Τι καλύτερο από το να κλείσει ένας Ιούλιος γεμάτος open air συναυλίες με το New Long Fest; Η πρώτη μέρα μας άφησε με πολύ ωραίες αναμνήσεις και μουσικές και τα δεδομένα έλεγαν ότι η δεύτερη θα ήταν ακόμα καλύτερη, τουλάχιστον για το δικά μου γούστα, με τους Suicidal Angels να αντικαθιστούν επάξια τους τεράστιους Sacred Reich οι οποίοι ακύρωσαν πολλές εμφανίσεις τους λόγω ασθένειας του Phil Rind.
Η αρχή έγινε με τους Desert Monks, όνομα το οποίο παραπέμπει εύκολα στο heavy rock ύφος τους. Είχαν λιγότερο κόσμο μπροστά στη σκηνή σε σχέση με την πρώτη μέρα αλλά κάτι τέτοιο δεν τους πτόησε καθόλου. Με δύο δίσκους ήδη στο ενεργητικό τους (“Dark Grooves” του 2018 και “Sympan” του 2022) έκαναν την δουλειά τους μια χαρά χωρίς να πτοηθούν από τη ζέστη που είχε εκείνη τη στιγμή. Respect και στον κιθαρίστα/τραγουδιστή τους Αντρέα για το The Exploited μπλουζάκι που φορούσε.
Συνέχεια με τους Agnes Vein, οι οποίοι είχαν ακόμα πιο δύσκολο έργο από τους Desert Monks, κυρίως λόγω του doom/black metal ύφους τους που δεν είναι και το πιο εύκολο να το ακούσεις με τον ήλιο πάνω από το κεφάλι σου. Το power trio από τη Θεσσαλονίκη έκανε όμως το καθήκον του έχοντας και μεγάλη εμπειρία λόγω του ότι είναι από το 2001 στη σκηνή. Μια στιβαρή εμφάνιση που μου άφησε την επιθυμία να τους ξαναδώ σε κάποιο κλειστό χώρο, εκεί που σίγουρα η μουσική τους θα ακούγεται διαφορετικά.
Η ευχάριστη έκπληξη της δεύτερης μέρας ήταν οι punk rockers Πεθαίνουν Στο Τέλος. Χωρίς ακόμα να έχουν βγάλει κάποιο full-length αλλά μόνο ένα ψηφιακό EP, έδωσαν μία πολύ υποσχόμενη εμφάνιση. Πολύ ωραία τραγούδια (μεταξύ των οποίων κάποια ακυκλοφόρητα), ενδιαφέροντες στίχοι (όσο και αν σνομπάρουν ακόμα κάποιοι κολλημένοι την ελληνική γλώσσα στη σκληρή μουσική), ωραία ενέργεια και άνεση πάνω στη σκηνή. Αν συνεχίσουν έτσι, το όνομά τους θα ακουστεί ακόμα περισσότερο και θα καταφέρουν πιστεύω να κερδίσουν ετερόκλητο κοινό αφού έχουν όλα τα απαραίτητα συστατικά για να το κάνουν.
Έφτασε η ώρα για τους αγαπημένους μου Need, τους οποίους θεωρώ το καλύτερο ελληνικό συγκρότημα της τελευταία οκταετίας. Δεν κατάφερα να τους δω στη συναυλία που έδωσαν τον Μάιο στο Gagarin αλλά εδώ δεν θα μπορούσα να τους χάσω. Μία τρομερή εμφάνιση βασισμένη στον τελευταίο εξαιρετικό τους δίσκο “Norchestrion: A Song For The End”, με τον Γιάννη στα φωνητικά να θυμίζει σε όλους τι πάει να πει σωστή αγγλική προφορά και τον Ravaya στην κιθάρα σε μεγάλα κέφια να προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο με τις γκριμάτσες τους και τα…χορευτικά του. Άψογη τεχνική κατάρτιση από όλα τα μέλη, μαγεία για μία ακόμη φορά το αριστουργηματικό “Mother Madness” και κλείσιμο με το υπέροχο “Nemmortal”. Το κοινό δεν έμεινε αμέτοχο από τα όσα υπέροχα διαδραματίστηκαν επάνω στη σκηνή, αφού μετά τους headliners της πρώτης και δεύτερης μέρας, οι Need είχαν τις πιο ένθερμες αντιδράσεις.
