Είχε προηγηθεί την προηγούμενη μέρα ένα warm-up show όπου ο Dennis Stratton έκανε μία αναδρομή στα δύο πρώτα albums των Iron Maiden παίζοντας μαζί με την ιταλική μπάντα των Clairvoyants. Πιο πριν οι The Ultimate Sin (tribute στον Ozzy) «ζέσταναν» τον κόσμο παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισαν τεχνικά προβλήματα, οι απίστευτοι Maidenance απέδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει σοβαρή tribute band στους Maiden αφού ήταν πραγματικά αλάνθαστοι και το νέο συγκρότημα των Erase ήταν το surprise act και έδειξαν ότι έχουν όλα τα φόντα να διακριθούν στο χώρο (στο Rockpages σας έχουμε επιστήσει πολλές φορές την προσοχή για αυτούς…τσεκάρετέ τους).
Την Παρασκευή έφτασα στο Κύτταρο την ώρα που έβγαιναν οι Ισπανοί Hitten. Οι πιτσιρικάδες αυτοί έχουν για θεούς τους Iron Maiden και όλο το κίνημα του NWOBHM και δεν διστάζουν να προβάλλουν ανερυθρίαστα αυτές τις επιρροές τους. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι παρά το νεαρό της ηλικίας τους, κατέχουν το «άθλημα» και ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσουν να διατηρήσουν αυτό το momentum και στο μέλλον. Τα “Burn This City”, “Looking For Action”, “Ladykiller” και η διασκευή στο “Iron Maiden” ήταν μερικά από τα highlights της εμφάνισής τους.
Ακολούθησαν οι Ουαλοί Persian Risk οι οποίοι ειλικρινά με άφησαν άφωνο αφού δεν ήξερα τι να περιμένω από αυτούς και στο τέλος της εμφάνισής τους είχαν κερδίσει έναν οπαδό! Με αδιαμφισβήτητο ηγέτη τον τραγουδιστή (και μοναδικό original μέλος) Carl Sentance ο οποίος κυριαρχούσε πάνω στη σκηνή με την αστείρευτη ενέργεια και την άψογη φωνή (ιδιαίτερα για την ηλικία του), οι Persian Risk παρουσίασαν ένα 45λεπτο set που περιελάμβανε μελωδικούς hard rock δυναμίτες και από τα δύο ολοκληρωμένα albums τους αλλά και τα singles των αρχών της δεκαετίας του 80. Απόλυτο highlight η εκτέλεση του “Calling For You” που ξεσήκωσε όλο το club.
Ο Άγγελος Περλεπές είναι ο τελευταίος μίας ολόκληρης γενιάς που σιγά σιγά σβήνει και δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχει νέο αίμα για να συνεχίσει την παράδοση. Το νεοκλασικό Blackmore meets Malmsteen παίξιμο του Άγγελου παραμένει ακέραιο μέχρι τις μέρες μας ενώ η αψεγάδιαστη τεχνική του κατάρτιση «ανάγκασε» πολλά μέλη ξένων συγκροτημάτων να κάθονται στα πλάγια της σκηνής και να μην πιστεύουν στα μάτια και τα αυτιά τους! Τα “Fatal Passion”, “Destiny”, η διασκευή στο “Child of the Damned” (Warlord) και το “Show No Mercy” μας ταξίδεψαν πίσω στο χρόνο ενώ θα θέλαμε να ακούσουμε και το “Tales of the Unexpected”…ίσως την επόμενη φορά. Απορίας άξιο παραμένει το γεγονός γιατί δεν παίχτηκε το ομώνυμο κομμάτι των Mystery. Εικάζουμε ότι είχε να κάνει με κάποιο θέμα που υπήρχε με το χρόνο ή ίσως με πιθανό πρόβλημα στον ήχο…
Είχε έρθει η στιγμή που θα απολαμβάναμε τους Praying Mantis. Για μένα προσωπικά ήταν η εμφάνιση που περίμενα περισσότερο από κάθε άλλη στο festival καθώς οι Mantis είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τα αδέρφια Troy, πλαισιωμένα από τους Andy Burgess (κιθάρα), Hans In T’ Zandt (drums) και τον πολύ καλό τραγουδιστή John “Jaycee” Cuijpers απέδειξαν για μία ακόμη φορά πόσο ξεχωριστοί είναι πάνω στη σκηνή και φυσικά ότι διαθέτουν ένα ισχυρό «οπλοστάσιο» συνθέσεων που μπορούν να ξεσηκώσουν ακόμη και τον πιο επιφυλακτικό θεατή. Με την τριάδα “Children of the Earth”, “Panic in the Streets”, “Praying Mantis” οι Βρετανοί μας θύμισαν το NWOBHM παρελθόν τους ενώ η αναφορές τους στην πιο μελωδική πλευρά τους από τα 90ς (με τα “Rise Up Again”, “Don’t Be Afraid of the Dark” και “Dream On”) ήταν σαφώς πιο ταιριαστή. Παρουσίασαν, μάλιστα, και ένα νέο κομμάτι (“Fight For Your Honour”) που θα μπει στο επόμενο δίσκο της μπάντας (περισσότερες πληροφορίες για αυτό σύντομα από το Rockpages και την αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησαν οι Mantis πριν το live). Το κλείσιμο με το “Captured City” ήταν ιδανικό αλλά ελπίζουμε την επόμενη φορά οι Mantis να παίξουν περισσότερα κομμάτια από τα albums της δεκαετίας του 90 που αποτυπώνουν καλύτερα το που στέκονται μουσικά σαν group.
Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να δω τους Grim Reaper και έτσι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για την εμφάνισή τους. Συνολικά, θα έλεγα ότι και το δεύτερο Rock You To Hell Festival ήταν πετυχημένο σε γενικές γραμμές με τον κόσμο να στηρίζει ικανοποιητικά το event και ας ελπίσουμε μονάχα την επόμενη φορά να τηρηθεί καλύτερα το χρονοδιάγραμμα.
Σάκης Νίκας
Φωτό: Γιάννης Δόλας
Περισσότερες φωτό εδώ
