“One life, one shot, give it all you got…”
Μέσα στα υπερβολικά πολλά live του φετινού καλοκαιριού ήταν και ένα που είχε headliners που ξεκίνησαν την καριέρα τους μετά το 2000, μια μπάντα του μοντέρνου ήχου που ίσως αποτελέσει αφορμή για να έρθουν και άλλα ονόματα. Το ότι δε μάζεψαν όσο κόσμο είχαν τα “σιγουράκια” των γνωστών ονομάτων λίγη σημασία έχει νομίζω αφού οι PARKWAY DRIVE κατάφεραν να στήσουν ένα φοβερό συναυλιακό πάρτυ παραδίδοντας μαθήματα έντονου performance και σεμιναριακής αλληλεπίδρασης με τον κόσμο και δικαίως έχουν ανέβει επίπεδο από τις πρώτες εμφανίσεις τους στη χώρα μας. Τη βραδιά άνοιξαν μέσα στο λιοπύρι οι τίμιοι SKYBINDER, στη συνέχεια οι TRIPTYKON σόκαραν πολλούς με ένα απίθανο σετ που στην ουσία ήταν ένα νοσταλγικό ταξίδι με 80ς ύμνους των Celtic Frost ενώ η γκρούβα των SOULFLY ξεσήκωσε το κοινό και ας μην είναι ο Max σε τοπ φόρμα.
Το Release παρά την περίεργη επιλογή του να βγαίνουν οι headliners στις 23:00 (εντελώς λάθος τις καθημερινές) τουλάχιστον τηρεί το πρόγραμμα. Έτσι, στις 18:00 ακριβώς οι πόρτες άνοιξαν και ο λιγοστός ακόμα κόσμος έτρεξε να πιάσει κάγκελο (τους θαυμάζω για την αφοσίωση αλλά αναρωτιέμαι πως αντέχουν μέχρι τέλους).
Τον άχαρο ρόλο του opening act είχαν οι Skybinder, ένα Αθηναϊκό σχήμα που στην ουσία είναι η μετεξέλιξη των New World Disorder. Τους έχουμε δει αρκετές φορές να ανοίγουν για ξένα ονόματα αλλά απόψε ήταν η πρώτη φορά για τους ίδιους που θα έπαιζαν σε τόσο μεγάλη σκηνή. Με τον ήλιο να καίει πάντως τα πράγματα ήταν δύσκολα, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους ηρωϊκούς 300 που στήθηκαν μπροστά στη σκηνή και κάπως έτσι, κομμάτια σαν το “Cruel Sun”, έμοιαζαν να είχαν γραφτεί για τα τσιμέντα που έβραζαν εκείνη την ώρα. Ο ήχος είχε αρκετά θέματα (κάτι που ευτυχώς διορθώθηκε στη συνέχεια) αλλά οι Skybinder δεν πτοήθηκαν και φάνηκαν να γουστάρουν και στα 35 λεπτά που είχαν στη διάθεση τους. Ο ήχος τους είναι κοντά σ΄ αυτόν των Parkway Drive (όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι έπαιζαν κάτω από τους ήρωες τους) κάτι που λειτούργησε θετικά αφού και οι δύο επόμενες μπάντες μπορεί να ήταν κλασικές αλλά σε άλλο ύφος.
