Ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης με φίλους όλα αυτά τα χρόνια είναι ποιες μπάντες θεωρούνται αδικημένες και θα μπορούσαν να έχουν καταφέρει περισσότερα σε επίπεδο πωλήσεων και αναγνωρισιμότητας. Οι Savatage είναι μόνιμα «παρόντες» σε αυτή την άτυπη λίστα όπως είναι και οι Riot. Βέβαια, πάντα υπάρχουν διάφοροι λόγοι πίσω από εκάστοτε ιστορική συγκυρία και σίγουρα μπορούν να ανιχνευτούν αρκετές αιτίες που οι Riot δεν κατάφεραν να περάσουν στην Α’ Εθνική των εμπορικών metal συγκροτημάτων. Αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα.

Το “Live in Japan 2018” κυκλοφορεί από την AFM (και όχι από τη Nuclear Blast) και αποτυπώνει την εμφάνιση των Αμερικανών στο Club Citta της Ιαπωνίας την περασμένη άνοιξη. Και μάλιστα πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό show αφού το set list περιελάμβανε όχι μόνο τα γνωστά hits της μπάντας και κομμάτια από την τελευταία τους δουλειά (“Armor of Light”) αλλά ολόκληρο το “Thundersteel”! Δηλαδή μιλάμε για ένα πλήρες πακέτο το οποίο αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο λόγω της ταιριαστής παραγωγής που προβάλλει στο έπακρο το live feeling χωρίς πολλές πολλές στουντιακές διορθώσεις και παρεμβάσεις.

Τώρα το να πω ότι η απόδοση των Riot είναι αψεγάδιαστη είναι τόσο αυτονόητο όσο με το να πω ότι το “Fire Down Under” είναι ένα διαμάντι για κάθε metal δισκοθήκη! Έχουμε δει αρκετές φορές τους Riot και ποτέ (υπογραμμισμένο δέκα φορές…τουλάχιστον) δεν έχουν απογοητεύσει. Το ίδιο ισχύει και εδώ. MVP της βραδιάς είναι…σωστά μαντέψατε…ο Todd Michael Hall ο οποίος δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να πιάσει ακόμη και την πιο απαιτητική νότα του Tony Moore από τα τραγούδια του “Thundersteel” ενώ η ερμηνεία του στα κλασικά κομμάτια της εποχής του Speranza είναι αξιοπρεπέστατη.

Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Οι φανατικοί οπαδοί των Riot V θα αγοράσουν το “Live in Japan 2018”. Οι υπόλοιποι ας το ακούσουν για να δουν πως μπορείς να τιμήσεις το παρελθόν σου και ταυτόχρονα να ανοίξεις νέους δρόμους στη μνήμη (πάντα) του Mark Reale. Shine on, Warriors!

Highlight: Η ιδιαίτερη σχέση των Riot με την Ιαπωνία ξεκινάει από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και το album “Narita”.