Δε νομίζω ότι χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για την μπαντάρα από το Halifax. Πρωτεργάτες στον doom/death ήχο μαζί με τους συμπατριώτες τους My Dying Bride και Anathema. Πορεία τριάντα ετών, δεκαπέντε studio albums (με τα περισσότερα από αυτά να είναι δίσκαροι) και με ένα ήχο που έχει σημαδέψει μια ολόκληρη σκηνή. Το πόσες φορές έχουν έρθει στην Ελλάδα είναι ένα άγνωστο νούμερο, πιθανώς ούτε οι ίδιοι το ξέρουν. Αν είσαι οπαδός τους και δεν τους έχει δει ποτέ μέχρι τώρα, τότε κάτι κάνεις λάθος. Γιατί επιστρέφουν όμως συνέχεια; Κάποιος λόγος θα υπάρχει. Ε, επειδή είναι μπαντάρα (ξανά) και τους γουστάρουμε. Χρειάζεται κάτι περισσότερο;
Όσο για εμένα, το να παρευρεθώ στη συναυλία τους είναι μία απόφαση που δεν ζορίστηκα πολύ για να πάρω. Αρχικά, έχω να τους δω αρκετά χρόνια. Χρειάζομαι κι άλλο. Δεύτερον, η μελαγχολική μουσική τους ταιριάζει γάντι στο χειμωνιάτικο κρύο και είναι το κατάλληλο αντίδοτο στα λαμπάκια που αναβοσβήνουν στη μούρη μου σε όποια γωνία και να στρίψω. Τρίτον, όπως έγραψα και πιο πάνω, φέτος γιορτάζουν τα τριάντα χρόνια τους. Κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι όλο και κάτι σπέσιαλ θα μας έχουν ετοιμάσει. Το ελληνικό κοινό έτσι κι αλλιώς τους τιμάει ανελλιπώς σε κάθε εμφάνισή τους, οπότε ξέρουν πως να το ανταμείψουν.
Άλλος ένας λόγος όμως είναι και η στροφή στο παρελθόν που έκαναν. Το έβλεπα πιστεύω να έρχεται. Από τη μία, οι (δυστυχώς διαλυμένοι πλέον) Vallenfyre του κιθαρίστα τους Greg Mackintosh οι οποίοι έπαιζαν old-school death metal. Μετά, η επιστροφή του Nick Holmes σε ακραία φωνητικά στους Bloodbath. Το προηγούμενο album τους “The Plague Within” μου το επιβεβαίωσε, μέχρι που ήρθε το “Medusa” να με στείλει αδιάβαστο. Ένα σκοτεινό doom/death metal διαμάντι το οποίο δείχνει την τεράστια ποιότητα που έχουν αφού δεν κάνουν μία επιστροφή στις ρίζες για την ψυχή της μάνας τους, αλλά δημιουργούν τραγούδια τα οποία είναι πραγματικά εξαιρετικά. Πραγματικά εντυπωσιακό, όπως και το γεγονός ότι έχουν ένα ασυνήθιστα σταθερό line-up. Οι προαναφερθείσες Greg, Nick, ο κιθαρίστας Aaron Aedy και ο μπασίστας Stephen Edmondson είναι μαζί από την ίδρυσή τους και η μόνες αλλαγές υπήρξαν στη θέση πίσω από το drum kit, στην οποία από πέρυσι κάθεται ο Φινλανδός Waltteri Vayrynen.
Πέραν αυτών όμως, δεν παύει αυτός ο ήχος να έχει την ανεξίτηλη στάμπα τους. Πες τον doom/death metal, πες τον atmospheric doom metal, πες τον gothic metal, οι μαυροντυμένοι Βρετανοί τον επηρέασαν όσο κανένας. Εδώ ολόκληρος Jonas Renske των τεράστιων Katatonia έχει δηλώσει ότι η μπάντα του ξεκίνησε σαν fanboys των Paradise Lost. Αυτό κι αν λέει κάτι για το μεγαλείο τους. Είναι οι Shadowkings.
Γιώργος Τερζάκης