Skybinder live video:
Skybinder setlist:
Intro / Dagger / Fathoms / Chasing Lights / Mirage / Sea Of Regrets / Cruel Sun / Deadweight / My Severance
Στο τριαντάλεπτο διάλειμμα κάναμε το απαραίτητο πέρασμα από το merch όπου όλα τα σχήματα είχαν την πραμάτεια τους ενώ προμηθευτήκαμε και τις μάρκες για τις μπύρες τις βραδιάς (τίμιο το κόμπο της τετράδας). Το ότι θα έβγαιναν οι Triptykon πριν πέσει ο ήλιος δεν ήταν ότι καλύτερο είναι η αλήθεια και κρατούσα μικρό καλάθι. Τους είχα δει σε κλειστό χώρο το 2010 και ήταν εντυπωσιακοί, αλλά απόψε είχαν κάτι πολύ ιδιαίτερο στο μενού αφού το σετλιστ θα ήταν βασισμένο αποκλειστικά στα πρώτα άλμπουμ των Celtic Frost! Ω θεοί, μιλάμε για ένεση νοσταλγίας κατευθείαν στην καρδιά και το backdrop στο πίσω μέρος της σκηνής, το εξώφυλλο του τεράστιου gIger για το άλμπουμ To Mega Therion ήταν εκεί για να μας τρέχουν τα εγκεφαλικά σάλια.
Και να σας πω και κάτι, παρόλο που έχω δει δυο φορές τους φοβερούς Ελβετούς ομολογώ πως οι Triptykon κατάφεραν να φτάσουν, αν όχι να ξεπεράσουν, εκείνες τις δύο εμφανίσεις των Celtic Frost. Άλλωστε ο Tom G. Fischer ήταν εκεί μπροστά μας, με το σκουφάκι του (θεούλης!) και μια μπάντα καλοπροβαρισμένη που απέδωσε με σεβασμό τα εμβληματικά κομμάτια και ειλικρινά υπήρξαν σημεία που η τρίχα σηκώθηκε κάγκελο και αρχίσαμε να κρύβουμε τα δακρυσμένα μάτια κάποιοι από εμάς. Τρομερή σαν παρουσία η Vanja Slajh στο μπάσο, έμοιαζε να έχει μπει πλήρως στο σκοτάδι των Celtic Frost. Επική πάντως ήταν και η ατάκα του Tom στον τύπο με το κουστούμι μπανάνας “μα καλά ντύθηκες μπανάνα ενώ παίζουμε Celtic Frost;” που έδωσε ένα τόνο Helloween στη βραδιά αν και καπάκι μπήκε το Circle Of Tyrants και έσβησαν τα γελάκια. Επική εμφάνιση και ας καταλάβαινα πως αρκετοί στο κοινό δεν είχαν καν επαφή με τα θρυλικά αυτά κομμάτια!
Triptykon live video:
Triptykon setlist:
Into the crypts of rays / visions of mortality / dethroned emperor / morbid tales / procreation of the wicked / return to the eve / nocturnal fear / circle of the tyrants / visual aggression / suicidal winds / the usurper / jewel throne / dawn of Megiddo / beyond the north winds / necromantical screams
Konstantinos Mindcrimek Vlachos
Μετά το ζέσταμα της βραδιάς με τους Triptykon έσκασε το κυρίως πιάτο, οι Soulfly του θρυλικού Max Cavalera που έχει παρέα τον γιό του Zyon στα drums ο οποίος κλείνει πλέον μια δεκαετία μαζί τους. Τα τραγούδια τους έχουν την ενέργεια να μας κάνουν να χοροπηδάμε σαν μικρά παιδιά όπως μας παρότρυνε συνεχώς και ο ίδιος ο frontman. Με τις μεγάλες τους επιτυχίες “Fire”, “Tribe” και “Prophecy” ξεσήκωσαν για τα καλά την Πλατεία Νερού ξεκινώντας moshpit σε κάθε σημείο της. Οι riffάρες του Max και του νέου τους μέλους Mike DeLeon, με την χαρακτηριστική φάτσα του στυλ Dannie Trejo, μας πήραν τα κεφάλια και εμείς ανταποδώσαμε με τις φωνές και το headbanging μας.