Setlist: Avia, Circadian, Tilikum, Rememory, Bloodlux, Mother Madness, Nemmortal
Το βράδυ είχε πέσει όταν οι Θεσσαλονικείς Naxatras ανέβηκαν στο σανίδι και μπορώ να πω ότι ήταν το μόνο συγκρότημα του διημέρου που με άφησε αδιάφορο. Και δεν το λέω επειδή έπαιξαν άσχημα, κάθε άλλο. Έχουν ήδη τέσσερα full-lengths και ένα γερό όνομα στη σκηνή αλλά το psychedelic rock τους από ένα σημείο κι ύστερα με κούρασε. Κατά βάση instrumental μουσική (μόνο δύο κομμάτια είχαν στίχους), καλοπαιγμένη και καλογραμμένη για το στυλ που υπηρετούν αλλά δεν είναι του δικού μου γούστου. Κράτησαν πάντως αρκετό κόσμο μπροστά στη σκηνή, δίνοντας αντικειμενικά μια πολύ καλή εμφάνιση. Μάλλον λειτούργησαν σαν την ηρεμία πριν την καταιγίδα.
Και όταν λέω καταιγίδα, εννοώ thrash καταιγίδα. Οι Suicidal Angels δεν έκαναν τίποτα λιγότερο από το συνηθισμένο. Δηλαδή μια εμφάνιση κατά την οποία πήραν σκαλπ. Ήδη από το “Endless War” με το οποίο ξεκίνησαν άνοιξε το pit και δεν έκλεισε μέχρι το τέλος (το ίδιο και με τα καπνογόνα, μη γράφω πάλι για ορκ και γίνω γραφικός). Αρκετός κόσμος από τις κερκίδες κατέβηκε μπροστά στη σκηνή και η επίθεση δεν σταματούσε. Συναυλία για σεμινάριο. Ο ήχος έπασχε λίγο στην αρχή αλλά έφτιαξε στη συνέχεια, ο Νίκος (κιθάρα, φωνητικά) ανά σημεία ευχαριστούσε με μεγάλη θέρμη όλους εμάς που παρευρεθήκαμε εκεί και δε νομίζω ότι έμεινε κάποιος ο οποίος δεν εντυπωσιάστηκε από την λύσσα και τον επαγγελματισμό με τον οποίο έπαιζαν τα παιδιά. Στο “D.I.V.A.” έγινε crowdsurfing, στο “Moshing Crew” που αφιερώθηκε σε όλους (αλλά κυρίως σε όσους δεν σταματούσαν το moshing από την αρχή) έγινε wall of death και stagediving και η βραδιά έκλεισε πανηγυρικά με το κλασικό “Apokathilosis”. Πολλά λόγια δεν χρειάζονται. Η καλύτερη (για εμένα) μπάντα του κύματος της αναβίωσης του thrash metal, έδειξε πως παίζεται το παιχνίδι.
Setlist: Endless War, Born Of Hate, Years Of Aggression, Frontgate, Eternally To Suffer, Bloodbath, Bloody Ground, D.I.V.A., Capital Of War, Reborn In Violence, Bleeding Holocaust, The Sacred Dance With Chaos, Moshing Crew, Apokathilosis
Ένα υπέροχο διήμερο έφτασε στο τέλος του. Μοναδικό κλίμα, μουσικές για διάφορα γούστα, άπιαστες τιμές σε φαγητό και ποτό που δεν βρίσκεις ούτε σε μαγαζί πλέον (για άλλα festivals δεν το συζητάμε καν), συγκροτήματα που ανταποκρίθηκαν επιτυχώς στο κάλεσμα. Στο New Long θα περάσεις καλά ανεξάρτητα από το ποιοι βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Ένας θεσμός στην ελληνική underground σκηνή που γίνεται ολοένα και καλύτερος. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για του χρόνου.
Γιώργος Τερζάκης
φωτο: Αφροδίτη Ζαγγανά
