Έπειτα από δύο σκληρά χρόνια για όλους εμάς που είτε λατρεύουμε τη μουσική είτε την υπηρετούμε με διάφορους τρόπους, έφτασε η στιγμή να πάρουν μπροστά οι open air ζωντανές εμφανίσεις. Στην Αθήνα, η αρχή έγινε με έναν θρυλικό μουσικό, τον drummer της για πολλούς υπερκολοσσιαίας μπάντας που εμφανίστηκε ποτέ στον πλανήτη, με το προσωπικό του σχήμα.
Προσωπικά, έχοντας χάσει τη μεγάλη και μία και μοναδική στην Ελλάδα εμφάνιση των Pink Flοyd στις 31 Μαΐου του 1989 για τον πιο αστείο λόγο που μπορούσα να φανταστώ, αποτελεί κάτι σαν προσπάθεια “εκδίκησης” (που ποτέ δε θα πάρω) το να κυνηγάω να δω τα μέλη τους σε κάθε ευκαιρία που αυτά εμφανίζονται ζωντανά.
Ο κόσμος ήξερε εξ’ αρχής ότι ο Mason θα παρουσίαζε την πρώτη, ψυχεδελλική για πολλούς, περίοδο των Pink Floyd, μέχρι και το “Obscured By Clouds” (1972).
Θα περίμενα κάτι περισσότερο από τις περίπου 3.500 χιλιάδες κόσμο που παραβρέθηκε, οι χίλιοι εξ’ αυτών καθήμενοι στο χώρο μπροστά στη σκηνή, η αλήθεια όμως είναι ότι οι συναυλίες αυτού του καλοκαιριού είναι πολλές και οι τιμές πιο αλμυρές κι απ’ το νερό της θάλασσας.
Έπειτα από μια μακροσκελή εισαγωγή λίγο πριν τις 20.30′, οι πρώτες νότες του “One Of These Days” ξεσηκώνουν το κοινό. Η σκηνή είναι σχετικά απλή, χωρίς πολλά πολλά με μια οθόνη-προτζέκτορα στο πίσω μέρος να δείχνει μεταξύ διαφόρων visuals και το Mason επί σκηνής εκείνη την εποχή. Το βάρος είχε ριχτεί στον άριστο ήχο καθώς και στο φωτισμό που κι αυτός ήταν ό,τι καλύτερο. Η απόδοση του πενταμελούς σχήματος ήταν πραγματικά άριστη. Ο Mason, ιδιαίτερα ευδιάθετος, πέρα από το μουσικό κομμάτι (ε, δε θα ασχοληθώ και με το αν έπαιξε καλά) ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακός παρουσιάζοντας τα τραγούδια αλλά και την εμφάνιση της μπάντας με πολύ φιλική και νοσταλγική διάθεση.
Η εμφάνιση ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη στα οποία μεσολάβησε ένα μάλλον μεγάλο είναι η αλήθεια διάλειμμα 25 λεπτών. Θεωρώ κορύφωση της εμφάνισης των Nick Mason’s Saucerful of Secrets το “Echoes” με το οποίο έκλεισαν το κανονικό set με μια μαγική plus εκτέλεση κι αυτό φάνηκε από την αντίδραση του κοινού που βέβαια, έδειχνε ενθουσιασμένο από το ξεκίνημα του show. Η εμφάνιση κράτησε συνολικά δυόμισι ώρες με το πενταμελές σχήμα ν’ αφήνει άπαντες ευχαριστημένους από μια σπουδαία εμφάνιση, την οποία ο κόσμος είχε μεγάλη ανάγκη. Μνεία θα πρέπει να γίνει στον εξαιρετικό Gary Kemp, κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας (θα τον γνωρίζετε κάποιοι από τους Spandau Ballet) όπως και στον Guy Pratt στο μπάσο και δεύτερη κυρίως φωνή, το βιογραφικό του οποίου πραγματικά ζαλίζει!
Με μια τέτοια εμφάνιση, μπορούμε να πούμε ότι το καλοκαίρι καλά ξεκίνησε, κι ελπίζω πραγματικά να έχουμε αντίστοιχες εμφανίσεις από όλες αυτές τις μπάντες που θα δούμε, είναι η μόνη μας ελπίδα ανάμεσα σε πανδημίες, πολέμους και δεν ξέρω ούτε φαντάζομαι τι άλλο μπορεί να μας έρχεται…
Δημήτρης Καζαντζής
Setlist:
Part 1: One Of These Days, Arnold Layne, Fearless, Obscured By Clouds, When You’re In, Candy And A Currant Bun, Vegetable Man, If, Atom Heart Mother, If (reprise), Remember A Day, Set The Controls For The Heart Of The Sun.
Part 2: Intestellar Overdrive, Astronomy Domine, The Nile Song, Burning Bridges, Childhood’s End, Lucifer Sam, Echoes.
Encore: See Emily Play, A Saucerful Of Secrets, Bike.