Δεν έλειψε και η απαραίτητη διασκευή στους Sepultura με το “Refuse/Resist” όπου εκεί πρέπει να έγινε και το μεγαλύτερο moshpit της βραδιάς. Στα φωνητικά συμμετείχε ένα ακόμη μέλος που λίγοι πρέπει να γνώριζαν ποιός ήταν, αλλά έδωσε μια παραπάνω ένταση στη στιγμή. Τελευταίο κομμάτι του set με το “Jumpdafuckup” όπου όλοι κάτσαμε κάτω και πηδήξαμε ψηλά στο πρώτο riff, στέλνοντας μας με τις καλύτερες εντυπώσεις για τους headliners της βραδιάς. Παράπονα δεν υπήρχαν, αν και αρχικά ο Max φάνηκε κουρασμένος στα φωνητικά, βρήκε γρήγορα το κέφι του και τελικά φάνηκε πως το διασκέδασε τόσο όσο και εμείς.
Soulfly live video:
Και πάμε τώρα στο επιδόρπιο με τους Parkway Drive που έχουν καταφέρει μέσα σε 20 χρόνια πορείας να φτάσουν στην κορυφή της metal κοινότητας. Ξεκίνημα με “Glitch” και φωτιές που μας έψησαν σαν τα κοτόπουλα στο μπάρμπεκιου. ΤΙ να πει κανείς για αυτή τη μπάντα; Σκηνική παρουσία, ενέργεια, τραγουδάρες που αντηχούσαν μέχρι το Σύνταγμα, επαφή με το κοινό. Όλα ήταν μελετημένα και σχεδιασμένα άψογα από την παραγωγή της μπάντας, με αποκορύφωμα το τρομερό light show σε συνδυασμό με τα σκηνικά και τις φλόγες.
Στο “Idols and Anchors” o Winston κατέβηκε στο κοινό και τραγούδησε γύρω από το pit με τα αναμμένα καπνογόνα. Crowd Surfing και πίσω στη σκηνή για το καταιγιστικό “Sleepwalker” όπου τα riff του έσπασαν τους αυχένες μας με τους Jeff Ling και Jia O’Connor να ξεσαλώνουν στις κιθάρες. Δεν άργησε να ακουστεί και το κλασικό σύνηθημα “ Είναι τρελός ο Αυστραλός” από το κοινό, που ανάθεμα και αν κατάλαβε η μπάντα τι σημαίνει. Σίγουρα το εκτίμησαν χαμογελώντας από ενθουσιασμό για το θερμό ελληνικό κοινό που δεν σταμάτησε λεπτό να τους επευφημεί. Έπρεπε να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα και έτσι εμφανίστηκαν μουσικοί με βιολιά και τσέλο για το “Darker Still”, άναψαν οι αναπτήρες και οι φακοί κινητών και μεταφερθήκαμε στον κόσμο αυτού του μοναδικού metal ύμνου. Δεν μας άφησαν όμως έτσι.
Τα τρία τελευταία κομμάτια ήταν ωμό ξύλο με το “Bottom Feeder” να κάνει την αρχή και τον κόσμο από κάτω να τρελαίνεται. Στο “Crushed” άναψε μια μικρή φλόγα κατά μήκος της σκηνής που ήταν μόνο ένα μικρό δείγμα του τι θα γινόταν στη συνέχεια. Τις στιγμές που τα μάτια κοιτούσαν τη σκηνή στην τροχιά του headbanging έβλεπαν πραγματικά τα πάντα να φλέγονται σε όλο το μήκος και το πλάτος της. Για το τέλος μας άφησαν για χώνεψη το “Wild Eyes” που σε όλη τη διάρκεια του τραγουδούσαμε τη μελωδία του πιο δυνατά και από την μπάντα. Η εμφάνιση των Parkway Drive έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία και στην μνήμη μας και θα μείνει εκεί για πάντα σε όλο της το μεγαλείο.
Parkway Drive setlist:
Glitch / prey / carrion / the void / soul bleach / vice grip / dedicated / idols and anchors / wishing wells / sleepwalker / shadow boxing / darker still / the greatest fear / bottom feeder / crushed / wild eyes
Γιάννης Δανιήλ
Parkway Drive live video:
photo: NDrakopoulos 
