too Many Clowns” είναι αυτά που θα τραβήξουν πρώτα από όλα την προσοχή και θα επιβάλουν κι άλλες ακροάσεις κατά τις οποίες θα εμφανιστεί το μεγαλείο αυτού του άλμπουμ.
Lost on the Road to Eternity (2018)
Το τελευταίο άλμπουμ βγήκε φέτος στις αρχές της χρονιάς και είναι το πρώτο στο οποίο συμμετέχουν οι Rick Benton στα πλήκτρα και Lee Morris, αλλά και το πρώτο μετά από πολλά χρόνια που κάνει την εμφάνισή του το παλιό logo. Πρόκειται για ένα σχετικά άνισο άλμπουμ με κάποια αρκετά ποιοτικά κομμάτια ανάμεσα σε αδιάφορα. Αναμφισβήτητο highlight η συμμετοχή του Tobias Sammet και της ορχήστρας στο ομώνυμο κομμάτι.
FAN FACTS
1. Το όνομα “Magnum” φαίνεται πως εμπνεύστηκε η μητέρα του Les Kitcheridge, που έπαιξε για λίγο με τη μπάντα το 1972.
2. Το κλαμπ από το οποίο ξεκίνησαν την καριέρα τους στο Birmingham λεγόταν Rum Runner και αρκετά χρόνια αργότερα από εκεί ξεκίνησαν και οι Duran Duran!
3. Ο αρχικός τίτλος για το “The Eleventh Hour” ήταν “Road To Paradise”. Τελικά προτιμήθηκε το “The Eleventh Hour” σαν μια αναφορά στην εταιρεία τους, Jet Records, που άφηνε τα πάντα για την τελευταία στιγμή!
4. Ο αρχικός τίτλος για το “Sleepwalking” ήταν “Nightwatch”, αλλά τελικά προτιμήθηκε ο πρώτος.
5. Ο Bruce Dickinson άκουσε το demo του “Brand New Morning” από το ομώνυμο άλμπουμ και του άρεσε τόσο πολύ που το τραγούδησε σε μια συναυλία του τον Ιούλιο του 1994, ενώ το άλμπουμ δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα!
6. Ο Tony Clarkin εγκατέλειψε το σχολείο για να σπουδάσει… γυναικεία κόμμωση! Παντρεύτηκε όταν ήταν μόλις 16 ετών και έγινε για πρώτη φορά παππούς για πρώτη φορά το 1988!
7. Οι αποχωρήσαντες από το συγκρότημα Mark Stanway, Richard Bailey, Mickey Barker, Laurence Archer και Mo Birch μαζί με τους Neil Murray και Chris Ousey σχημάτισαν τους Kingdom Of Madness,οι οποίοι για την ώρα θα παίζουν ζωντανά υλικό των Magnum που δεν έχει παιχτεί ποτέ, ή δεν έχει παιχτεί εδώ και πολλά χρόνια.
